نویسنده : در سال 2015 عنوان بازسازی نسخه بازی Resident Evil 2 توسط گروه کوچکی از طرفداران این سری در ایتالیا ساخته شد و در نهایت توسط Capcom امضا شد. اما این تیم کوچک ایتالیایی پس از امضای پروژه خود توسط Capcom تصمیم به ساخت و توسعه عنوان جدیدی گرفت.
بازی Daymare: 1998 که برای بازسازی عناصر و ویژگی های عنوان کلاسیک در سبک ترسناک و بقا طراحی شده است، ما را به دوران عناوینی مانند دو نسخه اول Resident خواهد برد. ایول و سایلنت هیل. اما با تجربه بازی می توان گفت که نتیجه آن چیزی نیست که انتظار داشتیم.
وقایع بازی Daymare: 1998 در سال 1998 در شهری خیالی به نام Keel Sight اتفاق افتاد. یک اتفاق ناگوار در یکی از آزمایشگاه های نزدیک شهر باعث نشت گاز خطرناک شد و مردم را به زامبی تبدیل کرد. گروه خاصی از سربازان به نام H.A.D.E.S.
برای جمع آوری مدارک و جابجایی مخزن گاز به منطقه ارسال شد. در این میان مشخص است که هر یک از اعضای این گروه هدف متفاوتی دارند، بنابراین پس از مشاجره بین آنها در یک هلیکوپتر، هر یک از آنها در نقطه ای متفاوت در شهر بینایی و به این ترتیب با گاز طبقه بندی می شوند.
نشت در شهر، اکنون مردم شهر به زامبی تبدیل شده است و شما در نقش بازمانده گروه H.A.D.E.S و یکی از ساکنان شهر، مسئول یافتن دلیل شیوع گاز و حل این معما هستید.
همانطور که احتمالا متوجه شدید، داستان تقلید مستقیم از داستان سری RE است و در اینجا فقط نام تغییر کرده است. حتی شخصیت پردازی و هدف و سرنوشت این شخصیت ها به همان داستانی نزدیک است که قبلاً کپکام در قالب سه نسخه اول سری RE گفته بود.
البته سازندگان دایمر نتوانستند همان داستان تکراری را روایت کنند و با کات سین ها و انیمیشن های گذشته و دیالوگ های احمقانه عملا اتفاقات دایمر را به یک کمدی تبدیل کردند که حتی در تلخ ترین لحظات. داستان بازی، بیش از آنکه بتواند مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. مثل یک شوخی سطحی عمل می کند.
بازی Daymare: 1998
در سطوح تایمر شما در نقش شخصیت های مختلف قرار می گیرید و داستان را از منظر شخصیت های مثبت و منفی دنبال می کنید. اما همانطور که در بالا اشاره کردم به دلیل استفاده از دیالوگ های بسیار سطحی هرگز نمی توانید داستان بازی را دنبال کنید و عملا شناسایی و تعامل با شخصیت های بازی غیرممکن است.
سازندگان علاوه بر دزدیدن تاریخ RE، از تاریخچه سایلنت هیل نیز دیدن کردند، به این ترتیب یکی از شخصیت های اصلی داستان، از دل دنیای سایلنت هیل و در حالی که روی صحنه حضور داشت، تجربه کرد. توهمات و وقایع بسیار شبیه به مجموعه سایلنت هیل را دیدم.
دیمر از دوربین روی شانه استفاده می کند، مانند شماره دوم و سوم بازسازی RE. این یک بازی اکشن ماجراجویی است که با محدود کردن مهمات و قرار دادن پازل های مختلف در بازی سعی می کند مانند بازی های کلاسیک عمل کند، اما نتیجه مانند قسمت هایی از داستان با شکست مواجه می شود. برای توصیف شلیک گلوله، باید توضیح دهم که توسعه دهندگان دیمر چگونه این کار را انجام دادند.
فرض کنید شما فقط یک بار بازسازی RE شماره 2 را بازی کرده اید و اکنون سعی می کنید با استفاده از موتور گرافیکی Unreal و بدون نیاز به هیچ مهارتی، یک سیستم تیراندازی مانند RE2 را در بازی خود بازسازی کنید.
دیمرها دقیقاً به همین صورت ساخته شده اند و عملاً به جز شباهت ظاهری به RE2 هیچ لذتی در استفاده و در دست گرفتن تفنگ وجود ندارد. زامبی های دنیای دیمر گاهی موجوداتی عجیب و غیرقابل پیش بینی هستند.
یک گروه با یک گلوله در بدن خود می میرند، در حالی که گروهی دیگر پس از خالی کردن کلیپ ها در مغزشان زنده می مانند تا شما را عصبی کنند. اگرچه این کار به منظور ایجاد ترس و وحشت انجام شده است، اما باید گفت که در سال 2020 تولید این نوع بازی ها دیگر قابل قبول نیست و توهین به شعور مخاطب تلقی می شود.
طراحی پازل های دایمر را می توان جزئی از آن دانست که گاهی در مواردی جالب است اما باور کنید طرح های پازل ها مستقیماً از روی اعداد کلاسیک RE کپی شده اند و خبر از نبوغ و مکانیک جدید به گوش می رسد. خیر مراحل دایمر به دسته های مختلفی تقسیم می شوند مراحلی که کاملاً خطی هستند و بازیکن فقط مسیر خاصی را طی می کند و سایر مراحل اکشن که ما را مجبور می کند برای یافتن سرنخ ها، حل معماها و کشتن دشمنان برای پیشبرد داستان در محیط حرکت کنیم.
رویدادهای رقیق سازی در پنج مرحله و در محیط هایی مانند بیمارستان ها، سطوح شهر و فاضلاب دنبال می شوند. مراحلی که در فضاهای داخلی مانند بیمارستان ها یا محیط های شهری انجام می شود مشابه Recon City و در برخی موارد حتی بهتر از آنچه در نسخه بازسازی شده بازی Resident Evil 3 شاهد بودیم، هستند. شهرها و محیط‌های دیگر به‌شدت آشفته و پیچیده طراحی شده‌اند، علاوه بر این، بازی تلاش زیادی می‌کند تا Pathfinder را در دستان شما بگذارد.
بازی Daymare: 1998
نتیجه ای نهایی:
عنوان دایمر تلاشی ناموفق برای احیای عنوان باقی مانده است. عنوانی که نتوانسته در هیچ بخشی موفق باشد و با کیفیت بالای عناوین منتشر شده در بیست سال اخیر قابل مقایسه است و به همین دلیل با عنوانی بی هویت و بی ارزش روبرو هستیم.
هر قسمت از بازی دارای نقاط ضعف و مشکلات زیادی است و البته تجربه بازی خوشایند نیست. Dimmer Experience را نمی توان به کسی توصیه کرد، حتی دوستداران این سبک. تنها بخش سرگرم کننده تجربه کم نور خاموش کردن آن پس از نوشتن این بود.
