نقد فیلم نقطه‌ی جوش | Boiling Point 2022

نام انگلیسی: Boiling Point

نام فارسی: فیلم نقطه‌ی جوش

محصول: ۲۰۲۲ – بریتانیا

رده‌ی سنی: ۱۳+

ژانر: درام

امتیاز: ۳.۵ از ۴

سارا

در فیلم نقطه‌ی جوش «اندی» به عنوان سرآشپز درحالی وارد رستوران خود می‌شود که مشکلات خانوادگی و شخصی‌اش او را تحت فشاری شدید قرار داده است. ورودش به رستوران اما با شنیدن اینکه امتیاز رستوران‌اش از پنج به سه کاهش یافته او را دچار استرسی بیش‌ از پیش می‌کند. اما این اتفاق هم هنوز ابتدای شب اندی است و او نمی‌داند تا چند ساعت آینده در مهم‌ترین شب رستوران‌اش قرار است چه از سر بگذراند.

«فلیپ بارانتینی» بیش از بیست سال در عرصه‌ی بازیگری مقابل دوربین نقش‌آفرینی کرده، اما در سال ۲۰۱۹ تصمیم گرفت این بار پشت دوربین رود و به‌عنوان کارگردان و نویسنده‌ کار خود را در سینما و تلویزیون ادامه دهد. او در اولین تجربه‌ی کارگردانی‌اش مانند بسیاری از هم‌کیشان موفق‌اش با ساخت فیلم کوتاه کار خود را آغاز کرد.

او در این سال دو فیلم کوتاه را ساخت تا در سال ۲۰۲۰ اولین فیلم بلند خود با نام «شرور» را با تجربه‌‌ای هر چند کوتاه از کارگردانی آغاز کند. اولین تجربه‌ی ساخت فیلم بلند آقای بارانتینی نشان داد که او هم در انتخاب بازیگران تبحر دارد و هم می‌داند چگونه و چطور از دوربین خود بهره ببرد.

او در سال ۲۰۲۰ فیلم کوتاه دیگری ساخت تا شاید بتواند بهتر خود و مسیرش را در سینما بیابد. او در سال ۲۰۲۱ شروع به ساخت دومین فیلم بلند خود با نام فیلم نقطه‌ی جوش کرد. او داستان این فیلم را از دومین فیلم کوتاه خود با همین نام که در سال ۲۰۱۹ ساخته وام گرفته است.

درواقع فیلم نقطه‌ی جوش بلند همان داستان فیلم کوتاه آقای بارانتینی است که بسط داده شده و سعی شده روایت آن فیلم را وسیع‌تر و گستره‌تر کند. البته او بعد از ساخت این فیلم و در ادامه‌ی آن یک سریال چهار قسمتی را نیز به مخاطبان‌اش اهدا کرد تا روایت خود را کامل‌تر هم کند. طبق گفته‌ی خود آقای بارانتینی این فیلم تجربه‌ای از ۱۲سال کار او به عنوان سرآشپز است.

فیلم نقطه‌ی جوش آقای بارانتینی یک سکانس-پلان ناب و منحصربه‌فرد است که در زمان یک ساعت و سی‌وچهار دقیقه مخاطب را میخکوب روایت خود می‌کند. او از همان ابتدا اندی پر از استرس را وارد رستورانی می‌کند که پیش از حضور او با ورود کارشناسی دقیق و شاید ایرادگیر دچار تنشی شدید شده بود.

کارشناسی که امتیاز رستوران او را از پنج به سه کاهش می‌دهد تا اندی را بیش از قبل دچار عصبانیت و استرس کند. آقای بارانتینی بدون عجله و رفته‌رفته با دوربینی که مدام شخصیت‌های روایت‌اش را دنبال می‌کنند مخاطب را از این سو به آن سو می‌برد و تلاش می‌کند نه‌تنها او را با تک‌تک کاراکترهای‌اش آشنا و همراه کند، بلکه محیطی که رویدادها درحال رخ دادن در آن هستند را هم به‌خوبی برای او ملموس کند.

در فیلم نقطه‌ی جوش دوربین در دست آقای بارانتینی تنش، استرس و هیجان روایت‌اش را با تکان‌های‌اش به زیبایی به مخاطب انتقال می‌دهد و اجازه می‌دهد شخصیت‌های روایت با بازی بسیار خوب بازیگران جو ایجاد شده در رستورانی واقعی را به مخاطب منتقل کنند.

آقای «استیفن گراهام» آن‌قدر خوب نقش سرآشپزی را که هم با خانواده‌اش دچار مشکل است، هم عذاب وجدان دارد که کارهای‌اش را ناقص و نادرست انجام می‌دهد و هم از اعتیاد به الکل و موادمخدر رنج می‌برد، بازی کرده که مخاطب در تمام مدت حتی زمانی که او در قاب دوربین نیست به دنبال این شخصیت می‌گردد و می‌خواهد بداند سرانجام او چه خواهد شد.

همین پرداخت خوب شخصیت‌ است که باعث این اتفاق می‌شود و اجازه می‌دهد مخاطب در تمام مدت فیلم نقطه‌ی جوش بدون برش این کارگردان جسور و باهوش را دنبال کند. البته که آقای بارانتینی فقط اندی را دنبال نمی‌کند و به تمام شخصیت‌های روایت‌اش اجازه می‌دهد خود را بروز دهند، چه کارکنان رستوران باشند، چه مشتریان.

چه پیشخدمتی که سیاه‌پوست است و توسط یکی از مشتریان تحقیر نژادی می‌شود و چه مشتری‌ای که با اشتباه خود اندی راهی بیمارستان می‌شود. آقای بارانتینی با همین جسارت و هوش در سال جدید سریالی با نام «نوجوانی» را ساخته که در روزهای آینده به آن هم خواهیم پرداخت. البته فیلم سال ۲۰۲۳ او با نام «متهم» را هم فراموش نخواهیم کرد.