نویسنده : از سال ۲۰۲۰ تا کنون ۸ فیلم از سینمای «هونگ سانگسو» را مرور کرده‌ایم. در مرور تاریخ سینمای کره‌ی جنوبی نیز به بسیاری از آثار او از دهه‌ی ۱۹۹۰ تا دهه‌ی ۲۰۱۰ پرداختیم. هر بار که فیلمی جدید از او منتشر می‌شود گویی بر اساس عادت منتظر گرد هم آمدن چند کاراکتر حول یک میز و نوشیدن سوجو و در نهایت برملا شدن اسرار هستیم. اما هر بار آقای هونگ سانگسو از میان این فرم پرتکرار ما را با تازگی‌های زندگی از میان واژه‌ها و در قاب‌های ثابت دوربین خود مواجه می‌کند. اثر جدید او نیز همین طراوت را به ما می‌بخشد.
نام انگلیسی:By the Stream
نام فارسی: فیلم کنار رود
محصول: ۲۰۲۴ – کره‌ی جنوبی
ژانر: درام
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۴ از ۴
فیلم کنار رود با کاراکتر «جو-نیم» که کنار یک رود مشغول طراحی است آغاز می‌شود. گویی این کنار رود نشستن از همین ابتدا قرار است دکمه‌ی بازگشت فیلم در نقاطی مشخص برای درگیر شدن به خرده‌روایت‌های آن باشد. از این آغاز تا آغازی دوباره که در دقیقه‌ی ۲۶ با مشاهده‌‌ی جو نیم از همان زاویه در کنار رودخانه رخ می‌دهد قرار است وارد زندگی این کاراکتر و دیگرانی شویم که به‌نوعی با زندگی او در ارتباط هستند.
جو نیم در دانشگاه تدریس می‌کند و قرار است طبق رسم دانشگاه هر دانشکده با گروه تئاتری که تشکیل می‌دهد به اجرای یک نمایش بپردازد. با اخراج کارگردان قبلی، حال جو نیم از دایی خود که یک دهه است او را ندیده دعوت کرده تا نمایش‌نامه‌ای بنویسد و طی ۱۰ روز باقی‌مانده تا شروع فستیوال به تمرین با دانشجویان او بپردازد.
«شی اون» در حومه‌ی سئول یک کتابفروشی دارد، اما او بازیگر مشهوری است که طی سال‌ها در نمایش‌ها و آثار تلویزیونی بسیاری بازی کرده است. گویی پس از تهمت‌های بی‌موردی در رسانه‌ها او از سینما و تلویزیون جریان اصلی کنار گذاشته شده و به‌نوعی دیگر آن ستاره‌ی پرفروغ نیست. روایت از طریق این دو کاراکتر و دیگر شخصیت‌ها و به‌خصوص خانم «جونگ» به‌عنوان رییس دانشکده و به‌نوعی استاد هدایت‌گر جو نیم پیش می‌رود.
روایت آقای هونگ سانگسو در فیلم کنار رود نیز قرار است مخاطب را با همان دوربین ثابت و به‌دور از صداسازی‌های معمول و در نهایت نورپردازی‌های بسیار غلوشده‌ی سینمایی به ضیافتی از جنس گذر در زندگی انسان ببرد. در این فیلم هم قرار است کاراکترها در ابتدا از دورترین نقاط و بر حسب اتفاق کنار یکدیگر جمع شوند. آن‌ها پس از شروع این ارتباط کلامی کم‌کم آماده‌ی نوشیدن می‌شوند و همین نوشیدن است که باعث اوج گرفتن روایت از میان دیالوگ‌ها خواهد شد؛ دیالوگ‌هایی که در انتها تبدیل به اعتراف‌هایی ساده و بدون کشمکش در رابطه‌ی میان کاراکترها می‌شوند.
فیلم کنار رود همانند دیگر آثار آقای هونگ سانگسوست، اما گویی تازگی و طراوتی از جنس خود دارد. فیلم کنار رود چهار بار از یک نقطه آغاز می‌شود و ادامه پیدا می‌کند. در هر کدام از این آغاز‌ها گویی عنوان فیلمبردای مخاطب تکرار می‌شود و پس از هر آغاز ادامه‌ی زیست کاراکترها را در موقعیت‌های مختلف شاهد هستیم. این اثر تفاوتی هوشمندانه با دیگر آثار آقای هونگ دارد و آن قطع شدن پیوستگی نوشیدن‌ها و در ادامه گستره‌‌ی کاراکترهاست.
آقای هونگ به رسم چند اثر اخیر خود باز هم از «کوان هه-هیو» در نقش کارگردانی بهره می‌برد که به‌دنبال رابطه‌ای جدید است. اما در فیلم کنار رود او آن کاراکتر سیاس و معروفی نیست که در پس ذهن خود به‌دنبال شیطنت است. او در عوض تبدیل به کاراکتری ساده شده که گویی از در حاشیه بودن کاملاً لذت می‌برد، اما دوست دارد این انزوا را به اشتراک بگذارد.
دوربین آقای هونگ بار دیگر ثابت می‌کند که تعالی فرم بصری و روایی نیازی به افه ندارد و گاه با یک زوم این پر لرزش هم می‌توان کنه یک صحنه را مقابل چشم مخاطب قرار داد. آقای هونگ در فیلم کنار رود بار دیگر گذری بر داستان طلاق خود و فرسودگی حاصل از آن می‌زند، اما این موضوع را در قالب جملاتی کاملاً ابژکتیو بیان می‌کند و هیچ موضعی در قبال آن‌ها نمی‌گیرد؛ همچون واگویه‌ای از زبان فردی دیگر.
زندگی در آثار آقای هونگ آن‌قدر روان جاری‌ست که گویی خود مخاطب از او می‌خواهد دست به هیچ نقطه‌عطف القایی در اثر نزند و حتی هیجانی را برای سینوسی کردن داستان به آن اضافه نکند. مخاطب سینما از آقای هونگ همین ریتم ساده‌ی زندگی‌هایی را طلب می‌کند که دوربین به‌یک‌باره ممکن است از دور کاراکتری را کنار رودخانه شکار کند و به مرکز قاب خود بیاورد؛ همین‌قدر ناگهانی و همین‌قدر ساده.
