نویسنده : 1 – خاطرات یک حلزون (آدام الیوت)📽
🐌Memoir of a Snail
💠امتیاز: 7.5 از 10
یک استاپ‌موشن درخشان، چه در متن و چه در اجرا، که در یک دنیای تیره و تار منحصر به فرد با لحنی تراژیکمدی روایت می‌شود و کوهی از ایده‌های بانمک، تصاویر شکیل، شخصیت‌های پر جزییات و خرده داستان‌های شنیدنی دارد. یک تجربه فاخر و پر زحمت که به انسان می‌آموزد چگونه همچون حلزون، رو به جلو حرکت کند و علی‌رغم تمام ناملایمات زندگی، کم نیاورد. از سینما انتظاری داریم که این اثر هنرمندانه برآورده می‌کند.
2- ماده (کورالی فارژا)📽
💉The Substance
💠امتیاز: 8.5 از 10
انتقامی فمینیستی از فرهنگ مصرفی و مک‌دونالدی حاکم بر صنعت سرگرمی؛ فیلمی بسیار مهیب، رادیکال و زننده که میل مفرط انسان امروز برای زیباسازی خود و دستکاری بیولوژیک بدن را بدبینانه می‌نگرد و حاصل وسواس بیمارگونه برای جوان شدن و زیبایی را به مثابه یک هیولای فرانکشتاینی ترحم‌برانگیز نشان می‌دهد که باید حمامی از چرک و خون بر سر و صورت خریداران کالای فرهنگی عامه‌پسند بپاشد. کورالی فارژا در «ماده» با ظرافت ظهور و سقوط ستاره را بازنمایی می‌کند؛ سلبریتی زن وقتی پیر شود، چنان فراموش می‌شود که گویی هرگز نبوده است. بهتر است این فیلم را نبینید! بسیار وحشتناک و مشمئزکننده است، اما از حیث قوت دراماتیک و هنر سینما، احتمالاً از بهترین‌های سال باشد، با انبوهی ادای دین به آثار برجسته در تاریخ سینما یا سینمای وحشت.
3- مجمع کاردینال‌ها (ادوارد برگر)📽
⛪️Conclave
💠امتیاز: 7 از 10
فیلمی با دغدغه سلوک دین‌دارانه در جهان مدرن. در «مجمع کاردینال‌ها» می‌بینیم که چگونه کلیسا از هدف اصلی خود که تزکیه نفس و ارتقای اخلاق و معنویت باید باشد، دور شده و شهوت قدرت و شهرت تا بالاترین رده از سلسله مراتب کلیسای کاتولیک رخنه کرده است. فیلمنامه فرمتی تئاتری دارد و روایتش را عمدتاً به کمک دیالوگ گسترش می‌دهد و شبیه به آثار اصغر فرهادی، رویکردی قاضی‌مآبانه برای برقراری عدالت میان شخصیت‌های خاکستری‌اش دارد تا مثقال مثقال از فضیلت‌ها و رذیلت‌های آن‌ها را برای داوری مخاطب سبک سنگین کند. اشاره انتهایی فیلم به جریان LGBTQ البته صورتی مضمون‌زده ایجاد می‌کند و تا حدی از ارزش و حس متعالی حاکم بر فیلم می‌کاهد. «مجمع کاردینال‌ها» یک رالف فاینس اعجاب‌انگیز هم دارد که یک تنه بخش بزرگی از کشمکش و بار دراماتیک فیلم را بر دوش می‌کشد و چه بسا شایسته اسکار باشد.
4- بیگانه: رومولوس (فده آلوارز)📽
👽Alien: Romulus
💠امتیاز: 6 از 10
حقیقتاً «بیگانه» اثر سترگی بود که همچنان بعد از بیش از 4 دهه، قابلیت دنباله‌سازی را در حدی دارد که تجربه نفسگیر و هیجان‌انگیز تازه‌ای برای مخاطب رقم بزند. «رومولوس» حکم یک جور جمع‌بندی از تمام قسمت‌های قبلی را دارد، مولفه‌هایی از قسمت‌های قبل به عاریت گرفته، اما قصه مستقل خود را روایت می‌کند بدون آنکه از ریتم بیفتد. طبیعتاً برای علاقه‌مندان به این فرانچایز همچنان جذاب است و برای لذت بردن چیزی کم ندارد؛ اما دنباله‌ای که عظمت قسمت‌های قبل را با همان سطح از غافلگیرکنندگی و بداعت تکرار نکند، نمی‌تواند ماندگار و بزرگ محسوب شود. برای یک بار دیدن ارزش دارد.
5- بیتل جوس، بیتل جوس (تیم برتون)📽
🎃Beetlejuice Beetlejuice
💠امتیاز: 6 از 10
یک فیلم فانتزی تاریک در همان رنگ و بویی که از تیم برتون انتظار داریم؛ 36 سال پس از «بیتل جوس»، در همان کانسپت و با حضور بیشتر شخصیت‌های آن فیلم، دنباله‌ای ساخته که البته نسبت به فیلم نخست دستاورد متمایزی ندارد اما همچنان دیدنی است و اگر دیوانه‌بازی‌های آثار فانتزی این مدلی را دوست داشته باشید، ناامید نخواهید شد. اثری که از سنت فیلم‌های هالووینی آمده، پارادوکسی از سینمای کمدی و ترسناک ایجاد می‌کند و پر از شوخی‌های بامزه و ایده‌های جالب سمعی و بصری است. قصه‌اش را نه چندان روان جلو می‌برد، تا حدی شلوغ و بی در و پیکر به نظر می‌رسد و البته پیامی مبتنی بر قابل تحمل بودن، عادی بودن و ناگوار نبودن مرگ می‌دهد و مخاطب را سرگرم می‌کند. همین که تیم برتون هنوز فیلم می‌سازد خدا را شکر.
6- درون بیرون 2 (کلسی مان)📽
🧠Inside Out 2
💠امتیاز: 6.5 از 10
تمام آن چیزهایی که در قسمت اول جذاب و اعجاب‌انگیز بود، همچنان هم هست، با این تفاوت که طبیعتاً بکر بودن و بداعت قسمت نخست تکرار نشده است. یک قصه جدید برای رایلی که وارد دوره بلوغ شده داریم که همگام با حضور چند شخصیت جدید (احساسات جدید) در ضمیر و ذهن اوست. بعید است کسی که قسمت اول را دوست داشته، این قسمت را دوست نداشته باشد ولی سازندگان این انیمیشن ارزشمند بهتر است یا دیگر دنباله برایش نسازند و یا یک ابتکار متمایز به خرج بدهند شبیه به چیزی که برای «داستان اسباب‌بازی‌ها» انجام شده است.
