بیوگرافی رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین

ولادیمیر پوتین از سال 2000 تا 2008 رئیس جمهور روسیه بود و در سال 2012 مجدداً به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب شد و از آن زمان تاکنون در این سمت باقی مانده است. او پیش از این نخست وزیر روسیه بود.

آخرین خبر: ولادیمیر پوتین نامزدی ریاست جمهوری روسیه در سال 2024 را اعلام کرد

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه روز جمعه اعلام کرد که در انتخابات آتی روسیه در 17 مارس 2024 برای پنجمین دوره در این سمت باقی می‌ماند. در صورت انتخاب مجدد، پوتین می‌تواند تا سال 2030 به دلیل دوره شش ساله در قدرت باقی بماند. پوتین در بیانیه‌ای که کرملین منتشر کرد، گفت: «من آن را از شما پنهان نمی‌کنم – در طول زمان افکار مختلفی در مورد آن داشتم، اما اکنون، حق با شماست، لازم است تصمیم بگیرید.» من برای ریاست جمهوری فدراسیون روسیه کاندید خواهم شد.

به گزارش آسوشیتدپرس، پوتین 71 ساله که برای اولین بار در مارس 2000 به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، دو بار قانون اساسی روسیه را اصلاح کرده است تا از نظر تئوری بتواند تا سال 2036 در قدرت باقی بماند. او در حال حاضر طولانی ترین رهبر کرملین از زمان کنونی است. ژوزف استالین.

ولادیمیر پوتین کیست؟

در سال 1999، رئیس جمهور روسیه، بوریس یلتسین، نخست وزیر خود را برکنار کرد و ولادیمیر پوتین، افسر سابق KGB را به جای او ارتقا داد. در دسامبر 1999، یلتسین استعفا داد و پوتین را به عنوان رئیس جمهور منصوب کرد و در سال 2004 مجدداً به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. در آوریل 2005، او یک سفر تاریخی به اسرائیل انجام داد که اولین سفر یک رهبر کرملین به آنجا بود.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی جیمی کارتر

ولادیمیر پوتین در سال 2008 نتوانست دوباره نامزد ریاست جمهوری شود، اما توسط جانشین خود، دیمیتری مدودف، به نخست وزیری منصوب شد. پوتین در مارس 2012 مجدداً به ریاست جمهوری برگزیده شد و بعداً برای چهارمین دوره به ریاست جمهوری رسید. او در سال 2014 نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد.

حقایق کلی

نام کامل: ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین
متولد: 7 اکتبر 1952
محل تولد: لنینگراد (سن پترزبورگ)، روسیه
همسر: لیودمیلا شکربنوا (1983-2014)
بچه ها: ماریا، یکاترینا
علامت نجومی: ترازو

زندگی اولیه و حرفه سیاست

ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین در 7 اکتبر 1952 در لنینگراد (سن پترزبورگ کنونی) روسیه به دنیا آمد. او با خانواده خود در یک آپارتمان مشترک بزرگ شد و در گرامر و دبیرستان های محلی تحصیل کرد و در آنجا به ورزش علاقه مند شد. پوتین پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه دولتی لنینگراد در رشته حقوق در سال 1975، کار خود را در KGB به عنوان افسر اطلاعاتی آغاز کرد. او که عمدتاً در آلمان شرقی مستقر بود، تا سال 1990 در این سمت بود و با درجه سرهنگی بازنشسته شد.

ولادیمیر پوتین پس از بازگشت به روسیه، در دانشگاه لنینگراد سمت اداری داشت و پس از سقوط کمونیسم در سال 1991، مشاور سیاستمدار لیبرال آناتولی سوبچاک شد. هنگامی که سبچاک در اواخر همان سال به عنوان شهردار لنینگراد انتخاب شد، پوتین رئیس روابط خارجی او شد و تا سال 1994، پوتین معاون اول شهردار سبچاک شد.

پس از شکست سوبچاک در سال 1996، پوتین از سمت خود استعفا داد و به مسکو نقل مکان کرد. در آنجا، در سال 1998، پوتین به عنوان معاون مدیریت مدیریت ریاست جمهوری بوریس یلتسین منصوب شد. او در آن سمت مسئول روابط کرملین با دولت های منطقه بود.

مدت کوتاهی پس از آن، پوتین به عنوان رئیس سرویس امنیت فدرال، بازوی سابق KGB، و همچنین رئیس شورای امنیت یلتسین منصوب شد. در آگوست 1999، یلتسین، نخست وزیر خود، سرگئی استاپاشین را به همراه کابینه خود برکنار کرد و پوتین را به جای او ارتقا داد.

رئیس جمهور روسیه: دوره اول و دوم

در دسامبر 1999، بوریس یلتسین از ریاست جمهوری روسیه استعفا داد و پوتین را تا زمان برگزاری انتخابات رسمی به عنوان رئیس جمهور منصوب کرد و در مارس 2000، پوتین با کسب 53 درصد آرا برای اولین دوره ریاست جمهوری خود انتخاب شد. پوتین با وعده اصلاحات سیاسی و اقتصادی، به بازسازی دولت و آغاز تحقیقات جنایی در مورد معاملات تجاری شهروندان بلندپایه روسیه پرداخت. او همچنین به عملیات نظامی روسیه در چچن ادامه داد.

در سپتامبر 2001، ولادیمیر پوتین در واکنش به حملات تروریستی به ایالات متحده، حمایت روسیه از ایالات متحده در کمپین ضد تروریسم را اعلام کرد. با این حال، زمانی که «جنگ علیه تروریسم» ایالات متحده تمرکز خود را به برکناری صدام حسین، رهبر عراقی معطوف کرد، پوتین در مخالفت با این طرح به گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان و ژاک شیراک، رئیس جمهور فرانسه پیوست.

در سال 2004، ولادیمیر پوتین مجدداً به ریاست جمهوری برگزیده شد و در آوریل سال بعد، برای گفتگو با نخست وزیر آریل شارون، سفری تاریخی به اسرائیل انجام داد – که اولین سفر یک رهبر کرملین به اسرائیل بود.

به دلیل محدودیت های قانون اساسی، پوتین از نامزدی برای ریاست جمهوری در سال 2008 ممانعت به عمل آمد. (در همان سال، دوره ریاست جمهوری روسیه از چهار سال به شش سال افزایش یافت.) با این حال، زمانی که دیمیتری مدودف، حامی وی، در مارس 2008 جانشین وی به عنوان رئیس جمهور شد، او بلافاصله پوتین را به عنوان نخست وزیر روسیه منصوب کرد و به پوتین اجازه داد تا در چهار سال آینده موقعیت اصلی نفوذ خود را حفظ کند.

دوره سوم ریاست جمهوری

در 4 مارس 2012، ولادیمیر پوتین بار دیگر برای سومین دوره ریاست جمهوری خود انتخاب شد. پس از اعتراضات گسترده و اتهامات تقلب در انتخابات، او در 7 می 2012 تحلیف شد و اندکی پس از روی کار آمدن مدودف به عنوان نخست وزیر منصوب شد. پوتین یک بار دیگر در راس امور قرار گرفت و به ایجاد تغییرات بحث برانگیز در امور داخلی و سیاست خارجی روسیه ادامه داد.

ولادیمیر پوتین

در دسامبر 2012، پوتین قانونی را امضا کرد که ممنوعیت پذیرش کودکان روسی توسط ایالات متحده را ممنوع می کرد. به گفته پوتین، این قانون – که از اول ژانویه 2013 اجرایی شد – با هدف تسهیل پذیرفتن یتیمان بومی برای روس ها انجام شد.

با این حال، ممنوعیت فرزندخواندگی جنجال‌های بین‌المللی را برانگیخت و طبق گزارش‌ها، نزدیک به 50 کودک روسی – که در مراحل نهایی فرزندخواندگی با شهروندان آمریکایی در زمانی که پوتین قانون را امضا کرد – در بلاتکلیفی قانونی قرار گرفتند.

ولادیمیر پوتین در سال بعد با اعطای پناهندگی به ادوارد اسنودن، که توسط ایالات متحده به دلیل افشای اطلاعات طبقه بندی شده از آژانس امنیت ملی تحت تعقیب است، روابط با ایالات متحده را تیره تر کرد. در واکنش به اقدامات پوتین، باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، دیدار برنامه ریزی شده با پوتین در ماه اوت را لغو کرد.

در همین زمان، ولادیمیر پوتین نیز با قوانین جدید ضد همجنس‌بازی‌اش بسیاری از مردم را ناراحت کرد. او فرزندخواندگی زوج‌های همجنس‌گرا را در روسیه غیرقانونی اعلام کرد و تبلیغ روابط جنسی «غیرسنتی» را به خردسالان ممنوع کرد. این قانون منجر به اعتراض گسترده بین المللی شد.

سلاح های شیمیایی در سوریه

در سپتامبر 2013، تنش ها بین ایالات متحده و سوریه بر سر در اختیار داشتن تسلیحات شیمیایی توسط سوریه بالا گرفت و ایالات متحده تهدید کرد در صورت عدم کنار گذاشتن این تسلیحات، اقدام نظامی خواهد کرد. با این حال، زمانی که دولت‌های روسیه و ایالات متحده توافقی را امضا کردند که به موجب آن این سلاح‌ها نابود می‌شوند، از بحران فوری جلوگیری شد.

در 11 سپتامبر 2013، نیویورک تایمز مقاله ای از پوتین را با عنوان “درخواستی برای احتیاط از روسیه” منتشر کرد. پوتین در این مقاله مستقیماً با موضع ایالات متحده در اقدام علیه سوریه صحبت کرد و اظهار داشت که چنین اقدام یکجانبه ای می تواند منجر به تشدید خشونت و ناآرامی در خاورمیانه شود.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی دواین جانسون

ولادیمیر پوتین همچنین تاکید کرد که ادعای ایالات متحده مبنی بر استفاده بشار اسد از سلاح های شیمیایی علیه غیرنظامیان ممکن است نادرست باشد، و دلیل احتمالی آن استفاده غیرمجاز از این سلاح ها توسط شورشیان سوری است. وی با استقبال از ادامه گفتگوی باز بین کشورهای درگیر برای جلوگیری از درگیری بیشتر در منطقه، این قطعه را پایان داد.

المپیک زمستانی 2014

در سال 2014، روسیه میزبان بازی های المپیک زمستانی بود که در 6 فوریه در سوچی برگزار شد. طبق گزارش NBS Sports، روسیه حدود 50 میلیارد دلار برای آماده سازی این رویداد بین المللی هزینه کرد.

با این حال، در پاسخ به آنچه که بسیاری به‌عنوان قانون اخیر روسیه علیه همجنس‌گرایان تصور می‌کردند، تهدید تحریم‌های بین‌المللی به وجود آمد. در اکتبر 2013، پوتین تلاش کرد تا برخی از این نگرانی‌ها را برطرف کند و در مصاحبه‌ای که از تلویزیون روسیه پخش شد، گفت: «ما هر کاری انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم ورزشکاران، هواداران و مهمانان در بازی‌های المپیک بدون در نظر گرفتن قومیت، نژاد یا نژادشان احساس راحتی کنند. گرایش جنسی.»

از نظر امنیتی برای این رویداد، پوتین اقدامات جدیدی را با هدف سرکوب مسلمانان افراطی انجام داد و در نوامبر 2013 گزارش هایی مبنی بر جمع آوری نمونه بزاق از برخی زنان مسلمان در منطقه قفقاز شمالی منتشر شد. این نمونه‌ها ظاهراً برای جمع‌آوری پروفایل‌های DNA، در تلاش برای مبارزه با بمب‌گذاران انتحاری زن موسوم به «بیوه‌های سیاه» استفاده می‌شدند.

تهاجم به کریمه

مدت کوتاهی پس از پایان بازی‌های المپیک زمستانی 2014، در میان ناآرامی‌های سیاسی گسترده در اوکراین، که منجر به برکناری رئیس‌جمهور ویکتور یانوکوویچ شد، پوتین نیروهای روسی را به کریمه، شبه جزیره‌ای در ساحل شمال شرقی این کشور در دریای سیاه فرستاد. این شبه جزیره تا زمانی که نیکیتا خروشچف، نخست وزیر سابق اتحاد جماهیر شوروی، آن را در سال 1954 به اوکراین داد، بخشی از روسیه بود.

یوری سرگئیف، سفیر اوکراین در سازمان ملل، مدعی شد که حدود 16000 سرباز به این سرزمین حمله کردند و اقدامات روسیه توجه چندین کشور اروپایی و ایالات متحده را به خود جلب کرد، آنها از پذیرش مشروعیت همه پرسی که اکثریت کریمه در آن خودداری کردند. مردم به جدایی از اوکراین و اتحاد مجدد با روسیه رای دادند.

ولادیمیر پوتین از اقدامات خود دفاع کرد و اصرار داشت که نیروهای اعزامی به اوکراین فقط برای تقویت دفاع نظامی روسیه در داخل این کشور هستند – با اشاره به ناوگان دریای سیاه روسیه که مقر آن در کریمه است. او همچنین اتهامات سایر کشورها، به ویژه ایالات متحده، مبنی بر اینکه روسیه قصد دارد اوکراین را درگیر جنگ کند، به شدت رد کرد.

او در ادامه مدعی شد که اگرچه از مجلس علیای پارلمان روسیه به او اجازه استفاده از زور در اوکراین را داده است، اما آن را غیرضروری می‌داند. پوتین همچنین هرگونه گمانه زنی مبنی بر تهاجم بیشتر به خاک اوکراین را رد کرد و گفت: “چنین اقدامی قطعا آخرین راه حل خواهد بود.”

روز بعد، اعلام شد که پوتین نامزد دریافت جایزه صلح نوبل 2014 شده است.

حملات هوایی سوریه

در سپتامبر 2015، روسیه با اعلام آغاز حملات هوایی استراتژیک در سوریه، جهان را غافلگیر کرد. علیرغم اظهارات مقامات دولتی مبنی بر اینکه هدف از اقدامات نظامی برای هدف قرار دادن دولت افراطی اسلامی است که به دلیل خلاء قدرت ایجاد شده در سوریه به دلیل خلاء قدرت ایجاد شده در سوریه، به پیشرفت های قابل توجهی در منطقه دست یافته است، انگیزه های واقعی روسیه زیر سوال رفت و بسیاری از تحلیلگران بین المللی و … مقامات دولتی ادعا می کنند که هدف حملات هوایی در واقع نیروهای شورشی بوده است که در تلاش برای سرنگونی رژیم سرکوبگر تاریخی بشار اسد هستند.

در اواخر اکتبر 2017، پوتین شخصاً درگیر شکل هشداردهنده دیگری از جنگ هوایی بود که بر تمرین نظامی اواخر شب نظارت داشت که منجر به پرتاب چهار موشک بالستیک در سراسر کشور شد. این رزمایش در دوره تشدید تنش‌ها در منطقه انجام شد و همسایه روسیه، کره شمالی نیز توجه‌ها را به دلیل آزمایش‌های موشکی خود و تهدیدها برای درگیری با ایالات متحده در درگیری مخرب جلب کرد.

در دسامبر 2017، پوتین اعلام کرد که به نیروهای روسیه دستور داده است تا از سوریه عقب نشینی کنند و گفت که کمپین دو ساله این کشور برای نابودی داعش کامل شده است، اگرچه او امکان بازگشت را در صورت از سرگیری خشونت های تروریستی در منطقه باز گذاشت. علیرغم این بیانیه، رابرت منینگ، سخنگوی پنتاگون در تایید این دیدگاه نسبت به رویدادها مردد بود و گفت: “نظرات روسیه در مورد خروج نیروهایشان اغلب با کاهش واقعی نیروها مطابقت ندارد.”

هک سیستم انتخاباتی ایالات متحده

ماه‌ها قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 2016، چندین سازمان اطلاعاتی ایالات متحده به‌طور یکجانبه توافق کردند که اطلاعات روسیه پشت هک ایمیل کمیته ملی دموکرات (DNC) و جان پودستا، که در آن زمان، رئیس هیلاری کلینتون، نامزد دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری بود، بوده است. پویش.

بر اساس گزارش یو اس ای تودی، در دسامبر 2016، مقامات ارشد سیا که نامشان فاش نشد، «با سطح اطمینان بالایی» به این نتیجه رسیدند که پوتین شخصاً در مداخله در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده دست داشته است.

این مقامات همچنین تاکید کردند که ایمیل‌های هک شده DNC و Podesta که درست قبل از روز انتخابات ایالات متحده در اختیار ویکی‌لیکس قرار گرفته‌اند، برای تضعیف کمپین کلینتون به نفع رقیب جمهوری‌خواه او، دونالد ترامپ، طراحی شده‌اند. بلافاصله پس از آن، FBI و آژانس اطلاعات ملی به طور علنی از ارزیابی های سیا حمایت کردند.

ولادیمیر پوتین هرگونه چنین تلاشی برای اخلال در انتخابات ایالات متحده را رد کرد و علیرغم ارزیابی‌های سازمان‌های اطلاعاتی وی، به نظر می‌رسید که پرزیدنت ترامپ به طور کلی از سخنان همتای روس خود حمایت می‌کند. کرملین در اواخر سال 2017 با تأکید بر تلاش های آنها برای از بین بردن روابط عمومی فاش کرد که به لطف اطلاعات ارائه شده توسط سیا، یک حمله تروریستی در سن پترزبورگ خنثی شده است.

ولادیمیر پوتین

در همان زمان، پوتین در کنفرانس مطبوعاتی سالانه پایان سال خود گزارش داد که در اوایل سال 2018 به عنوان یک نامزد مستقل به دنبال یک دوره شش ساله جدید به عنوان رئیس جمهور خواهد بود و این نشان می دهد که او به همکاری طولانی مدت خود با حزب روسیه متحد پایان می دهد.

اندکی قبل از اولین نشست رسمی بین روسای جمهور ولادیمیر پوتین و ترامپ در جولای 2018، وزارت دادگستری ایالات متحده کیفرخواست 12 عامل روسی را به اتهام دخالت در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا اعلام کرد. بدون توجه به این موضوع، ترامپ در یک کنفرانس خبری مشترک گفت که از تکذیب «قوی و قدرتمند» همتای خود راضی است و از پیشنهاد پوتین برای ارائه 12 عامل متهم به بازجویی با شاهدان آمریکایی تمجید کرد.

در مصاحبه بعدی با کریس والاس، مجری فاکس نیوز، پوتین ظاهراً از هک شدن سرور DNC دفاع کرد و گفت که هیچ اطلاعات نادرستی در این فرآیند جاسازی نشده است. او همچنین این ایده که اطلاعات مخربی درباره ترامپ دارد را رد کرد و گفت که این تاجر قبل از اعلام کمپین ریاست جمهوری خود “برای ما هیچ علاقه ای نداشت” و به ویژه از دست زدن به کپی کیفرخواست های ارائه شده توسط والاس به او خودداری کرد.

دوره چهارم ریاست جمهوری

در مارس 2018، در اواخر دوره سوم ریاست جمهوری خود، پوتین به سلاح های جدیدی مباهات کرد که دفاع ناتو را «کاملاً بی ارزش» می کند، از جمله یک موشک کروز با قابلیت پرواز کم هسته ای با برد «نامحدود» و دیگری که می تواند در مافوق صوت حرکت کند. سرعت. تظاهرات او شامل انیمیشن ویدیویی از حملات به ایالات متحده بود.

اندکی بعد، یک مستند دو ساعته با عنوان ولادیمیر پوتین در چندین صفحه رسانه اجتماعی و یک حساب یوتیوب طرفدار کرملین منتشر شد. این مستند که برای نشان دادن رئیس جمهور در پرتوی قوی و در عین حال انسانی طراحی شده بود، پوتین را به اشتراک گذاشت که چگونه دستور داد یک هواپیمای ربوده شده سرنگون شود تا از ترس بمب در المپیک 2014 سوچی سرنگون شود، و همچنین خاطراتی از روزهای پدربزرگش برای ولادیمیر لنین و جوزف استالین آشپزی کنید.

در 18 مارس 2018، چهارمین سالگرد تصرف کریمه توسط کشور، شهروندان روسیه با اکثریت قاطع پوتین را برای چهارمین دوره ریاست جمهوری انتخاب کردند و 67 درصد از رای دهندگان بیش از 76 درصد آرا را به او دادند. اپوزیسیون تقسیم شده شانس کمی در برابر رهبر محبوب داشت، نزدیکترین رقیب او حدود 13 درصد آرا را به دست آورد.

انتظار نمی رفت در مورد استراتژی های پوتین برای بازسازی کشور به عنوان یک قدرت جهانی، تغییر چندانی صورت نگیرد، اگرچه آغاز دوره آخر او سؤالاتی را در مورد جانشین وی ایجاد کرد و اینکه آیا وی بر تغییر قانون اساسی در تلاش برای ماندن در مقام نامحدود تأثیر می گذارد یا خیر.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی جان اف کندی

ولادیمیر پوتین در 16 ژوئیه 2018 با رئیس جمهور ترامپ در هلسینکی فنلاند برای اولین گفتگوی رسمی بین دو رهبر دیدار کرد. به گفته روسیه، موضوعات این نشست شامل جنگ جاری در سوریه و «رفع نگرانی» در مورد اتهامات تلاش روسیه برای تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا بود.

آوریل سال بعد، ولادیمیر پوتین برای اولین بار با کیم جونگ اون، دیکتاتور کره شمالی دیدار کرد. رهبران دو کشور درباره مسئله کارگران کره شمالی در روسیه گفتگو کردند، در حالی که پوتین همچنین از مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای همتای خود با ایالات متحده حمایت کرد و گفت که کیم در ازای کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای خود به «ضمانت‌های امنیتی» نیاز دارد.

این موضوع که آیا ولادیمیر پوتین قصد داشت تا قدرت خود را تمدید کند، پس از سخنرانی او در کشور در ژانویه 2020، که شامل پیشنهادهایی برای اصلاحات قانون اساسی بود که شامل انتقال قدرت انتخاب نخست وزیر و کابینه از رئیس جمهور به رئیس جمهور بود، دوباره مطرح شد. مجلس. کل کابینه، از جمله مدودف، به سرعت استعفا دادند، که منجر به انتخاب میخائیل وی. میشوستین به عنوان نخست وزیر جدید شد.

تهاجم به اوکراین

علیرغم اظهارات قبلی ولادیمیر پوتین مبنی بر تهاجم بیشتر به اوکراین که آخرین راه چاره است، در بهار 2021، نیروهای نظامی روسیه در نزدیکی مرزهای کشور همسایه برای آنچه که کرملین ادعا می کرد تمرینات آموزشی بود، تشکیل شدند. به گزارش رویترز، بیش از 100000 سرباز تا نوامبر مستقر شده بودند.

در 17 دسامبر، روسیه فهرستی از خواسته های امنیتی را منتشر کرد که شامل عقب نشینی نیروها و تسلیحات ناتو از جناح شرقی خود و توقف گسترش بیشتر، از جمله اضافه شدن احتمالی اوکراین به ائتلاف بود. اگر خواسته ها برآورده نمی شد، قول “پاسخ نظامی” داده می شد.

سپس در 24 فوریه 2022، روسیه با حملات موشکی و راکتی به شهرها و تأسیسات نظامی اوکراین، تهاجم تمام عیار به اوکراین را آغاز کرد. پوتین در یک سخنرانی تلویزیونی – با ادعای اینکه روس زبانان در اوکراین با نسل کشی مواجه شده اند – از این حمله به عنوان یک “عملیات نظامی ویژه” یاد کرد که برای “دستیابی به غیرنظامی کردن و غیر نظامی کردن” کشور طراحی شده بود. در ساعات اولیه، نیروهای روسی چرنوبیل را تصرف کردند. ، محل فاجعه بدنام هسته ای 1986، اما از پایتخت شهر کیف عقب نشینی کردند.

با ادامه درگیری با متحدان غربی حامی اوکراین، پوتین در سپتامبر 2022 “بسیج ویژه” بیش از 100000 نیروی ذخیره را اعلام کرد.

ولادیمیر پوتین

نیروهای اوکراینی در ژوئن 2023 یک ضد حمله را آغاز کردند و از دسامبر، درگیری همچنان ادامه دارد. ایالات متحده در ماه اوت تخمین زد که حدود 500000 سرباز روسی و اوکراینی مجروح یا کشته شده اند.

به دنبال پنجمین دوره ریاست جمهوری

در دسامبر 2023، ولادیمیر پوتین اعلام کرد که در انتخابات آتی این کشور در مارس 2024 برای پنجمین بار به عنوان رئیس جمهور روسیه تلاش خواهد کرد. با پیروزی، او می تواند حداقل تا سال 2030 در قدرت بماند و احتمالاً برای شش دوره بعدی دیگر نامزد خواهد شد. ترم سال

انتظار نمی رود ولادیمیر پوتین با هیچ رقیب جدی روبرو شود و همچنان محبوبیت خود را در داخل کشور حفظ کند. به گزارش سی ان بی سی، نظرسنجی خبرگزاری روسی تاس نشان داد که بیش از 78 درصد از مردم روسیه به پوتین اعتماد دارند و بیش از 75 درصد فعالیت های او را تایید می کنند.

زندگی شخصی

در سال 1980، ولادیمیر پوتین با همسر آینده خود، لیودمیلا، که در آن زمان به عنوان مهماندار کار می کرد، ملاقات کرد. این زوج در سال 1983 ازدواج کردند و صاحب دو دختر شدند: ماریا، متولد 1985، و یکاترینا، متولد 1986.

در اوایل ژوئن 2013، پس از نزدیک به 30 سال ازدواج، اولین زوج روسیه اعلام کردند که در حال طلاق هستند و توضیح کمی در مورد آن ارائه شد. این تصمیم، اما اطمینان از این که آنها به طور متقابل و دوستانه به آن رسیده اند.

ولادیمیر پوتین گفت: “کسانی هستند که نمی توانند آن را تحمل کنند.” لیودمیلا الکساندرونا هشت، تقریباً نه سال است که نگهبانی می‌دهد. لیودمیلا با ارائه زمینه بیشتر به این تصمیم، افزود: «ازدواج ما به پایان رسیده است، زیرا ما به سختی یکدیگر را می بینیم. ولادیمیر ولادیمیرویچ در کار خود غوطه ور است، فرزندان ما بزرگ شده اند و زندگی خود را می کنند.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا باراک اوباما

گفته می شود پوتین که یک مسیحی ارتدوکس است، به طور منظم در مراسم کلیسا در تاریخ ها و تعطیلات مهم شرکت می کند و سابقه طولانی در تشویق ساخت و بازسازی هزاران کلیسا در منطقه داشته است. هدف او عموماً متحد کردن همه مذاهب تحت اقتدار دولت است و از نظر قانونی سازمان‌های مذهبی را ملزم می‌کند که برای تأیید نزد مقامات محلی ثبت نام کنند.

ولادیمیر پوتین

نقل قول ها

راه رسیدن به جامعه آزاد ساده نبوده است. در تاریخ ما صفحات غم انگیز و باشکوهی وجود دارد.