نقد و بررسی بازی اکسپدیشن 33: سفری حماسی به دل تاریکی و نور

گیم‌پلی: ترکیبی از نوبت و اکشن

اگه بخوام گیم‌پلی اکسپدیشن 33 رو تو یه جمله خلاصه کنم، می‌گم: “یه ترکیب هوشمندانه که هم طرفدارای RPGهای کلاسیک رو راضی می‌کنه، هم کسایی که دنبال اکشن سریعن.” این بازی سیستم مبارزه نوبتی داره.

ولی نه از اون مدل‌های خسته‌کننده که فقط باید نوبتت رو صبر کنی. تو اکسپدیشن 33 المان‌های بلادرنگ مثل Quick Time Eventها و تایمینگ برای حمله و دفاع به گیم‌پلی اضافه شدن که باعث می‌شن هر مبارزه حسابی هیجان‌انگیز بشه.

تو این بازی تو نقش چند شخصیت مختلف بازی می‌کنی که هر کدوم مهارت‌ها و قابلیت‌های خاص خودشون رو دارن. مثلاً گوستاو، یکی از شخصیت‌های اصلی، یه مبارز قویه که می‌تونه با پر کردن نوار Overcharge یه حمله ویرانگر بزنه.

یا لون، یه جادوگر که با لکه‌های نوری (Stains) کار می‌کنه و می‌تونه استراتژی‌های پیچیده‌ای رو تو نبردها پیاده کنه. این تنوع تو شخصیت‌ها باعث می‌شه که هر مبارزه حس متفاوتی داشته باشه و همیشه دنبال ترکیب‌های جدید برای تیم بگردی.

یه نکته باحال دیگه اینه که تو اکسپدیشن 33 هیچ نقشه کوچیکی (Mini-Map) وجود نداره. این باعث می‌شه حسابی غرق اکتشاف بشی و از پرچم‌های اکتشافی (چک‌پوینت‌ها) برای پیدا کردن مسیر و ذخیره بازی استفاده کنی.

این پرچم‌ها نه‌تنها گروهت رو درمان می‌کنن، بلکه آیتم‌های درمانی مثل معجون‌ها و پودرهای احیا رو هم پر می‌کنن. این سیستم باعث می‌شه همیشه حواست به منابع باشه و با استراتژی پیش بری.

معماهای محیطی هم بخش مهمی از گیم‌پلی هستن. مثلاً برای باز کردن صندوق‌های درخشان (Paint Cages) باید سه قفل مخفی رو پیدا کنی و با تیر بزنیشون. اینجور چالش‌ها باعث می‌شن که فقط به مبارزه فکر نکنی و محیط رو هم خوب بگردی. به نظر من، این ترکیب گیم‌پلی نوبتی و اکشن باعث شده که اکسپدیشن 33 حس تازگی داشته باشه و حتی کسایی که با بازی‌های نوبتی حال نمی‌کنن هم جذبش بشن.

گرافیک و اتمسفر: دنیای فانتزی تاریک

گرافیک اکسپدیشن 33 یه کلمه‌ست: خیره‌کننده. استودیوی Sandfall از موتور آنریل انجین ۵ استفاده کرده و نتیجه‌ش یه دنیای فانتزی تاریک با حال و هوای دوران زیبا (Belle Époque) شده که انگار داری یه نقاشی متحرک رو بازی می‌کنی. از مناظر طبیعی پر از نور و سایه گرفته تا شهرهای آخرالزمانی فرانسه، همه‌چیز با جزئیات دیوانه‌وار طراحی شده.

یکی از نقاط قوت گرافیک بازی، استفاده از تضاد نور و سایه‌ست که به اسم بازی (Clair Obscur به معنی روشن و تار) هم اشاره داره. مثلاً تو صحنه‌های جنگلی، نور از بین شاخه‌ها می‌تابه و سایه‌های عجیب درست می‌کنه که حس ترس و رمز و راز رو بهت القا می‌کنه. یا تو محیط‌های شهری، خرابه‌های پر از رنگ و جزئیات حس یه دنیای رو به نابودی رو بهت می‌ده.

طراحی شخصیت‌ها هم فوق‌العاده‌ست. هر کاراکتر با دقت طراحی شده و انیمیشن‌هاشون انقدر روانه که انگار داری فیلم می‌بینی. مثلاً گوستاو با اون حالت مصممش یا لون با جادوهای نوری‌ش.

هر کدوم حس و حال خاص خودشون رو دارن. به نظر من، گرافیک اکسپدیشن 33 نه‌تنها چشم‌نوازه، بلکه به داستان‌سرایی بازی هم کمک می‌کنه و باعث می‌شه بیشتر تو دنیای بازی غرق بشی.

داستان: نبرد با پینترس

داستان اکسپدیشن 33 یکی از قوی‌ترین نقاط قوتشه. بازی تو یه فرانسه آخرالزمانی روایت می‌شه که هر سال یه موجود مرموز به اسم پینترس یه عدد روی بوم جادوییش نقاشی می‌کنه و هر کی به اون سن رسیده، غیبش می‌زنه و نابود می‌شه.

بدتر اینکه این عدد هر سال کمتر می‌شه و بشریت داره به سمت انقراض می‌ره. گروه اکسپدیشن 33 قراره این چرخه مرگ رو بشکنه و پینترس رو نابود کنه.

بازی با یه مقدمه قوی شروع می‌شه که گوستاو، یکی از شخصیت‌های اصلی، رو معرفی می‌کنه. گوستاو نه‌تنها به خاطر سنش تو خطر نابودیه، بلکه انگیزه‌های شخصی عمیقی برای مبارزه با پینترس داره. داستان تو اوایل یه کم کنده، چون کات‌سین‌های طولانی داره، ولی وقتی پیش می‌ری، پر از لحظه‌های احساسی و غیرقابل پیش‌بینی می‌شه که تا آخر تو رو میخکوب می‌کنه.

چیزی که داستان اکسپدیشن 33 رو خاص می‌کنه، اینه که حسابی احساساتت رو درگیر می‌کنه. از رابطه بین شخصیت‌ها گرفته تا تصمیم‌های سختی که باید بگیری، همه‌چیز طوری طراحی شده که خودت رو جای کاراکترها بذاری. مثلاً رابطه گوستاو با بقیه اعضای گروه یا گذشته لون که به والدینش گره خورده، همشون لایه‌های عمیقی به داستان اضافه می‌کنن.

یه نکته جالب اینه که داستان بازی از بازی‌های نقش‌آفرینی ژاپنی مثل فاینال فانتزی و پرسونا الهام گرفته، ولی هویت خاص خودش رو داره. پایان‌بندی بازی هم پر از سورپرایزه و باعث می‌شه تا مدت‌ها بهش فکر کنی. به نظر من، داستان اکسپدیشن 33 یه نمونه عالی از داستان‌سرایی تو بازی‌های ویدیوییه که نمی‌ذاره یه لحظه چشم از صفحه برداری.

صداگذاری و موسیقی: غرق در احساس

صداگذاری و موسیقی تو اکسپدیشن 33 انگار یه لایه جادویی به بازی اضافه کرده. موسیقی متن بازی ترکیبی از قطعات ارکسترال و ملودی‌های احساسیه که کاملاً با حال و هوای فانتزی تاریک بازی جور درمیاد. مثلاً تو صحنه‌های اکشن، موسیقی تند و پرهیجان می‌شه و تو لحظه‌های احساسی، ملودی‌های آروم و غمگین تو رو غرق داستان می‌کنن.

صداپیشگی هم یه نقطه قوت بزرگه. چارلی کاکس، که بیشتر به خاطر نقش دردویل می‌شناسیمش، تو نقش گوستاو یه اجرای بی‌نظیر داره. حس و حال مصمم و در عین حال شکننده گوستاو تو صداش کاملاً پیداست و باعث می‌شه بیشتر باهاش ارتباط بگیری. بقیه صداپیشه‌ها هم کم نذاشتن و هر کاراکتر حس و حال خاص خودش رو داره.

صداهای محیطی هم نقش بزرگی تو اتمسفر بازی دارن. از صدای باد تو جنگل‌های تاریک گرفته تا صدای انفجارها و جادوها تو مبارزات، همه‌چیز با دقت طراحی شده. به نظر من، موسیقی و صداگذاری اکسپدیشن 33 یکی از دلایلیه که این بازی انقدر تاثیرگذار و به‌یادموندنیه.

بهترین بازی‌های مشابه اکسپدیشن 33

اگه از اکسپدیشن 33 خوشت اومده و دنبال بازی‌های مشابهی هستی که همون حس و حال نقش‌آفرینی و داستان عمیق رو بهت بدن، اینجا یه لیست از بهترین گزینه‌ها برات آماده کردم: