نویسنده : نام انگلیسی: Heads of State
نام فارسی: فیلم رؤسای دولت
محصول: ۲۰۲۵ – ایالات متحده
ژانر: اکشن، کمدی، هیجان‌انگیز
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۲ از ۴
مصطفی ملکی
در فیلم هیچ‌کس، محصول ۲۰۲۱، در باب دنیای سینمایی «ایلیا نایشولر» نوشتیم. او در اثر قبلی خود اکشنی در همان مسیر معیار آثاری چون جان ویک و اکوالایزر به مخاطب ارائه داد. اما در عین حال با استفاده از بازیگری چون «باب ادنکرک» توانست هویتی مشخص را به اثر خود ببخشد.
حال آقای نایشولر سعی دارد وارد دنیای کمدی-اکشنی پرستاره شود که در همان دنیای سینمای میانه باقی بماند، اما نسبت به آثار مشابه و ناامیدکننده‌ی سال‌های اخیر نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.
آقای نایشولر در فیلم رؤسای دولت از همان پلات معروف رهبران سیاسی و مشکلات تروریستی استفاده می‌کند تا دو کاراکتر اصلی خود را در تعریف روایی‌اش وارد داستان کند. رئیس‌جمهور ایالات متحده در برابر نخست‌وزیر افسرده‌ی بریتانیا قرار می‌گیرد.
تفاوت رفتاری و فرهنگی هر دو کاراکتر که نماینده‌ی ملت‌های خود هستند آن‌قدر نرم و قابل اعتنا به خورد ذهن مخاطب می‌رود که تکرارهای معنادار کمدی آقای نایشولر برای او باورپذیر و مفرح به‌نظر می‌رسد.
او در روایت خود از تکرار خوراک «ماهی و سیب‌زمینی سورخ‌کرده» استفاده می‌کند و آن را در بخش‌های مختلف روایت به‌کار می‌گیرد تا مخاطب را هر بار در درست‌ترین جای ممکن به خنده وا دارد. این نوع تکرارها در کمدی نقشی حیاتی دارند. آقای نایشولر نیز در روایت خود از این موضوع آگاه است.
ترکیب بازی «جان سینا» و «ادریس آلبا» در این روایت یکی دیگر از نقاط قوت فیلم رؤسای دولت محسوب می‌شود. این نشان‌دهنده‌ی دقت خوب کارگردان در استفاده از بازیگران مد نظرش است.
جان سینا در فیلم رؤسای دولت نقش رئیس‌جمهوری را بازی می‌کند که ترکیبی از برخی هزل‌گویی‌های ریاست‌جمهوری جدید این کشور و کاراکتر داستانی مد نظر کارگردان است.
به‌نوعی آقای نایشولر به‌عمد ادریس آلبا را در نقش کاراکتری خنثی انتخاب کرده تا دیالوگ‌های دارکوبی جان سینا بالاخره راه نفوذی به درون ذهن و روان او باز کند. این ترکیب با انتخاب بازیگری چون «پریانکا چوپرا» به تعادل رسیده است. باید گفت کمدی آقای نایشولر با این تریکب بازیگری به‌خوبی به‌ثمر نشسته است.
اما فیلم رؤسای دولت متوسط مشکل داستانی دارد که کارگردان سعی کرده آن را روی همان خط کلیشه‌های زرد پیش ببرد. گویی آقای نایشولر فقط توان این را داشته که ترکیب بازیگری و شخصیت‌پردازی‌های سه نقش اصلی را سامان دهد.
اما روایتی که او در برابر مخاطب قرار می‌دهد اگر کمدی‌های موقعیت و شخصیتی را از آن جدا کنیم عملاً شبیه کودکانه‌ای با جلوه‌های ویژه‌ی متوسط است. داستان فیلم همان‌طور که در بالا اشاره شده تلفیقی از تقابل دولت‌ها با شروری تروریست است که برای حذف ناتو و رهبران سیاسی جهان دلایل شخصی دارد.
اما کارگردان حتی به خود زحمت این را نمی‌دهد که دنیای شرور داستان را کمی بسط دهد و عملاً او را به‌عنوان ضلع چهارم به درون داستان وارد کند. از سویی دیگر آقای نایشولر در برخی نقاط فیلم رؤسای دولت فاکتورهای اکشن‌های انتقامی و اکشن-کمدی را همانند ماست و قیمه ترکیب کرده است.
این درهم‌بینی باعث سردی ذهن مخاطب نسبت به اکشن فیلم رؤسای دولت می‌شود. به افتتاحیه‌ی فیلم توجه فرمایید؛ در یک نقطه‌گذاری خوب اکشن عملاً با حذف وحشیانه‌ی مأمورین دولتی از سوی یک تروریست مواجه می‌شویم که خود چاشنی مناسبی برای یک اکشن انتقامی است. اما آقای کارگردان آن را تبدیل به چاشنی احساسی برای تربیت کردن رئیس‌جمهوری آمریکا می‌کند که در چنین اثری چندان تناسبی با اصل روایت کمدی ندارد.
