نقد سریال The Boys

نقد سریال The Boys

نقد سریال The Boys :”پسران” اریک کریپک برای فصل دوم بزرگتر و بهتر به آمازون بر گشته اند ، اما هنوز هم با مشکلات زیادی مواجه میباشند. در بهترین حالت ، با یک سرگرمی شدید که باعث شد فصل اول این NSFW ، حماسه ابرقهرمان خودآگاهانه بسیار شیطانی شود ، قدم می گذارد و از قدرت قهرمانان خود (فوق العاده و انسانی) برای صحنه های انفجاری و برخی از کمدی های تند استفاده می کند .

اما ” سریال The Boys ” اکنون با مشکل دیگری دست و پنجه نرم می کند ، زیرا مقیاس گسترده آن به این معنی است که شخصیتهای حتی بیشتر از این برای تحریک توجه عاطفی شما مبارزه می کنند ، بدون اینکه کل آن عمیق شود.

و حتی اگر در این فصل دوم اتفاقات زیادی با تعداد زیادی مراجعه وجود داشته باشد ، اما ” سریال The Boys ” هنوز هم احساس می کنند که این یک انتقاد سطحی از ایده هایی است که شخصیت های آن نمادین هستند.
یک بازبینی مختصر پس از افشاگری های فصل اول: دنیای “سریال The Boys” اساساً بین انسان ها و ابرقهرمان ها تقسیم شده است ، مثل اینکه همه ما در یک فیلم DC یا مارول زندگی می کردیم.

فصل گذشته فهمیدیم که این قهرمانان متولد نشده اند بلکه با چیزی بنام Compound V ساخته شده اند که توسط Vought International قدرتمند ساخته شده است. در بیشتر موارد ، ابرقهرمانان خدایان هستند ، مانند مرد طلایی Homelander (آنتونی استار) ، ملکه همدست اما متضاد ملکه (دومینیک مک الیگوت) ، ناامید شده Starlight (ارین موریارتی) و دیگران در گروهی معروف به هفت.

در فصل دو سریال The Boys ، قهرمانان در ساخت فیلم جدیدی هستند که تیم و مارک خود ، “طلوع هفت” را پشتیبانی می کند. با این وجود همه چیز خراب می شود ، وقتی عموم مردم می فهمند که ابرقهرمانان واقعاً خاص تر از هرکسی نیستند که سرم بگیرند و یک فوق العاده تروریست شل است.
قهرمانان واقعی ما ، سریال The Boys ، که در زیر یک گروگاه فروشی پنهان شده اند. آنها اساساً فراری هستند ، از پلیس و Vought International فرار می کنند.

آنها با Supes خصومت دارند ، مانند اینکه قاتل خشن و پر از نفرت کارل اوربان در پایان فصل اول فهمید همسرش بکا (شانتل وان سانتن) مرده نیست بلکه زنده است و پسری را با هوملندر بزرگ می کند. و پس از آن ، هوگی پسر منظم جک کوئید ، که سعی می کند در رابطه با Starlight احتیاط کند ، در حالی که همچنین سعی دارد Vought International را سرنگون کند ، هنوز هم همانند فصل اول روان نژاد و مستعد فرهنگ پاپ است (این بار ، او واقعاً بیلی جوئل را دوست دارد و از این رو شوخی های زیادی می شود کرد).

همه آنها در کنار اعضای کیمیکو (کارن فوکوهارا) ، م.م (لاز آلونسو) و فرنسی (تومر کاپون) ، در حالی که زشتی فرهنگ ابرقهرمانی را نسبت به آنچه واقعاً است می بینند ، در هوشیاری خود گرفتار می شوند.
یکی از بزرگترین درگیری های من با فصل اول سریال The Boys این بود که به راحتی احساس می کردم یک کنگره بزرگ یک میلیارد دلاری به سمت دو تیم دیگر سایه می اندازد.

این سریال هنوز به طور کامل برخی از آن هجوهای کرنی را دارد ، با پوسترهای جعلی فیلم که پروژه های DC و Marvel را به یاد می آورند ، در حالی که از ماشین ستاره هالیوود عکس های آسانی می گیرند.

اما فصل دو “پسران” از همان قسمت های اول رشد می کند ، با تمرکز بر پیگیری ابر تروریستی که انسان و سوپس را به طور یکسان تهدید می کند ، و خارج از تفسیر فیلم وجود دارد.

این قسمت های فشرده باعث ایجاد برخی صحنه های اکشن شدید نیز می شود ، مانند صحنه ای محوری که شامل تعقیب و گریز انفجاری در یک ساختمان آپارتمانی است. حداقل در اوایل فصل دوم جرقه ای برای طرح ریزی وجود دارد که در آن مخاطبان به ویژه شایع هستند و تأثیرگذاری پیچ ها را بیشتر می کنند.

و این نمایش در یک غافلگیری شگفت انگیز مهارت دارد ، مانند یک قتل عام در چهره یا یک اقدام بی رحمانه قتل عام که نگرش TV-MA را به نمایش می گذارد.

اما در طی قسمت های شش یا هفت ، علی رغم اینکه Supes حتی بیشتر به ترکیب می رسد ، “پسران” برای همه قطعات مختلف مختلف و مضامین سنگین ، احساس فوری کمتری نسبت به آنچه که باید می شود. قسمت سوم مشخص شد که فصل برجسته ای است که پس از آن فقط نمی تواند بالا برود.
با این حال ، دلیل اصلی تماشای این فصل یک جنگجوی صلیبی جدید به نام Stormfront است که Aya Cash بازی می کند.

او یکی دیگر از موارد اضافه شده به هفت است که با تماشای شبکه های اجتماعی به چگونگی نمایش خود به عنوان یک زن فوق العاده وارد سریال می شود. او فراتر از یک شخصیت اکشن راه رفتن است.

Stormfront شرایط را در ساختار قدرت Vought به عنوان یک رهبر جدید و جوان که وضعیت آلفای Homelander را تهدید می کند ، متزلزل می کند. “پسران” در قسمت های بعدی چیزهای زیادی برای توصیف شخصیت دارد (بنابراین بنا به درخواست آمازون نمی توانم آنها را فاش کنم) ، اما او به لطف روش که کش او را بازی می کند گویی این همه نمایش او اکنون است.
همان شخصیتی که سریال نمی داند با چه کاری انجام شود ، همانطور که در فصل اول نیز احساس می شود ، عمیق است. Supe با الهام از Aquaman Chase Crawford از انزوای لغو با کمک کلیسایی که بسیار وحشتناک مانند Scientology است ،

با توجه به امید استفاده از درخواست عمومی برای بازگشت به Seven ، از انزوای لغو به چشم مردم بازگشت. خط داستانی The Deep یک نکته جالب در مورد نمایش را برجسته می کند ، از این جهت که می تواند شخصیت هایی را ارائه دهد که کارهای وحشتناکی انجام می دهند ، اما با این وجود به دلیل ضعف ذاتی لحن ، شما باید به اندازه کافی آنها را دنبال کنید تا مراقب باشید

انجام بعدی “پسران” با سایر اقدامات شنیع اعضای گروه (یادتان می رود وقتی A-Train دوست دختر هیگی را به عنوان خلبان قتل داد یا میهن لندر هواپیما را ساقط کرد؟) ، و حتی در یک لحظه کوتاه برای Deep ، سعی در باز کردن آن دارد .
این نمایش در ارجاع دادن ، گرفتن مواردی که ما در فرهنگ آمریکایی آن را عادی کرده ایم و مسخره بودن آنها را لمس می کند. این قسمت بزرگی از نمایش است که به نظر می رسد ناخوشایند است ، مانند: “اوه ، من آن عکس شگفت انگیز از وضعیت زنانه را از” انتقام جویان:

پایان بازی “می شناسم” یا “اوه ، من آن تمرین متهور فعال را در یک مدرسه ابتدایی تشخیص می دهم از زندگی روزمره.” تحولات داستان در مورد “# HeroesSoWhite” ، دستیابی به موفقیت الهام گرفته از دیپ ، و تصاویر تجمع پر از نفرت علیه مهاجران ، همین تأثیر را دارند. فقط بعضی اوقات در واقع خنده دار است.
اما “سریال The Boys” تلاش می کنند تا در مورد هر چیزی واقعاً نظر دهند. داستان سرایی جسورانه آن ، درک ما از این ایده ها را چنان تحت فشار قرار نمی دهد که به دنبال جایزه برای جسارت ارائه آن هستیم.

این موضوع به ویژه در مورد موضوعات حساس آن بیشتر دیده می شود ، مانند سکانسی که شخصی را نشان می دهد که توسط نفرت علیه “غیرقانونی ها” برای انجام کاری واقعاً شیطانی تحت فشار قرار گرفته است – اجرای پژمرده “چه جهانی شگفت انگیز” که همه آن را همراهی می کند یکی است مسئله ، اما استفاده سطحی داستان از آن نیز همین است.

بله ، فاشیسم و بد اخلاقی همه می توانند تحت پوشش فرهنگ ابرقهرمانان باشند ، گویی که قهرمانان بیشتر از آنکه پاسخی ساده برای آنها باشند ، محصولی اساسی برای ارزشها و مشکلات ما هستند. اما در مورد آن چطور؟
شایان ذکر است که هر قسمت حدوداً یک ساعت طول می کشد ، اگر نه بیشتر. این خبر خوبی برای افرادی است که دوست دارند به سادگی در کنار این شخصیت ها باشند ، اما وقتی صحبت از احساساتشان می شود ، این یک داستان متفاوت است.

تقریباً مانند این است که “پسران” می خواهند این بار جدی تر شوند ، اما با لیست خود بسیار گسترده است و تأثیر چشمگیری را که از دست می دهد از دست می دهد – در عوض ، وقتی همه در مورد دلیل حضور خود در این داستان عقب می مانند ، عجیب و غریب باعث می شود مفهوم بسیار محوری به نظر برسد.

به ویژه به کیمیکو وقت بیشتری داده می شود تا نشان دهد چرا اینقدر در برابر Vought انگیزه می گیرد. و Homelander به عنوان یک شخصیت پدر فشار آور برای پسر ترسو خود رایان (کامرون کروتی) حتی خطرناک تر است.

اما از آنجا که افراد زیادی در این مهمانی حضور دارند ، درام لمس کننده است. سرانجام ، علی رغم کار جهانی کاملاً محکم بازیگران ، سخت است که تحت تأثیر هر یک از افتهای احساسی سریال قرار بگیرند.
این فصلی است که به من کمک می کند جذابیت “پسران” را “به دست آورم” ، به خصوص که گذراندن وقت با این شخصیت ها و گذر از معرفی های سخت آنها بیشتر سرگرم کننده است.

این سریال ماهیتی کاملاً ذوق آمیز دارد ، نحوه ارائه چنین خشونت های شیطانی یا شدید ناشی از نمادهای فرهنگ پاپ ، مانند نسخه نوشیدنی انرژی زا برای ” سریال نگهبانان “.

و برخورد دنیای سوپ ها با انسان ها ، بر اساس فساد قدرت مطلق ، می تواند یک زمینه جذاب باشد. اما فصل دو نیز ثابت می کند که اگر سریال اینقدر پف کرده و فقط پراکنده باشد ، هرگز آنقدرها که فکر می کند قدرتمند نخواهد بود.

نقد سریال The Boys به قلم رضا حقی نویسنده مجله بامدادی ها

همچنین میتوانید درباره این سریال به مطلب بهترین سریال های خارجی رفته و اطلاعات بیشتری را کسب بکنید.