نقد و بررسی فیلم خبر خوب | Good News 2025

نام انگلیسی: Good News

نام فارسی: فیلم خبر خوب

محصول: ۲۰۲۵ – کره‌ی جنوبی

ژانر: کمدی، درام، هیجان‌انگیز

رده‌ی سنی: ۱۳+

امتیاز: ۳.۵ از ۴

دومین درام سیاسی آقای «بیون سونگ-هیون» درباره‌ی رخدادی واقعی است که در سال ۱۹۷۰ رخ داد. او در سال ۲۰۲۲ با فیلم شاه‌نشان وارد تاریخ معاصر دیکتاتوری در کره‌ی جنوبی و به‌ویژه دهه‌ی ۱۹۷۰ شد.

حال این کارگردان دوباره به همان دهه بازگشته و مخاطب را در برابر یک هواپیماربایی معروف قرار می‌دهد؛ رخدادی که با ترفندی زیرکانه به بازی شطرنج سیاسی میان کشورهای مختلف بدل شد. هواپیمایی که از ژاپن توسط گروهی از جوانان کمونیست و چپ افراطی ربوده می‌شود و به مقصد پیونگ‌یانگ می‌رود، اما در نهایت با مانورهای هوایی کره‌ی جنوبی در یکی از فرودگاه‌های این کشور فرود می‌آید.

روایت فیلم خبر خوب بر رخدادهای پیرامون این واقعه متمرکز است و در نهایت با بازی‌های کارگردان با دیکتاتوری نظامی کره و واکنش‌های هیجانی آدم‌ربایان، طعنه‌هایی نیش‌دار به بخشی از تاریخ کشورش وارد می‌کند.

داستان آقای بیون قرار نیست مانند بی‌رحم کاملاً درون شخصیت‌ها سیر کند و نه مانند بوکسون را بکش به اکشنی بی‌امان تبدیل شود. فیلم خبر خوب او ترکیبی از کمدی سیاه و کمدی موقعیت را در کنار یک واقعه‌ی تاریخی و عناصر داستانی اضافی به مخاطب عرضه می‌کند.

اتفاقی که در شاه‌نشان رخ نداد و هیجان موجود در روایت باعث شده بود عملاً با روایتی شعاری روبه‌رو شویم. آقای بیون در اثر جدید خود فیلم خبر خوب مسیر قبلی را تکرار نکرده و در عوض با محوریت شخصیتی به نام «هیچ‌کس»، کمدی سیاهی از شرایط آن روز کشورش ارائه داده است.

در فیلم خبر خوب با سه کشور شرقی ژاپن، کره‌ی جنوبی و کره‌ی شمالی مواجه می‌شویم: ژاپنی که در حال اوج‌گیری اقتصادی است اما با موجی از آشوب‌های جوانان کمونیست ویرانگر روبه‌روست؛ کره‌ی جنوبی که در دوران اوج سرمایه‌داری نظامی، دیکتاتورمحور و ضدکمونیستی به‌سر می‌برد.

و در نهایت کره‌ی شمالی که گویی خود نیز می‌داند مقصد آخر دنیا به‌حساب می‌آید و به همین دلیل از هر آشوبی در کشورهای موفق همسایه استقبال کرده و از آن حمایت می‌کند. روایت آقای بیون این سفر را آغاز می‌کند و بدون زیاده‌گویی یا شعارزدگی به پایان می‌رساند.

بازی هوشمندانه‌ی کارگردان با عنوان خبر خوب همان چیزی است که ذهن مخاطب را قلقلک می‌دهد. زمانی که فیلم خبر خوب به پایان می‌رسد، تماشاگر با خود تکرار می‌کند: «خبر خوب بالاخره کجای داستان بود؟» کارگردان با خرد کردن اصطلاح «خبر خوب» در میان رخدادهای فیلم خبر خوب، باعث می‌شود مخاطب پس از پایان اثر بار دیگر به نقاط مختلف آن بازگردد.

شخصیت اصلی، مردی بی‌هویت است که شایعات گوناگونی درباره‌اش وجود دارد، اما در عین حال به آچارفرانسه‌ی بحران‌ها در وزارت اطلاعات کره‌ی جنوبی بدل می‌شود. «هیچ‌کس» همان مهره‌ای است که انتظار مقامات و افراد مختلف از شنیدن اخبار انفجاری و هیجانی را فرو می‌نشاند و به دیگران می‌فهماند که برای رسیدن به یک «خبر خوب» در بحرانی همچون هواپیماربایی بین‌المللی باید چیزهایی را فدا کرد. بیون در تصویر این تکاپوها طنز تلخ خود را به فیلم تزریق می‌کند تا مخاطب از دل یک روایت سیاه و شعارزده به کمدی سیاهی ساختارمند وارد شود.

همکاری دوباره‌ی آقای بیون با «سول کیونگ-گو» نشان می‌دهد که این دو به‌خوبی دنیای یکدیگر را درک کرده‌اند. کارگردان در انتخاب بازیگران مکمل نیز سنگ‌تمام گذاشته و به‌نوعی می‌توان گفت با این انتخاب‌ها مسیر تمرکز بیشتر بر روایت را هموار کرده است.

او مخاطب را در برابر دوئل‌هایی قرار می‌دهد که به‌سرعت زیرمتن صحنه را منتقل می‌کنند و در هر لحظه از طریق موقعیت‌های کمدی، لذتی تلخ به تماشاگر می‌بخشند.