نویسنده : بهترین فیلمهای جان فورد
بهترین فیلمهای جان فورد : چهره های معدودی در تاریخ سینما وجود دارد (شاید فقط C.B. DeMille یک رقیب معتبر باشد) که آمده اند برداشت عمومی از کارگردان فیلم را کاملاً به عنوان جان فورد تعریف کنند.
یکپارچه مشهور و قابل فهم چشمی چشم که اساساً فیلم وسترن را همانطور که می شناسیم خلق کرد و جان وین را به نماد نهایی مردانگی قرن بیستم امریکا در طول راه تبدیل کرد ، به همان اندازه که در ته منظره تاریخی هالیوود نقش مهمی دار.
دره یادبود محبوب او. بنابراین با توجه به موزه تصویر متحرک در نیویورک که نگاهی به گذشته از فیلم های او دارد ، ما از آن به عنوان نشانه تأخیر خود استفاده کرده ایم تا نگاهی به بهترین فیلمهای جان فورد بیندازیم.
این یک کار غیر قابل تحسین است: کاتالوگ فورد تقریباً 150 فیلم طولانی دارد و حتی اگر اکنون تعداد زیادی از آنها گم شده باشند (تعداد بسیار کمی از سکوت های اولیه او هنوز در گردش هستند) ، سرعت جنون کار وی در طی پربارترین سالها به معنای منزوی شدن تنها 10 فیلم است.
خواه یک مرد خوب بود یا نه ، او واقعاً یک کارگردان عالی بود. در اینجا 10 فیلم از بهترین فیلمهای جان فورد وجود دارد.
با مقاله بهترین فیلمهای جان فورد همراه ما باشید.
” فیلم خبرچین ” (1935)
کلاسیک های بی انتها در رزومه فورد وجود دارد و همچنین عناوینی وجود دارد که سن آنها را حس می کنند. برخلاف ، مثلاً ، “Liberty Valance” ، دشوار است که “The Informer” را با نگاه مدرن تماشا کنید و احساسات بیش از حد بازی را در جایی که منتقدان معاصر “حساسیت” می بینند ، مشاهده نکنید و سنگینی موضوعی آن را در کل احساس کنید.
اما ادعا می کنیم که این موضوع هنوز در درک عملکرد فورد نقش اساسی دارد – ممکن است از زمان اکران فیلم ، اوضاع تغییر کرده باشد ، اما خارج از سیاست سوال برانگیز و سبک بازیگری فزاینده ، فیلم هنوز ثروت های بی شماری را ارائه می دهد.
اقتباسی از رمان توسط لیام اوفلاهرتی ایرلندی ، که گفته می شود پسر عموی فورد است ، داستان قبلاً در سال 1929 ، درست در هنگام تغییر صدا ، به یک فیلم تبدیل شده بود (نسخه قبلی در واقع نیمه خاموش و نیمه مخابره است). اما فیلم فورد یک امر بسیار صیقلی تر است که در سیاه و سفید جالب توجه فیلمبرداری شده و از ترکیبات دستگیر کننده ای استفاده می شود که مدیون اکسپرسیونیسم آلمان و سنت کلاسیک هالیوود است.
اما آنچه امروز چشمگیرتر است این است که داستانی عجیب و غریب غیر تجاری و غیرمعمول و چقدر موقعیت شجاعانه ای دارد که باعث می شود مخبر عنوان – “اصطلاحاً” “موش” ، دلسوزترین شخصیت در میان یک شخصیت باشد گالری سرکش شورشیان ، فاحشه ها و دست اندازان سیاسی که به دنبال مزیت هستند. بهترین فیلمهای جان فورد
بسیاری از این دلسوزی ها به بازیگر ویکتور مک لاگلن برمی گردد ، که علی رغم بدل بودن و تئاتر بودن نقش (در نتیجه گیری معروف فیلم ، قلب او را چنگ می زند ، در وجد یک فریاد فریاد می زند و در پای مجسمه ای از بدن مرده می افتد) مسیح – البته ظریف نیست) هنوز شخصیت Gypo محكوم به حیوانات زخمی را به عنوان كیفیت برای درک ماهیت خیانت خودش سرمایه گذاری می کند.
Gypo ناخوشایند به رمز و رمز مردانگی -در میان درگیری خیانت می کند که فورد بارها و بارها به طور موضوعی به آن بازگردد ، و با این حال ما احساس او می کنیم و خنثی سازی حسن ساده دل او که فیلم بیشترین سوگ آن را می خورد. مک لگلن اسکار بهترین بازیگر مرد خود را در هر قاب دریافت می کند ، همچنین “The Informer” اولین اسکار چهار کارگردانی خود را به همراه بهترین فیلمنامه و بهترین امتیاز به فورد اختصاص می دهد. بهترین فیلمهای جان فورد
” فیلم جویندگان ” (1939)
یک فیلم برجسته ، یک وسترن مشخص ، یک عنوان شادابنده شغلی برای فورد و یک ستاره ساز برای جان وین – اگر “Stagecoach” پیچیده ترین و چالش برانگیزترین فیلم فورد نباشد ، ممکن است کاملترین فیلم او باشد. اگر یک مدرسه فیلم طولانی 96 دقیقه ای را انتخاب کنید ، اگر انتخاب کنید آن را به این ترتیب ادامه دهید (و البته در میان دیگران ، اورسن ولز نیز این کار را انجام داد
ظاهراً 40 بار آن را تماشا می کرد تا برای “Citizen Kane” آماده شود) ، این کاملاً بی نظیر در مهره ها و پیچ ها است از ساخت آن صحنه سازی این اقدام واضح و مهیج است ، رقص و تطبیق بسیار فریبنده ای هوشمندانه است – با توجه به اینکه فورد اغلب با یک مکان محصور درگیر می شود – و ویرایش بسیار روان و برازنده است ، اما در عین حال بی وقفه نیز درگیر می شود:
جدا از همه اصطلاحات دیگر ، این یک فیلم کامل قدم زدن. و در تمام این برتری های فنی ، احساس می شود که گروه بازیگران واقعاً به مناسبتی رسیده اند – البته این به خاطر فیلمنامه کوبنده ی دادلی نیکولز است ، اما بسیار تعجب آور است که شاهد تصعید بسیاری از کهن الگوهای شخصیتی ، از دالاس ، قلاب با قلب طلا (Claire Trevor ، بدون شک بهترین عملکرد زنانه فورد که تاکنون استخراج شده است) بهترین فیلمهای جان فورد
به Ringo Kid ، قهرمان بدجنس نجیب غیر منتظره (Wayne) به بهترین افراد وابسته به ایرلند مست مست ، Doc (توماس میچل ، که اتفاقاً جهنمی در سال 1939 داشت ، همچنین در فیلمهای “با باد رفته” ، “فقط فرشتگان بال دارند” ، “آقای اسمیت به واشنگتن می رود” و “قوز نخود Notre Dame” نیز ظاهر شد.
این به کمک گرایش های برابری طلبانه در فیلمنامه ، که در آن هر یک از سرنشینان صحنه ، داستان خاص خود را دارند ، حتی یک فروشنده دوره گرد در دروغگو (دونالد میک) و قمارباز غیرقابل اعتماد (جان کارادین) که یک کد انحرافی دارد که او را می بیند از دالاس دوری کنید اما به طور ذاتی سعی در محافظت از همسر سرهنگ باردار “قابل احترام” (لوئیز پلات) دارد.
به نوعی این رویکرد گروه ، و همچنین افزایش در معرض خطر در حالی که ناخن مربی ناگزیر مورد حمله هندی ها قرار می گیرد (اومانیسم فورد به آنها گسترش نمی یابد) ، به “Stagecoach” برتری مدرن می بخشد
– تقریباً براندازی رویکرد استاندارد کلاسیک هالیوود را در آنجا احساس می کند شخصیت های اصلی و پشتیبانی کننده هستند و هرگز این دو نفر ملاقات نمی کنند.
انتخاب وین بر خلاف همه توصیه ها عنصری است که جایگاه “Stagecoach” را در تاریخ سینما تضمین می کند ، اما به عنوان یک بسته کامل ، که هفت نامزد اسکار را به دست آورد و دو پیروزی را به دست آورد ، این یک کلاسیک نایاب مسح است که همچنین یک شادی غیرقابل قبول برای بازبینی مجدد است. هفت و نیم دهه پس از انتشار. بهترین فیلمهای جان فورد
” فیلم خوشه های خشم ” (1940)
با توجه به تأثیر گسترده ای که در توسعه کشور داشت ، به طرز شگفت آوری تعداد کمی فیلم وجود دارد که رکود بزرگ آمریکا را موضوع آشکار خود قرار دهد – به طور مثال در مقایسه با انبوه فیلم هایی که جزئیات دخالت ایالات متحده در جنگ جهانی دوم را توضیح می دهند.
این بیشتر به دلیل ماهیت روایت هاست: پیروزی در جنگ به راحتی به عنوان یک داستان الهام بخش از قهرمانان و اشرار قابل درک ارائه می شود ، جایی که رکود افسانه ای از بدبختی و تخریب است که هیچ معماری واحد ندارد ، از نظر سینمایی ، جوراب در فک اما ممکن است تا حدی به این دلیل باشد که “انگورهای خشم” برنده اسکار ، بنای یادبود فورد برای مدت طولانی تقریباً آخرین کلمه در مورد این موضوع بود. بهترین فیلمهای جان فورد
این یک عکس تقریباً ناشایست زیبا و در عین حال واقع گرایانه واقع گرایانه است (فیلمبردار نابغه Gregg Toland در سال بعد برای فیلمبرداری “Citizen Kane” ادامه می دهد – فیلمی که فقط به تدریج جایگزین “خشم” به عنوان بزرگترین فیلم متعارف ساخته شده همیشه می شود) و این نه یک مشاهده بیکار: این مهم برای آنچه باعث حرکت روان فیلم می شود ، ما را وادار می کند که علی رغم سیر نزولی اجتناب ناپذیری از آنچه که بعد از همه منظره کرامت انسانی تحت حمله بی وقفه است ، تماشا کنیم.
اما همچنین یکی از بهترین بازی های هنری فوندا ، برای فورد یا هر فیلمساز دیگر ، به عنوان تام جواد سابق شکسته اما ایده آلیست ، افتخار می کند. در واقع ، به نظر می رسد فورد علاقه ای به ارائه قبیله جواد به عنوان نوعی آرمان گرایی با چشمانی مبهم از خانواده اساساً شایسته آمریکایی ندارد که در برابر ناملایمات متحد شده اند ، عجیب است که عملکرد فوندا به همان اندازه ظریف و انسانی است. بهترین فیلمهای جان فورد
اما اگر در جاهای دیگر دست و پنجه نرم فورد با شخصیت های او گاهی لنگ می زند تا افراد کم زندگی تر از نمایندگان کل طبقات مردم شوند ، این فقط به این دلیل است که ماهی بزرگتری برای سرخ کردن دارد: شاید هیچ کارگردان آمریکایی دیگری نمی توانست این داستان را در همان مقیاس تعریف کند رمان حماسی و شبه کتاب مقدس جان اشتاین بک (گرچه پایان فیلم تفاوت چشمگیری با فینال رعد و برق کتاب دارد).
کمرنگ شدن شهرت بعدی ، به دلیل سوسیالیسم آشکار پیام آن (دیدن کنایه از فورد که اغلب به اشتباه ، به عنوان راست ترین کارگردان ها در نظر گرفته می شود) به این معنی است که نسبتاً کمتر از بسیاری از فیلم های دیگر او دیده می شود.
اما حتی برای آن دسته از ما که به نوع سخنرانی تئاتری که گاهی اوقات دچار آن حساسیت نمی شود ، حساسیت نشان می دهیم ، “گستره خشم” با گستردگی جاه طلبی اش ، یک شکوه است که هنوز هم آن را تبدیل به یک فیلم سینمایی قطعی از یکی از برجسته ترین دوره ها.
“آنها هزینه پذیر بودند” (1945)
گذشته از محتوای واقعی آن ، که نگاهی کاملاً جذاب به سبک واقعی در مورد کشتی های کوچک کشتی جنگ جهانی دوم است که وظیفه پایین بردن شناورهای ژاپنی در اقیانوس آرام در اطراف فیلیپین را بر عهده دارند ، “آنها قابل هزینه بودند” تقریباً یک مکان منحصر به فرد در سالنامه تاریخ فیلم دارد زیرا از زمان بندی این فیلم در برهه ای از زمان که جنگ در اقیانوس آرام مطمئناً به روال ایالات متحده پیش نرفته بود ، فیلمبرداری شد و این فیلم در دسامبر سال 1945 اکران شد ، البته در آن مرحله جنگ به پایان رسیده بود و آمریکا به طور قطعی در آن حضور داشت.
طرف برنده. بنابراین با تم های برجسته فوردیایی فیلم درباره اشراف فداکاری و دلاوری های یک خدمتکار معمولی (احتمالاً محکوم به فنا) ، این فیلم با خوشحالی عمومی دوران فوری پس از جنگ کاملاً از مرحله خارج شد – از بسیاری جهات یک مرثیه برای یک عقب نشینی نجیب که می توانست یک نقطه عطف مشهور باشد
اگر جنگ متعاقباً به گونه دیگری پیش می رفت و بلافاصله حوادث رخ می داد ، برای استفاده از جناس بی مزه ، آن را از آب بیرون نمی کشید. شاید از جهاتی باعث ارزشمندتر شدن فیلم یک سند شود – نقش قایق های کوچک در تئاتر اقیانوس آرام جنبه ای از جنگ ایالات متحده است که کمتر شناخته شده است. بهترین فیلمهای جان فورد
اما نسبی گرایی تاریخی به کنار ، “Expendable” هنوز هم در پانته آ فورد جایگاه اصلی فیلم را اشغال می کند – ذاتی است که رئالیسم دانه را با سه بازی قدرتمند از رابرت مونتگومری ، جان وین و دونا رید ترکیب می کند ، به نظر می رسد که یک ازدواج عالی فورد است انگیزه های کلاسیک و غرایز مستند او (“نبرد میدوی” مشهورترین نمونه برنده اسکار از 87 فیلم غیر داستانی است که واحد عکاسی میدانی در زمان جنگ بر روی ساعت فورد ساخته است). این همچنین یک نمونه عالی از شخصیت وین در زمان جنگ و ماهیت متناقض این تصویر است: او در طول جنگ به ستاره پایدار خود رسید و به قهرمان سازی روزمره میهن پرست آمریکایی که در کشورش در خدمت کشورش است را شخصی سازی کرد ، اما وین خود هرگز خدمت نکرد .
در حقیقت ، داستان از این قرار است که فورد ، مشهور به استدلال های سر صحنه به دلیل سبک دیکتاتوری خود (بعداً در هنگام تولید “آقا رابرتز” با هنری فوندا ، همچنین در دریا نیز درگیر شد) با وین درگیر شد فقط در مورد این موضوع ، و حتی در حال حاضر تا حدودی اشاره شده است که در اعتبار فیلم ، رتبه بندی نظامی فورد و مونتگومری ذکر شده است ، در حالی که نام وین بی آراسته به نظر می رسد. بهترین فیلمهای جان فورد
“My Darling Clementine” (1946)
یک دهه و نیم قبل از “Liberty Valance” و معروف ترین نقل قول آن ، فورد خودش “افسانه را چاپ می کرد”: در واقع جنگ اسلحه ای افسانه ای در OK Corral فقط بعد از فیلمش افسانه ای شد. انحراف وحشیانه از واقعیت تاریخی (شخصیت های زن کاملاً تخیلی یا آمالگامی هستند ؛ ارپ ها هرگز گاوچران نبودند ؛ پیرمرد کلنتون قبل از تیراندازی درگذشت ؛ داک هالیدی زنده ماند و غیره و غیره)
فیلم تا به امروز جالبترین داستان این داستان است هنگامی که Earp عادت داشت با دوستان گاوچران در صحنه فیلمهایشان دیدار کند ، داستان را اغلب بازگو می کرد ، که فورد اصرار داشت او را از دست ویات ارپ شنیده است. حتی جان وین الهام بخش زیادی از الهام خود را برای نقش های قانونمندی که می خواست برای بازی در مکالمات با Earp زندگی واقعی بازی کند.
اما واضح است که اگرچه فورد از این شخصیت دو بار فیلمبرداری می کند ، اما هیچ وقت وی را برای انتخاب بازی نکرد – “Cheyenne Autumn” جیمز استوارت را در این نقش بازی می کند ، در حالی که در “My Darling Clementine” این هنری فونداست. فوندا ممکن است “فقط” در 7 فیلم فورد ظاهر شده باشد (در مقایسه با فیلم فوق العاده وین 24) ، اما اگر وین با شناسه فورد مشابه باشد –
این جنبش مردانه ، غریزه او ، جوانمردی ساده او است – پس فوندا شاید خود او بود ، و مطمئناً عملکردی متفکرانه ، با روح و قابل توجه است که وی در اینجا ارائه می دهد در حقیقت ، این یکی از نقاط قوت فیلم است که گرچه به اوج بسیار خوبی می رسد و حکایت از انتقام وسترن دارد ، اما همچنین یک کاراکتر جزئیات گرا و به طرز شگفت آور سبک قلبی است ، و همچنین یک پیشرو اولیه فیلم رفیق در پویایی در حال تکامل بین Earp و Doc Holliday (ویکتور بالغ ، در بهترین نقش خود).
از زمانی که “Stagecoach” فورد یک وسترن ساخته بود که کاملاً در همه جبهه ها ارائه شود: به عنوان پرتره ای از یک جامعه مرزی ، یک عاشقانه ، یک فیلم انتقام (با عملکرد درخشان ضد نوع والتر برنان) و یک فیلم اکشن.
با این حال ، “Clementine” با وجود اجرای در تمام این سطوح ژانر ، غزل منحصر به فردی دارد ، حتی گاهی اوقات یک صدای آرام – آهنگ انفجاری که بر روی صندلی خود در ایوان تکان می خورد ، و دکتر به گفتن گفتارهای هملت می پردازد. شعاع گسترده ای از احساسات نسبت به فورد وجود دارد که سریعاً به منفی کننده ها اشاره می کنند ، اما “My Clementine عزیزم” بحث نهایی ضد نقطه نظر است: اگر خطی وجود داشته باشد که گرما و شیرینی به دستکاری و تمسخر تبدیل شود ، در اینجا فورد فقط آن راه را نمی رود خط ، مانند Earp در صحنه کلیسا سازی فیلم ، اما کلاه خود را می اندازد و بر روی آن می رقصد. بهترین فیلمهای جان فورد
“مرد آرام” (1952)
هرگز نگویید که ما به این قطعات ضروری به آرامی نزدیک می شویم – و اگر در این میدان جنگ وجود دارد ، بدون شک بیش از تکه نمادین ایرلند ، “مرد آرام” فورد است. به عنوان یک فیلم ، می توان ادعا کرد که این نمونه ای از بدترین گرایش های جنبه احساسی فورد است – در اینجا ، تمایل او به اغراق مودلین برای کل ملت و نه فقط برای یک یا دو شخصیت اعمال می شود.
این فیلم نمایشی عاشقانه و ناامیدکننده از ایرلند به عنوان سرزمین کالجانی با اراده قوی مو ، شعله ور محلی غیرقابل اصلاح و شرابخوارانی است که به طور مستمر در حال آزمایش هستند (ویکتور مک لاگلن که به یاد ماندنی است و زمینه بوکس خود را برای فورد دوباره مورد استفاده قرار می دهد). از طرف دیگر ، اگر هرگونه ارتباطی را که ادعا می شود با واقعیت است نادیده بگیرید و در عوض آن را نوعی فانتزی با سبک “Brigadoon” بدانید ، این یک دوز تقریباً غیرقابل مقاومت از هوی و هوس و جرقه شیمی است ، که یک نقش غیرمعمول برای جان وین دارد. در ژانری بسیار خارج از منطقه راحتی فورد – اساساً یک کمدی رمانتیک است.
داستان یک هوکوم خالص است: شان ، بوکسور سابق آمریکایی که قول داده بود دیگر هرگز نبرد ، از Old Country بازدید می کند و عاشق دختر محلی مری کیت می شود. آنها ازدواج می کنند ، اما به دلیل اختلافات بر سر مالکیت زمین ، برادرش حاضر نمی شود پول جهیزیه خود را تحویل دهد ، این باعث مری کیت می شود ، که حتی بیشتر عصبانی است که شان از جنگ با برادرش امتناع ورزیده و تهدید به ترک او می کند.
اکنون ، باید به هر فیلمی مشکوک بود که در آن اخلاق این است که هیچ مشکلی آنقدر قابل حل نیست که کشیدن همسرتان از روی مو و تحریک یک بارنی قدیمی نتواند آن را برطرف کند ، اما وقتی که آن دونی بروک خاص تقریباً ادامه یابد ده دقیقه ، و شامل وقفه های کمدی ، جمعیت رو به رشد تماشاگران و البته سفر به میخانه ، دیوانه ماندن سخت است. بهترین فیلمهای جان فورد
و در شغلی که نقشهای زنانه زیادی نداشته باشد ، بازیگر فورد در نقش مورین اوهارا خیره کننده در اینجا یک پیشرفت بزرگ است – نه تنها او چشمهای چشمک زن و خلق و خوی لمسی را نشان می دهد ، بلکه یک احساس واقعی خشن را به فیلم وارد می کند .
در حقیقت ، یک بحث غیرقابل انکار برای قرار دادن “مرد آرام” در هر لیست از فیلمهای اساسی فورد ، جدا از اینکه یک نگاه اجمالی جالب در مورد برداشت اکثر کارگردانان آمریکایی از میراث ایرلندی است که وی بسیار عزیز داشت ، این است که شامل تنها صحنه جنسی است که فورد تاکنون گرفته است.
دیدن اینکه ماری کیت و شان در آن قبرستان قدیمی در زیر باران طوفان می کنند ، مخصوصاً راهی که مری کیت ، چیز گستاخانه ، برای بوسه دوم به عقب برمی گردد ، زیرا پیراهن شان برای شفافیت در برابر بدن او گچ شده است ، یک بار دیگر یادآوری می کند که اعتبار فورد همانطور که سنگر سینمای انسان-انسان از دامنه واقعی استعدادهای او می کاهد. بهترین فیلمهای جان فورد
“فیلم جویندگان” (1956)
اگر اکنون تقریباً کلیشه است که این شاهکار ناخوشایند را ابتدای حمله فورد به افسانه غرب آمریکا بدانیم که وی به گونه ای جداگانه در ایجاد آن نقش داشته است ، تنها به این دلیل است که خواندن آن با بهره از عقاید 20/20 بسیار غیرقابل مقاومت است .
اما حتی در آن زمان ، با حضور فورد در راس برجسته قدرت و فیلمبردار عادی سینما ، وینتون سی. هاچ ، در ارتفاعات مشابه با بهترین ارتفاعات ، داستان شکار بی وقفه ایتان ادواردز (جان وین) برای کومنشی که خانواده برادرش را به قتل رساند ، و خواهرزاده اش (ناتالی وود) را ربود ، به نظر می رسید و احساس خاصی می کرد
– عکسهای دیدنی Technicolor و کادربازی های پر شور (آه ، آن عکسهای نمادین اول و آخر) مطمئناً خارق العاده هستند. با این حال ، مشعل مشعل در اینجا همکاری فورد با ستاره وین است ، در یک براندازی از شخصیت ثابت او به عنوان قهرمان قهرمان قلدر نژادپرست تلخ. بهترین فیلمهای جان فورد
از نظر او ، این فاجعه تحریک آمیز ، ظلمی است که نباید برطرف شود ، بلکه انتقام خون اوست – خواهرزاده اش و همچنین اسیرکنندگان او – و وین هرگز در به تصویر کشیدن این شخصیت بسیار ناخوشایند سازش نمی کند. ادواردز ضدقهرمانانه ، ضد شرافتمندانه ، ضد همه نقش هایی است
که وین برای رسیدن به طوفان غیرقابل حل خود به عنوان قهرمان نهایی اسطوره ای آمریکایی ترسیم کرده است – او مطمئناً یک کد دارد ، اما یک کد زشت و شکسته است. اما نمی توان گفت که این فیلم واقعاً یک وسترن تجدیدنظرطلب است – که بعداً برای فورد به وجود خواهد آمد (“پاییز Cheyenne 1964” نمونه بارزی است). بهترین فیلمهای جان فورد
در حقیقت ، “جویندگان” چیزی ساده به عنوان وارونه کردن تعصبات ریشه دار ژانر ارائه نمی دهد (در اینجا سرخپوستان هنوز “وحشیانی” تشنه به خون هستند): این یک عارضه برای آنها است ، تلاشی برای ابهام و دوگانگی و پشیمانی در خطوط پاک قهرمانی غربی ژانر سنتی.
” فیلم چه کسی لیبرتی والانس را کشت ” (1962)
بدون حتی شمردن بسیاری از عناوین از دست رفته او ، فیلمبرداری عظیم فورد به قدری گسترده است که ارزیابی ما از آن با گذشت زمان تغییر می کند ، بعضی از فیلم ها با از دست دادن براقیت دیگران مورد توجه قرار می گیرند: این مجموعه ای از کار است که تقریبا نفس می کشد.
چیزی مانند “دره من چقدر سبز بود” ، برنده بهترین فیلم / بهترین کارگردانی اسکار در سال 1941 ، می تواند در شهرت کم شود (در واقع ، احساسات واهی بودن آن داستان پر از نوستالژی یک جامعه استخراج معدن ولز را از این لیست دور کرد) ، در حالی که دیگر فیلم ها به عنوان آثار کلاسیک ماندگارتر در تولید او ظاهر می شوند. بهترین فیلمهای جان فورد
به نظر می رسید وضعیت “دلیجان ” به محض انتشار مطمئن باشد. “جستجوگران” کمی بیشتر طول کشید اما تاکنون جایگاه مشخصی در لیست های همه زمان ها کسب کرده است.
اما این فرایندی است که در حال انجام است و آخرین عنوان فورد برای دریافت این نوع ارزیابی مجدد رو به بالا “مردی که در اتاق آزادی را شلیک کرد” درخشان ، زیبا ، متفکر و مهیج است که به هر حال دور این قسمتها را می گیرد ، حتی ممکن است حتی عناوین فوق الذکر به عنوان درخشان ترین جواهر تاج فورد.
داستان ، سناتور پیر جیمز استوارت ، استودارد ، برای تشییع جنازه هیچ کس محلی تام دونیفون (جان وین) به شهر غبارآلود شینبون بازگشت تا او سرانجام بتواند حقیقت را در مورد قتل لیبرتی والانس (لی ماروین) که برای آن دریافت کرده بود ، بگوید اعتبار ، شهرت و محبوبیت سیاسی.
اما همانطور که به طور پیچیده ای از آن داستان گفته می شود (و همه مدیران عالی هستند ، از جمله ورا مایلز به عنوان یک عشق ابعادی بیشتر از آنچه فورد در جاهای دیگر جمع کرده است) ، این همان استعاره و مرجع خود ارجاعی است که فیلم ها نیز روی آنها کار می کنند و بیشترین طنین مداوم را دارند . بهترین فیلمهای جان فورد
مشهورترین جمله این فیلم ، تحویل سردبیر روزنامه ماکسول اسکات (کارلتون یانگ) ، “این غرب است ، آقا. وقتی افسانه به واقعیت تبدیل شد ، افسانه را چاپ کنید “، این مضامین را به طور مرتب جمع بندی می کند: گاهی اوقات ، همانطور که حرفه بعدی استودارد ثابت می کند ، با حفظ یک جعل الهام بخش به جای آشکار کردن حقیقت نه چندان روشن ، خیر بزرگتر تأمین می شود.
اما این همچنین یک خوانش مقاومت ناپذیر از رویکرد خود فورد در ساخت فیلم است ، به ویژه با توجه به وفاداری متزلزل او به واقعیت تاریخی – “مردی که والان آزادی را شلیک کرد” ادای احترامی به قدرت داستان نویسی و افسانه سازی و همچنین استدلال برای اهداف توجیه پذیر است.
ابزار. به نظر می رسد بزرگی یک مرد ، به گفته فورد ، بیش از هر تخم مرغ شکسته یا شیر ریخته شده در راهش است – این موفقیت بیش از روش هایی است که او به آنها دست یافته است. این تفکر را در زمینه کارگردانی فیلم سازی در چارچوب هر کارگردان دیگری به کار ببرید ، و این ممکن است ادعایی مضحک و بمب گذاری آمیز باشد. به گونه ای ، با فورد اینطور نیست.
اگر این ده عنوان یک جان فورد 101 خوب ایجاد کند ، دوره پیشرفته تر ممکن است هر یک از حدود سی عنوان دیگر را شامل شود. اما پیشنهادات ما برای مشاهده بیشتر احتمالاً با “Wagon Master” شروع می شود که حداقل برای مدتی مورد علاقه شخصی فورد در فیلم هایش بود. سپس ، “7 زن” یک تصحیح جذاب برای حرفه ای است که در اسطوره سازی مردان و مردانگی صرف شده است. بهترین فیلمهای جان فورد
“آقا رابرتز” تجربه فجیعی برای فورد بود ، که سرانجام به عنوان کارگردان جایگزین شد ، اما هیچ یک از اینها در فیلم تمام شده که اولین اسکار جک لمون را نیز به دست آورد نشان نمی دهد. و کسانی که مایلند کمی از زندگی حرفه ای او را پیش از گفتگو تجربه کنند ، باید “اسب آهنین” ، روایتی گسترده از ساختمان اولین خط ریلی ترانس آمریکایی را بررسی کنند.
فراتر از آن ، هنوز ثروتی برای کشف وجود دارد – آیا چیزی در فیلمبرداری او وجود دارد که باورتان نشود که ما به آن اشاره نکرده باشیم؟ در قسمت نظرات پایین ما را آگاه کنید.
پایان مقاله بهترین فیلمهای جان فورد
