نقد و بررسی بازی COCOON

پس از مدت کوتاهی در پرسه زدن در دره های نارنجی رنگ محوطه باز Cocoon، با شیار منحنی در زمین مواجه می شوید، مانند لبخندی با لب های فرورفته. در یک لبه، یک توپ فلزی بزرگ قرار دارد، که آن را گرفته و آن را می‌چرخانید تا زمانی که با اکراه از پایه مستطیلی خود خارج شود، اما با یک رشته آدامس به هم متصل می‌شود.

هنگامی که خاصیت ارتجاعی آدامس به حد خود نزدیک شد، پایه نیز شروع به حرکت می‌کند و طوری روی دهان می‌چرخد که گویی در حال باز کردن زیپ هستید.

به عنوان یک ماجراجویی معمایی، لذت Cocoon در این است که چگونه بر موانع غلبه کنید و پیشرفت کنید، اما در اجرا نیز وجود دارد. در دست گرفتن توپ در این مثال یک اقدام واضح است، زیرا انسان نما با بال سوسکی که شما به اطراف هدایت می کنید تنها می تواند جهان را از طریق یک دکمه اکشن دستکاری کند، و هیچ چیز دیگری برای کار در مجاورت وجود ندارد.

شما زیپ را در امتداد شیار می کشید و این یک پلت فرم را فعال می کند. کار انجام شد. اما این تمرین بسیار لذت بخش تر از کشیدن اهرم است.

رنگ فویل توپ، انعطاف پذیری آدامس، گوشت صورتی که هنگام حرکت زیپ موج می زند. این همه بسیار قابل لمس است.

بازی COCOON

بازی COCOON غذاهای باورنکردنی از پازل‌ها در جهان‌های پر جنب و جوش درست می‌کند که می‌توانست جلد آلبوم‌های راک راک را آراسته کند، با پشتوانه ترکیب‌های بد خلقی که همچنین می‌توانست وینیل داخل را برکت دهد. وقتی سوئیچ ها را فشار می دهید و پل ها را در اینجا فعال می کنید، به سادگی سوئیچ ها را فشار نمی دهید و پل ها را فعال می کنید.

حتی پلت فرمی که به زیپ پاسخ می دهد در واقع یک حشره بزرگ ربات تخت است که به سمت بالا می رود و پنجه های جلویی خود را در دیواره دره جاسازی می کند. در این لحظات و بسیاری از لحظات دیگر، Cocoon به درستی و به طرز لذت بخشی سورئال است – مفاهیم روزمره را در ترکیبات غیرمعمول، پیچیده در پلاستیک، فلز و مواد آلی که هم آشنا و هم غریبه به نظر می رسد، جمع می کند. سوالاتی را به وجود می آورد که هیچ کس به آنها پاسخ نخواهد داد.

جهان کوچک

وقتی بیشتر وارد بازی شوید، پازل ها قابل توجه تر می شوند. این عمدتاً به ویژگی ستاره Cocoon مربوط می شود، که اولین بار وقتی به نوعی سکوی لاستیکی گرد در شن می رسید، آن را تجربه می کنید، دکمه اکشن خود را فشار دهید تا آن را فعال کند و تماشا کنید که سوسک شما به بالا و خارج از جهان پرواز می کند.

اکنون شما در یک محیط صنعتی خاکستری هستید و دنیایی که لحظاتی پیش در آن بودید، اینجا فقط به صورت یک سنگ مرمر نارنجی بزرگ وجود دارد. با آن تعامل کنید و آن را به پشت خود بچسبانید تا مانند مورچه ای با یک دانه در اطراف چرخش کنید.

این جهان گوی به عنوان نوعی سلول قدرت در محیط جدید شما عمل می کند. شما آن را روی پایه های کوچک قرار می دهید تا پل های استخوانی ظاهر شوند یا سکوهای پلاستیکی صاف را احضار کنید.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی بازی STARFIELD

برخی از پایه‌ها به شما امکان می‌دهند به سیاره نارنجی اصلی، درست همان جایی که آن را ترک کرده‌اید، بازگردید. با کمی چرخش به جلو و عقب، ممکن است راه‌هایی برای جابه‌جایی یک مانع در یک جهان با مکانیزمی در جهان دیگر پیدا کنید.

و هنوز این تنها آغاز است. هنگامی که دو گوی، سه، چهار، هر کدام نیز دنیایی برای خود به دست می آورید، احتمالات به صورت تصاعدی روی هم قرار می گیرند.

در برخی از سکانس‌ها شما برای مدتی در یک جهان باقی می‌مانید و بدون نگرانی در مورد موقعیت آن در طرح بزرگ‌تر چیزها به جلو می‌روید. هر بیوم تازه ای لذت بخش است زیرا نشان می دهد که چه اشکالی از ماشین در درون و چه اشکالی از ارگانیسم زندگی می کند و چگونه این دو در کنار هم در گام های قفل شده کار می کنند.

برخی از سکانس‌های دیگر بر روی یکی از قدرت‌های منحصربه‌فرد گوی تمرکز می‌کنند، مانند روشی که نارنجی در هاله‌اش راه‌روهای نامرئی را محکم می‌کند و مسیرهای جدیدی را در دنیای خاکستری ایجاد می‌کند و بعداً یک دنیای سبز باتلاقی ایجاد می‌کند، اما فقط زمانی که شما آن را حمل می‌کنید.

در نهایت جهش مکرر جهانی به یک ضرورت تبدیل می شود و کوکون این مفهوم را به نتایج شگفت انگیزی سوق می دهد. برای مثال، اگر نیاز به حمل گوی نارنجی داشته باشید، اما شما را به جایی می برد که به گوی سبز نیاز دارید، چه؟ خوب، چطور می شود ابتدا رنگ سبز را در دنیای نارنجی پنهان کنید، سپس پس از رسیدن به مقصد، آن را بازیابی کنید؟

بازی COCOON

ممکن است چند دقیقه طول بکشد تا هر یک از انشعابات مفهومی در جای خود کلیک کنند، اما بازی COCOON به طور مکرر ساخته می‌شود و به شما اجازه نمی‌دهد از مسیر دور پرسه بزنید.

پازل های آن هوشمندانه اما پیچیده نیستند، بی پایان عجیب و در عین حال منطقی هستند، تا زمانی که متوجه شوید که با پارادوکس های فیزیکی کار می کنید که گویی آنها طبیعت دوم هستند.

گاهی اوقات از شما می‌خواهد کمی گسترده‌تر فکر کنید، کمی عقب‌نشینی کنید تا آنچه را که نیاز دارید پیدا کنید، و اگر برای مدتی از آن بازدید نکرده‌اید، یادآوری اینکه در کجای یک دنیا بوده‌اید دشوار است. اما هرگز به شما غلبه نمی کند یا اجازه نمی دهد که گم شوید.

چرخه زندگی

چیزی که واقعاً پریدن کره زمین را جذاب می کند این نیست که پازل ها مبتکرانه و مرتب و مرتب هستند، بلکه حس نسبیت خارق العاده ای است که برمی انگیزد. تمام دنیای شما در یک نفس به یک شیء صرف تبدیل می شود.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی بازی IXION | نجات بشریت

این نمایشی بازیگوش از مقیاس کیهانی است، جایی که عظمت یک سیاره سنگ مرمری صرف در پس‌زمینه کیهان است، اما به همان اندازه بیانی از اکوسیستم‌های درهم تنیده‌ای است که فقط با یکدیگر کار می‌کنند. همه این تیله ها برای زندگی ضروری هستند، و شما بخشی دیگر از کل آنها هستید – یک حشره ناچیز اما همچنین عامل تغییر جهان.

بازی COCOON هرگز طراحی صوتی و تصویری باشکوه خود را که محیطی سرسبز برای پازل فراهم می کند، آرام نمی کند. به محض اینکه با آن‌ها بازی می‌کنید، بدون اینکه فرصتی برای پیش‌بینی اتفاقات بعدی داشته باشید، آنها را بر اساس آنچه که قبلاً آمده است، بی‌معنی می‌کنند.

بازی COCOON

معماری Kaleidoscope مناظر طبیعی را با ساختارهای سلولی ترکیب می کند، همیشه با چاشنی معمولی که می توانید در یک لحظه درک کنید. ستون ها از زمین به اندازه کافی فاصله دارند که بتوانید از آن عبور کنید، اما نه یک گوی، مانند میله هایی که در پله برقی فرودگاه قرار دارند، این اطمینان را می دهد که می توانید وارد شوید اما یک واگن برقی نمی تواند.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی بازی Mortal Kombat 1 | دوران جدید

مزارع بوته های آب نبات چوبی مانند قارچ های لاستیکی مانند قارچ های لاستیکی می لرزند. یک کشتی حمل و نقل شما را با دقت کلیک-کلیک محصور می کند، سپس متوجه می شوید که شبیه یک بیسکویت ساندویچ مربای غول پیکر است.

Cocoon یک بازی در مورد بافت پازل است و به ندرت این حس خوب را داشته اند.