نویسنده : ▪️در یکی از سبک‌ترین و راحت‌الحلقوم‌ترین آغازهای سینمایی وارد یک استریپ‌کلاب در خیابان سی‌و‌هفت‌ام نیویورک می‌شویم و از طریق حرکت نرم و سریع دوربین در نهایت روی فیلم آنورا شاد و جذاب متوقف می‌شویم. آنورا از این نما به‌بعد قرار است مرکز قاب آقای بیکر در فیلم آنورا باشد. پس از معرفی بدون کلام آنورا، روتین شبانه‌ای تا سحر از مقابل چشم ما می‌گذرد و درست در همان آخرین شکار مشتری در کلاب است که با ایوان یا وانیای روسی برخورد می‌کند.
نام انگلیسی: فیلم Anora
نام فارسی: فیلم آنورا
محصول:۲۰۲۴ – ایالات متحده
ژانر: درام، کمدی
رده‌ی سنی: ۱۷+
امتیاز: ۴ از ۴
مصطفی ملکی
پس از این تقابل گویی آقای بیکر آنچه را می‌خواسته به مخاطب ارائه داده و این روتین را تا ورود آنورا به خانه ادامه می‌دهد. در همین افتتاحیه گویی همه‌ی آن چیزی که از آنورا نیاز داریم به دست آورده‌ایم. آنورا دائم در حال خنده است، از کاری که می‌کند نهایت لذت را می‌برد و گویی همان «توت فرنگی» فیلم «شهوت سگی» است که بالاخره از شهرستان کوچک خود به شهری بزرگ آمده است.
▪️داستان آقای بیکر همانند دیگر آثارش گویی سکته ندارد و هر سکانس با رخدادی اتفاقی کاراکتر اصلی را وارد مسیری دیگر می‌کند. آنورا در این فیلم و مایکی در «شهوت سگی» گویی در هر لحظه باید خود را با شرایطی که پیش می‌آید تطبیق دهند و تصمیمی منطقی بگیرند. اما آقای بیکر تفاوتی مهم را از نظر اخلاقی بین این دو کاراکتر ایجاد می‌کند؛ او آنورا را دوست دارد، اما مایکی را درون لوپ پیروزی و شکست نگاه می‌دارد و با او رابطه‌ای از جنس زئوس-سیزیف دارد.
▪️اما روایت آقای بیکر پس از نزدیک به ۵۰ دقیقه گویی وارد مسیری نو می‌شود و هر آنچه که تا کنون دیده‌ایم فاصله‌ی بین در ورودی خانه تا خیابان اصلی بوده است. روایت از این لحظه تا انتها گویی نرم و لطیف پرواز می‌کند. خشونت‌ها و تحقیرهای کلامی و دیالوگ‌های بریده و تودرتو و نه پینگ‌پنگی شما را وادار به قهقهه می‌کند.
در بخش دوم فیلم آنورا گویی روایت از مدار سینما خارج می‌شود و عملاً در حال گذر در زندگی واقعی چند کاراکتر است. پارودی زیبایی که آقای بیکر از آثار گنگستری، مافیای روسی، پیش‌درآمد اکشن‌های شهری و غیره ارائه می‌دهد آن‌قدر ساختارمند است که به‌اندازه‌ی یک نما هم از اثر بیرون نمی‌زند و مخاطب با وجود همه‌ی این شلوغی‌های دیالوگی و تغییر نماها و در هم تنیدگی کاراکترها هیچ‌گاه از داستان اصلی خارج نمی‌شود.
▪️اما آنورا! این دختر جوان درون قاب‌های آقای بیکر به‌شدت برونگراست و هر آن چیزی که حس می‌کند بروز می‌دهد. به‌همین سبب است که مخاطب از همان ابتدا گویی انتظار هیچ نوع استعلایی اخلاقی را در این کاراکتر ندارد. آقای بیکر از طریق آنورا باعث می‌شود مخاطب پابند قصه شود و نه شخصیت و همراه با اتفاقات لحظه‌ای پیش برود. به‌همین سبب است که عریانی موجود در این روایت مانند روایت «بیچارگان» و «ماده» هیچ نشانی از اروتیسم ندارد و بخشی از روتین زندگی کاراکتر اصلی محسوب می‌شود.
