نقد فیلم پرنده سفید 2024 | زنده باد انسانیت

نقد فیلم پرنده سفید : «جولیان» که به خاطر بدرفتاری‌ از مدرسه‌ی قدیمی‌اش اخراج شده با ورود به مدرسه‌ی جدید احساس می‌کند نمی‌تواند با شرایط جدید روبه‌روی‌اش کنار بیاید. اما ورود مادربزرگ‌اش و تعریف کردن داستانی از گذشته‌های دور، زمانی که نوجوانی بیش نبوده، باعث تغییری بزرگ در دیدگاه‌اش می‌شود. داستان مادربزرگ به سال‌های دهه‌ی ۱۹۴۰ برمی‌گردد؛ زمانی که نازی‌ها کمر به کشتن تمام یهودیان حتی کودکان و نوجوانان بسته بودند. «سارا» یا همان مادربزرگ اما با پنهان شدن در خانه‌‌ی یکی از همکلاسی‌های‌اش با نام جولیان می‌تواند از چنگال این دشمنان نجات پیدا کند.

نام انگلیسی: White Bird

نام فارسی: فیلم پرنده سفید

محصول: ۲۰۲۴ – ایالات متحده

ژانر: درام جنگی نوجوان‌پسند

رده‌ی سنی: ۱۲+

امتیاز: ۲ از ۴

سارا

در مرور فیلم «مردی با نام آتو» درباره‌ی آقای «مارک فورستر» و دنیای متنوع فیلم‌سازی او گفتیم و دیدیم که این کارگردان باسابقه تا کنون در هر ژانری فیلم ساخته و در تمام آنها نشان داده که از همه بیشتر دنیای کودکان و نوجوانان را به خوبی می‌شناسد و می‌تواند با غور کردن در آن مخاطب نوجوان‌اش را به راحتی با خود همراه کند. حال نوبتی هم که باشد نوبت به تصویر کردن روایتی در ژانر درام جنگی است. روایتی که درست به مانند دیگر فیلم‌های‌اش سعی کرده تصویری واقعی اما دور از خشونت را به مخاطب خود نشان دهد.

آقای فورستر می‌داند و تصمیم گرفته برای مخاطب نوجوان‌ روایتی از جنگی خانمان‌سوز را تعریف کند، به همین دلیل هم تمام تلاش خود را می‌کند که در عین نشان دادن خشونت و نفرت در آن از زندگی و امید هم حرف بزند. به همین دلیل هم اصلاً نام روایت‌اش را « فیلم پرنده سفید » گذاشته تا نشانه‌ای باشد از صلح و آزادی و امید. او اما در کنار تصویر کردن زندگی، مرگ را هم حتی اگر شده در لحظه‌هایی کوتاه نشان می‌دهد تا مخاطب نوجوان‌اش بداند که همان‌قدر که امید و زندگی و عشق در مسیر انسان‌ وجود دارد، ناامیدی و مرگ و نفرت هم وجود دارد و تنها انسانیت است که می‌تواند نجات‌بخش باشد.

آقای فورستر در روایتی آرام و با یک فلش‌بک طولانی که عملاً تمام فیلم پرنده سفید را دربرگرفته از زمان کنونی و صلحی که حالا به آسانی در دستان انسان است، به زمان گذشته می‌رود و از تنفر و مرگ صحبت می‌کند. او دختری نوجوان را وارد داستان خود می‌کند و درواقع به واسطه‌ی این دختر، پسری نوجوان قهرمان داستان می‌شود.

او سپس با زنده نگه داشتن این دختر و تقدیم کردن مرگ به آن پسر نشان می‌دهد که جهان در کنار تمام بدی‌های‌اش خوبی را هم دارد و باید تمام آن را باهم پذیرفت. آقای فورستر هم کاراکترهای اصلی و هم فرعی‌اش را به‌خوبی پرداخت کرده و از بازیگرانی استفاده کرده است که بتوانند شرایطی که در آن قرار گرفته‌اند را درک کنند و با یافتن کاراکترهای خود مخاطب را هم به دنبال خود بکشند.

آقای فورستر تمام سعی خود را کرده تا با فیلم پرنده سفید مخاطب نوجوان‌اش را در برابر روایتی ساده قرار دهد، حتی اگر تمام آن از قبل قابل پیش‌بینی باشد و سعی نکرده اتفاقی خارق‌العاده را رقم بزند. او حتی کاراکترش را از فیلم «شگفتی»، سال ۲۰۱۷، خود قرض گرفته تا بتواند مخاطب را وارد مسیری آشنا بکند. تمام این سادگی و قرار ندادن خشونت واقعی زمان جنگ و در عین حال نشان دادن گوشه‌هایی از این خشونت باعث شده مخاطب نوجوان بتواند راحت در برابر این روایت بنشیند و از آن چیزهای بسیاری را بیاموزد.