نقد فیلم بهترین‌های جهان | World’s Best 2023

نام انگلیسی: World’s Best

نام فارسی: فیلم بهترین‌های جهان

محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده

ژانر: کمدی، موزیکال

رده‌ی سنی: ۱۲+

امتیاز: ۲.۵ از ۴

سارا

«پرم» ۱۲سال دارد و با مادر پرستارش زندگی می‌کند. او عاشق ریاضی و هر چیزی است که به ریاضی مربوط می‌شود. او آنقدر در ریاضی هوش سرشاری دارد که این کلاس را با نوجوانان دبیرستانی می‌گذراند. روزی یکی از معلمان‌اش درباره‌ی اینکه «او کیست؟» می‌پرسد و اینگونه پرم تلاش می‌کند از پدرش،«سِرش»، بیشتر بداند.

«روشان ثتی» را در مرور اولین تجربه‌ی فیلمسازی فیلم بلندش، «۷روز»، بیشتر شناختیم. او که ریشه‌های خودش را در پزشکی می‌بیند در فیلم دوم‌اش فیلم بهترین‌های جهان از این تجربه فقط در حد پرستار بودن مادر شخصیت اصلی روایت‌اش بهره برده و این بار پا را فراتر گذاشته و وارد دنیای موسیقی شده است.

او در همان فیلم اول‌اش هم نشان داد که کارگردانی باهوش است، پس برای ورود به این دنیای وسیع بی‌گدار به آب نزده و از یکی از خوانندگان و رپرهای دنیای موسیقی برای نویسندگی فیلم‌اش بهره برده است.

«اودکارش امبودکار» به عنوان یکی از نویسندگان در فیلم بهترین‌های جهان با ثتی همکاری کرده و ثتی نقش پدر پرم را هم به او داده است، این‌گونه با یک تیر چند نشان را زده است. از حق هم نگذریم هم ثتی توانسته از امبودکار به عنوان پدر پرم بازی خوبی بگیرد و هم خود امبودکار شخصیت سرش را به‌خوبی درک کرده و توانسته متناسب با این کاراکتر رفتارهای‌اش را نشان دهد.

آقای ثتی پرده‌ی اول فیلم بهترین‌های جهان خود را به نشان دادن شخصیت‌های اصلی روایت‌اش اختصاص داده است. این پرده کاملاً شبیه به پرده‌های دیگر فیلم‌های کمدی هالیوودی است.

پسری سیه‌چرده و کوتاه قد که تنها هنری که در زندگی دارد درس خواندن است و آنقدر باهوش است که دیگر دانش‌آموزان هرگز او را در دنیای خود نمی‌بینند.

دیدن این پرده‌ی تکراری شاید کمی برای مخاطب دنیای سینما سخت باشد و تصور کند که ادامه‌ی فیلم بهترین‌های جهان هم قرار است مانند همان فیلم‌های هالیوودی بیهوده و بی‌مزه باشد، اما مخاطبی که پای این فیلم بنشیند قطعاً از دیدن آن پشیمان نمی‌شود.

پرده‌ی دوم فیلم بهترین‌های جهان با ورود پدر پرم به صورت روح به زندگی او آغاز می‌شود. اول در خاطره‌ی مادر و سپس در زندگی روزمره‌ی پرم. نکته‌ی قابل توجه زمانی که مادر پرم خاطره‌ی اولین دیدارش با سرش را تعریف می‌کند.

آن است که آقای ثتی بخش‌هایی از مکالمات دوستان مادر را که اهمیت ندارد به صورت «بلا..بلا..» نشان می‌دهد و همین امر دقت او را در تصویر کردن روایت‌اش بیان می‌کند.

از پرده‌ی دوم است که کم‌کم موسیقی و موزیکال بودن فیلم بهترین‌های جهان خود را بیشتر نشان می‌دهد. موسیقی‌ها در پرده‌ی دوم کمی خسته‌کننده هستند و در چند بخش شاید به‌نظر رسد که مخاطب در حال دیدن موزیک ویدئو است تا فیلم. اما این ایراد در پرده‌ی آخر کاملاً از بین می‌رود و این پرده اوج داستان فیلم بهترین‌های جهان آقای ثتی می‌شود.

پرده‌ای که در آن هم موسیقی‌ها و متن رپ‌های خوانده شده متناسب با درون‌مایه‌ی روایت هستند و هم بازیگران به‌خوبی از عهده‌ی رقص‌ها و خوانندگی برآمده‌اند. آقای ثتی در سال ۲۰۲۴ نیز فیلم دیگری ساخته که در روزهای آینده به آن هم خواهیم پرداخت.