بیوگرافی باب مارلی

باب مارلی خواننده و ترانه سرای جامائیکایی به عنوان سفیر موسیقی رگی در جهان خدمت کرده و تا به امروز بیش از 75 میلیون آلبوم به فروش رسانده است.

آخرین خبر: خواننده فقید سوژه فیلم بیوگرافی باب مارلی است

نماد رگی، باب مارلی، جدیدترین موزیکال بزرگی است که یک فیلم زندگینامه ای در صفحه بزرگ دریافت کرده است، با بازیگر کینگزلی بن آدیر که در فیلم آینده باب مارلی: یک عشق، خواننده فقید را به تصویر می کشد. مارلی علیرغم مرگ نابهنگامش در سن 36 سالگی، به عنوان یک موسیقیدان، محبوبیت رگی در سراسر جهان و به عنوان مدافع صلح، بسیار تأثیرگذار بود. این فیلم که در 14 فوریه 2024 در سینماها اکران شد، همچنین لاشانا لینچ در نقش همسر مارلی، ریتا، ایفای نقش می کند.

بن آدیر در ابتدا احساس کرد که برای این نقش مناسب نیست، زیرا نمی تواند آواز بخواند یا برقصد. «سؤال من این بود که آیا [پرسنل بازیگران] در حال جستجوی جهانی بودند، و آنها گفتند بله. و من گفتم شاید آنها باید به یکی دیگر بروند،» او به Entertainment Weekly گفت. با این حال، این بازیگر نواختن گیتار را آموخت و در طول فیلمبرداری تمام آهنگ ها را خواند.

باب مارلی که بود؟

باب مارلی خواننده و ترانه سرای جامائیکایی به معرفی موسیقی رگی به جهان کمک کرد و با فروش بیش از 75 میلیون آلبوم یکی از محبوب ترین هنرمندان این سبک باقی مانده است. در سال 1963، مارلی و دوستانش The Wailing Wailers را تشکیل دادند که در نهایت به Bob Marley & The Wailers تبدیل شد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی کمدین مشهور تیم آلن

شکست بزرگ The Wailers در سال 1972 زمانی که گروه با Island Records قرارداد بست. مارلی در طول دوران حرفه ای خود بیش از 20 میلیون رکورد فروخت و او را به اولین ستاره بین المللی تبدیل کرد که از دنیای به اصطلاح در حال توسعه بیرون آمد. مارلی که پدر 11 فرزند بود، در ماه مه 1981 در سن 36 سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

حقایق کلی

نام کامل: رابرت نستا مارلی
متولد: 6 فوریه 1945
درگذشت: 11 مه 1981
محل تولد: پریش سنت آن، جامائیکا
همسر: ریتا مارلی (1966-1981)
فرزندان: شارون، سدلا، رابرت، روهان، کارن، استفانی، جولیان، کی-مانی، زیگی، دامیان و استفن
علامت نجومی: دلو

اوایل زندگی

رابرت نستا مارلی – معروف به باب مارلی – در 6 فوریه 1945 در پریش سنت آن جامائیکا به دنیا آمد.

مادر مارلی، سدلا مالکوم (بعداً سدلا بوکر)، اهل جامائیکا، تنها 18 سال داشت که با مرد سفیدپوست بسیار مسن‌تری، نوروال سینکلر مارلی، که به عنوان سرپرست مزرعه کار می‌کرد، ازدواج کرد. آنها مدت کوتاهی پس از تولد باب از هم جدا شدند. نوروال که اصالتاً اهل ساسکس شرقی انگلستان بود، تا حد زیادی در زندگی پسرش غایب بود و باب بعداً با کلماتی تند درباره او صحبت کرد.

باب مارلی

باب سال های اولیه خود را در پریش سنت آن، در دهکده روستایی معروف به ناین مایل گذراند. یکی از دوستان دوران کودکی او در سنت آن نویل “بانی” اوریلی لیوینگستون بود. با حضور در یک مدرسه، این دو عشق مشترک به موسیقی داشتند.

بانی از مارلی الهام گرفت تا نواختن گیتار را بیاموزد. بعداً پدر لیوینگستون و مادر مارلی با هم درگیر شدند و طبق کتاب «پیش از افسانه: ظهور باب مارلی» اثر کریستوفر جان فارلی، مدتی در کینگستون با هم زندگی کردند.

باب مارلی که در اواخر دهه 1950 به پایتخت جامائیکا رسید، در ترنچ تاون، یکی از فقیرترین محله های شهر زندگی می کرد. او در فقر دست و پنجه نرم کرد، اما الهام بخش موسیقی اطرافش بود. ترنچ تاون تعدادی نوازنده موفق محلی داشت و موتاون جامائیکا به حساب می آمد. صداهایی از ایالات متحده نیز از طریق رادیو و جوک‌باکس‌ها پخش می‌شد. مارلی هنرمندانی مانند ری چارلز، الویس پریسلی، Fats Domino و Drifters را دوست داشت.

باب مارلی و لیوینگستون بیشتر وقت خود را به موسیقی اختصاص دادند. مارلی تحت هدایت جو هیگز روی بهبود توانایی های خود در خوانندگی کار کرد. او یکی دیگر از شاگردان هیگز، پیتر مک اینتاش (بعدها پیتر توش) را ملاقات کرد که در نهایت نقش مهمی در حرفه مارلی ایفا کرد.

شروع حرفه موسیقی

لسلی کونگ، تهیه‌کننده موسیقی محلی، آواز باب مارلی را دوست داشت و چند تک‌آهنگ برای نوجوان ضبط کرد که اولین آن‌ها «قاضی نیست» بود که در سال 1962 منتشر شد. اگرچه او به‌عنوان یک هنرمند انفرادی وضعیت خوبی نداشت، اما مارلی با پیوستن به نیروهایش موفق شد. دوستانش.

در سال 1963، مارلی، لیوینگستون و مک اینتاش The Wailing Wailers را تشکیل دادند. اولین تک آهنگ آنها، “Simmer Down” در ژانویه 1964 به صدر جدول جامائیکا رسید. در این زمان، گروه شامل جونیور بریتویت، بورلی کلسو و چری اسمیت نیز بود.

این گروه در جامائیکا بسیار محبوب شد، اما آنها از نظر مالی با مشکل مواجه شدند. بریت وایت، کلسو و اسمیت گروه را ترک کردند. اعضای باقی مانده برای مدتی از هم دور شدند و مارلی به ایالات متحده رفت که مادرش در آنجا زندگی می کرد.

پس از هشت ماه، مارلی به جامائیکا بازگشت. او دوباره با لیوینگستون و مک اینتاش متحد شد و The Wailers را تشکیل داد. در حوالی این زمان، مارلی در حال بررسی جنبه معنوی خود و ایجاد علاقه فزاینده به جنبش راستافاریان بود.

جنبش راستافاریان، هم مذهبی و هم سیاسی، در جامائیکا در دهه 1930 آغاز شد و اعتقادات خود را از منابع بسیاری، از جمله مارکوس گاروی، ملی‌گرای جامائیکایی، عهد عتیق کتاب مقدس، و میراث و فرهنگ آفریقایی آن‌ها استخراج کرد.

همچنین استفاده از ماری جوانا را که به عنوان “گیاه مقدس” شناخته می شود، مقدس می داند زیرا این ماده می تواند حالات معنوی را افزایش دهد. مارلی در طول زندگی خود ماری جوانا می کشید و مدافع قانونی شدن آن بود.

برای مدتی در اواخر دهه 1960، مارلی با خواننده پاپ جانی نش کار کرد. نش با آهنگ «Stir It Up» مارلی موفق به کسب موفقیت جهانی شد. The Wailers همچنین در این دوره با تهیه کننده لی پری کار کرد. برخی از آهنگ های موفق آنها با هم “Trench Town Rock”، “Soul Rebel” و “چهارصد سال” بودند.

همسر ریتا مارلی

حول و حوش زمان وقفه The Wailers در اواسط دهه 1960، مارلی در 10 فوریه 1966 با آلفاریتا “ریتا” اندرسون ازدواج کرد.

ریتا که اصالتا کوبا بود اما به جامائیکا نقل مکان کرد، در دوران رشد در کلیسا آواز خواند و در نوجوانی به گروه آوازی به نام The Soulettes پیوست. او زمانی که در گروه بود با مارلی آشنا شد و او در این مدت مربی او بود. زمانی که ریتا عضو I-Threes بود، آنها به همکاری حرفه ای ادامه دادند.

این زوج پنج فرزند مشترک داشتند و تا زمان مرگ باب در سال 1981، علیرغم روابط چندگانه خارج از ازدواج او، ازدواج کردند. ریتا تلاش هایی برای خودش انجام داد و هر دو در طول ازدواج با شرکای دیگر صاحب فرزند شدند.

او در سال 2004 به بی‌بی‌سی Caribbean.com گفت: «همان‌طور که می‌گویند تو غرغر می‌کنی و [خیانت] را تحمل می‌کنی، این کاری بود که من باید انجام می‌دادم، زیرا عاشق این مرد بودم و عشق قوی‌تر شد، نه این‌که ضعیف‌تر شد».

فرزندان

املاک باب مارلی 11 فرزند را به خواننده شناسایی کرده است، از جمله 9 فرزندی که او پدرش بوده و دو فرزند را به فرزندی پذیرفته است.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی دودی فاید

باب مارلی با همسرش صاحب پنج فرزند شد. او دخترانش شارون را که در سال 1964 قبل از ازدواجشان به دنیا آمد و استفانی که در سال 1974 از یکی از روابط خارج از ازدواج ریتا متولد شد را به فرزندی پذیرفت. این زوج با هم سه فرزند بیولوژیکی داشتند: دختر سدلا، متولد 1967. پسر دیوید، معروف به “زیگی” مارلی، متولد 1978. و پسر استفن، متولد 1982، که باب هرگز نتوانست او را ملاقات کند.

علاوه بر این، مارلی دارای پسران رابرت (متولد 1972)، روهان (1972)، جولیان (1975)، کی-مانی (1976) و دامیان (1978) و همچنین دختر کارن (1973) بود.

بسیاری از فرزندان باب مارلی راه او را در صنعت موسیقی دنبال کردند. سال‌ها، زیگی، استفن، سدلا و شارون با هم در نقش زیگی مارلی و سازندگان ملودی بازی کردند. زیگی و استفن نیز حرفه انفرادی خود را داشته اند. پسران دامیان – معروف به «جونیور. گونگ – کی مانی و جولیان نیز هنرمندان با استعدادی در ضبط هستند. سایر فرزندان مارلی در کسب و کارهای مربوط به خانواده از جمله لیبل ضبط Tuff Gong که توسط مارلی در اواسط دهه 1960 تأسیس شد، مشغول هستند.

باب مارلی و ویلرز

با شروع بچه دار شدن، باب مارلی به حرفه موسیقی خود ادامه داد. Wailers در سال 1970 دو عضو جدید اضافه کردند: بیسیست استون “مرد خانواده” بارت و برادرش، درامر کارلتون “کارلی” بارت. سال بعد، مارلی به همراه جانی نش روی موسیقی متن فیلمی در سوئد کار کرد.

گروه شکست بزرگ خود را در سال 1972 زمانی که The Wailers با Island Records که توسط کریس بلک ول تأسیس شده بود، بستند. اولین فول آلبوم گروه تحت لیبل جدید، آلبوم تحسین شده Catch a Fire از سال 1973 بود. برای حمایت از این رکورد، The Wailers در سال 1973 در بریتانیا و ایالات متحده تور برگزار کردند و به عنوان افتتاحیه برای Bruce Springsteen و Sly & the Family Stone اجرا کردند.

در همان سال، گروه دومین آلبوم کامل خود را با نام Burnin منتشر کرد که شامل آهنگ موفق «I Shot the Sheriff» بود. اریک کلاپتون، اسطوره راک، کاور این آهنگ را در سال 1974 منتشر کرد و این آهنگ به یک موفقیت شماره 1 در ایالات متحده تبدیل شد.

قبل از انتشار آلبوم بعدی خود، Natty Dread در سال 1975، دو نفر از سه Wailers اصلی گروه را ترک کردند. مک اینتاش و لیوینگستون تصمیم گرفتند به ترتیب به عنوان پیتر توش و بانی ویلر به شغل انفرادی بپردازند.

Natty Dread برخی از تنش های سیاسی جامائیکا بین حزب ملی خلق و حزب کارگر جامائیکا را منعکس می کند. گاهی اوقات به دلیل این درگیری ها خشونت ها بروز می کرد. «موسیقی شورشی (ساعت 3 سد راه)» الهام گرفته از تجربه مارلی از متوقف شدن توسط اعضای ارتش در اواخر یک شب قبل از انتخابات ملی 1972 بود، و «انقلاب» توسط بسیاری به عنوان تأیید مارلی برای PNP تعبیر شد.

باب مارلی

برای تور بعدی خود، The Wailers با I-Threes، یک گروه زن که اعضای آن شامل مارسیا گریفیث، جودی موات و همسر مارلی، ریتا بودند، اجرا کردند. گروه که اکنون باب مارلی و ویلرز نامیده می شود، تورهای زیادی برگزار کرد و به افزایش محبوبیت رگی در خارج از کشور کمک کرد. در بریتانیا در سال 1975، آنها اولین ضربه برتر 40 خود را با “No Woman, No Cry” به ثمر رساندند.

باب مارلی که قبلاً یک ستاره بسیار تحسین شده در زادگاهش جامائیکا بود، در راه تبدیل شدن به یک نماد بین المللی موسیقی بود. او در سال 1976 با آلبوم ارتعاش رستامان در جدول موسیقی آمریکا قرار گرفت. یکی از آهنگ‌ها به عنوان بیانی از ارادت او به ایمان و علاقه‌اش به تغییرات سیاسی برجسته است: “جنگ”.

اشعار این آهنگ از سخنرانی هایله سلاسی، امپراتور اتیوپی قرن بیستم که به عنوان نوعی رهبر معنوی در جنبش راستافاریان دیده می شود، گرفته شده است. این آهنگ یک فریاد نبرد برای آزادی از ظلم و ستم، آفریقای جدید را مورد بحث قرار می دهد، آفریقایی بدون سلسله مراتب نژادی که توسط حکومت استعماری اعمال می شود.

تیراندازی سال 1976

باب مارلی در جامائیکا همچنان به عنوان یکی از حامیان حزب ملی خلق شناخته می شد. و نفوذ او در سرزمین مادری اش به عنوان تهدیدی برای رقبای PNP تلقی می شد. این ممکن است به سوءقصد به مارلی در سال 1976 منجر شود.

گروهی از مردان مسلح در شب 3 دسامبر 1976، دو روز قبل از کنسرت برنامه ریزی شده در پارک قهرمانان ملی کینگستون، هنگام تمرین به مارلی و ویلرز حمله کردند. مارلی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و یک گلوله به جناغ سینه و عضله دوسر او اصابت کرد. گلوله دیگری به سر ریتا اصابت کرد.

خوشبختانه، باب مارلی ها به شدت آسیب ندیدند، اما مدیر دان تیلور خوش شانس نبود. تیلور برای نجات جانش نیاز به عمل جراحی داشت. علیرغم حمله و پس از مشورت زیاد، مارلی همچنان در این نمایش بازی می کرد. انگیزه پشت این حمله هرگز آشکار نشد و مارلی روز بعد از کنسرت از کشور فرار کرد.

آلبوم ها و آهنگ های بعدی

باب مارلی که اکنون در لندن زندگی می‌کند، برای کار بر روی Exodus که در سال 1977 منتشر شد، رفت. این ترانه قیاسی بین داستان کتاب مقدس موسی و اسرائیلی‌ها که تبعید را ترک می‌کنند و وضعیت خود او است. این آهنگ همچنین در مورد بازگشت به آفریقا صحبت می کند.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی متیو پری

مفهوم آفریقایی ها و نوادگان آفریقایی که به وطن خود باز می گردند را می توان با کار مارکوس گاروی فعال مرتبط دانست. «Exodus» که به صورت تک‌آهنگ منتشر شد، مانند «Waiting in Vain» و «Jamming» در بریتانیا موفق شد و کل آلبوم بیش از یک سال در چارت‌های بریتانیا ماند. امروزه Exodus یکی از بهترین آلبوم هایی است که تا کنون ساخته شده است.

باب مارلی در سال 1977 دچار مشکل سلامتی شد. او در ژوئیه برای یک انگشت پا که فکر می کرد در اوایل سال زخمی شده بود، به دنبال درمان رفت. پزشکان پس از کشف سلول‌های سرطانی در انگشت پا، قطع عضو را پیشنهاد کردند. با این حال، مارلی از انجام این جراحی امتناع کرد، زیرا اعتقادات مذهبی او قطع عضو را ممنوع می کرد.

در حین کار بر روی Exodus، Bob Marley & The Wailers آهنگ هایی را ضبط کردند که بعداً در آلبوم Kaya (1978) منتشر شد. با موضوع عشق، این اثر دارای دو موفقیت بود: «روح من را ارضا کن» و «این عشق است». همچنین در سال 1978، مارلی برای اجرای کنسرت One Love Peace خود به جامائیکا بازگشت، جایی که نخست وزیر مایکل مانلی از PNP و رهبر مخالفان، ادوارد سیگا از JLP را برای دست دادن روی صحنه دعوت کرد.

در همان سال، مارلی اولین سفر خود را به آفریقا انجام داد. او از کنیا و اتیوپی بازدید کرد، کشوری که برای او بسیار مهم است، زیرا به عنوان وطن معنوی راستافاریان تلقی می شود. شاید با الهام از سفرهای او، آلبوم بعدی گروه، بقا (1979) به عنوان فراخوانی برای اتحاد بیشتر و پایان دادن به ظلم در قاره آفریقا تلقی شد.

در سال 1980، Bob Marley & The Wailers یک مراسم رسمی استقلال برای کشور جدید زیمبابوه برگزار کردند. همچنین در آن سال، سازمان ملل به مارلی مدال صلح خود را اعطا کرد.

قیام (1980) یک موفقیت بزرگ بین المللی بود. «آهنگ رستگاری» که به‌خاطر اشعار شاعرانه و اهمیت اجتماعی و سیاسی‌اش شناخته می‌شود، نمونه‌ای از استعدادهای مارلی به‌عنوان یک ترانه‌سرا بود. در یک سطر از این آهنگ آمده است: “خود را از بردگی ذهنی رها کنید / هیچ کس جز خودمان نمی تواند ذهن ما را آزاد کند.”

در توری برای حمایت از آلبوم، Bob Marley & The Wailers به سراسر اروپا سفر کردند و در مقابل جمعیت زیادی نواختند. آنها همچنین برای یک سری کنسرت در ایالات متحده برنامه ریزی کردند، اما گروه فقط سه کنسرت در آنجا اجرا کردند – دو کنسرت در مدیسون اسکوئر گاردن در شهر نیویورک و یک اجرا در تئاتر استانلی در پیتسبورگ – قبل از اینکه مارلی آنقدر مریض شود که نمی تواند ادامه دهد.

باب مارلی

مرگ

بیماری باب مارلی ظهور مجدد ملانوم عدسی آکرال بود که قبلاً در انگشتان پای او کشف شد. سرطان اکنون در سراسر بدن او از جمله مغز، ریه و کبد پخش شده بود. مارلی در سفر به اروپا تحت درمان های غیر متعارف در آلمان قرار گرفت و متعاقباً توانست ماه ها با سرطان مبارزه کند. با این حال، به زودی مشخص شد که مارلی زمان زیادی برای زندگی ندارد.

این نوازنده تصمیم گرفت برای آخرین بار به جامائیکای محبوب خود بازگردد تا نشان شایستگی را از دولت جامائیکا دریافت کند. اما، او موفق به تکمیل سفر نشد. مارلی در 11 می 1981 در سن 36 سالگی در میامی درگذشت.

باب مارلی که توسط مردم جامائیکا مورد تحسین قرار گرفت، به عنوان قهرمانی اخراج شد. بیش از 30000 نفر در مراسم یادبود این نوازنده که در سالن ملی کینگستون جامائیکا برگزار شد به او ادای احترام کردند. ریتا مارلی، مارسیا گریفیث و جودی موات آواز خواندند و The Wailers نیز در این مراسم اجرا کردند.

مرگ باب مارلی به دلیل اینکه وصیت نامه ای از خود به جا نگذاشته بود، یک نبرد حقوقی بر سر دارایی او به راه انداخت. طبق گزارش رولینگ استون، بیوه او، ریتا، در اواخر دهه 1980 مجبور به امضای وصیت نامه جعلی شد. دولت جامائیکا به زودی کنترل این املاک را به دست گرفت و آن را به کریس بلکول، رئیس آیلند رکوردز فروخت. پس از درگیری دادگاه، در سال 1991 به این خانواده اعطا شد.

میراث: موزه، فیلم 2024، و بیشتر

در سال 1986، ریتا، بیوه مارلی، بنیاد باب مارلی را تأسیس کرد، که برای «تداوم آرمان‌های معنوی، فرهنگی، اجتماعی و موسیقایی که [باب مارلی] را در طول زندگی او هدایت و الهام بخشیدند، کار می‌کند».

بیشتر بخوانید: بیوگرافی ایوانکا ترامپ

او همچنان رئیس سازمان است. ریتا همچنین موزه باب مارلی را در محل خانه این نوازنده در کینگستون جامائیکا از سال 1975 تا زمان مرگش تأسیس کرد. این موزه دارای وسایل شخصی متعددی است که متعلق به مارلی است و همچنین دارای یک تئاتر، گالری عکس، و فروشگاه ضبط است.

در سال 2001، ریتا به سازماندهی انتشار مجدد 18 آلبوم مارلی کمک کرد. “موسیقی مرهمی است که در نهایت جهان را شفا خواهد داد، بنابراین ما فکر کردیم این نسلی که واقعاً فرصتی برای دیدن باب مارلی پیدا نکرد و قادر به دریافت برخی از انتخاب های قدیمی او نیست، اکنون می تواند این کار را انجام دهد. ،” او گفت.

مارلی از چندین فیلم الهام گرفته است. مستند مارلی در سال ۲۰۱۲ به کارگردانی برنده اسکار کوین مک‌دونالد، مصاحبه‌ها را با آهنگ‌ها و فیلم‌های ناشنیده‌ای از مارلی ترکیب کرد تا داستان زندگی و حرفه‌اش را بیان کند. در سال 2024، فیلم زندگینامه ای باب مارلی: یک عشق در تاریخ 14 فوریه در سینماها اکران می شود. اعضای خانواده مارلی در تولید فیلم نقش دارند.

چندین دهه پس از مرگ او، موسیقی مارلی همچنان مورد تحسین قرار گرفته است. بیلبورد در سال 2015 گزارش داد که مارلی بیش از 75 میلیون آلبوم، از جمله کپی‌هایی از آلبوم‌هایی که پس از مرگ منتشر شد، مانند مجموعه مولتی پلاتینیوم برترین‌ها، Legends، فروخته است.

در ژانویه 2018، بلک‌ول اکثریت حقوق خود را برای کاتالوگ مارلی به انتشارات موسیقی موج اصلی، که به‌خاطر کمپین‌های برندسازی و بازاریابی برای «کسب و کار نمادها و افسانه‌ها» معروف است، فروخت.

باب مارلی

نقل قول ها

خود را از بردگی ذهنی رها کنید / هیچ کس جز خودمان نمی تواند ذهن ما را آزاد کند.

چشمانت را باز کن، به درون نگاه کن آیا از زندگی ای که دارید راضی هستید؟

یک چیز خوب در مورد موسیقی این است که وقتی به شما ضربه می زند، هیچ دردی احساس نمی کنید.

در این آینده روشن، شما نمی توانید گذشته خود را فراموش کنید.

من می خواهم به شما کمی عشق بدهم، می خواهم به شما عشق بدهم