نویسنده : فیلم گذرگاه قصاب : مخاطبانی که به سینمای مستند علاقه دارند بعید است اثری از «گیب پولسکی» را مشاهده نکرده باشند؛ آثاری مانند «پنگوئن‌های قرمز»، «در جست‌و‌جوی بزرگی»، و «ارتش سرخ». اگر هر کدام از این آثار را مشاهده کرده باشید، به این نکته پی می‌برید که این کارگردان برای بازنمایی‌ها و مصاحبه‌ها تا چه حد وسواس به خرج داده است.
نقد فیلم گذرگاه قصاب
حال او در اولین تجربه‌ی بلند سینمای داستانی خود سعی دارد باز هم از طریق رخدادهای واقعی در اواخر قرن نوزدهم به درون روایت خود برود. پولسکی در این سال‌ها سعی دارد مخاطب را به درون حوادثی ببرد که باز هم یک پای آن‌ها بازماندگان مهاجران اروپایی و یک پای دیگر آن این‌بار بوفالوهای زبان‌بسته‌ی آمریکای شمالی هستند.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم وقتی شیطان در کمین است
پولسکی به‌صورت کاملاً ناخودآگاه سعی دارد همان ساختار سینمای مستند را در اثر داستانی خود تصویر کند. به‌همین سبب است که مخاطب سینمای داستانی از همان ابتدا احساس می‌کند که کارگردان چندان تلاشی برای شخصیت‌پردازی اثر خود انجام نمی‌دهد.
گویی پولسکی با این فرض وارد روایت شده است که مخاطب این کاراکترها را همچون مدل‌هایی باید بپندارد که او را به آن رخداد تلخ واقعی برسانند. اما اینگونه نیست و مخاطب این بخش از سینما به‌دنبال داستان و قصه است. اگر آقای پولسکی آن وسواس اکستریم‌لانگ‌شات‌ها و بر هم زدن خط افق و تلاش برای گرفتن قاب‌های زیبا را با یک قصه‌ی سینمایی ترکیب می‌کرد، اکنون شاهد اثری ماندگار از او در اولین گام‌اش در سینمای داستانی بودیم.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم اسپارتا | Sparta 2022
اما اینگونه نمی‌شود. او با عجله جوانی را در میانه‌ی راه غرب وحشی به مخاطب نشان می‌دهد که از بوستون عازم این نواحی است. برای درک بهتر این موضوع به فیلم «مرد مرده»ی جارموش نگاهی بیندازید که در آن جارموش با سه سکانس ابتدایی خود غربت آن مرد را در میان مردمانی که برای بقا حاضر به انجام هر کار هستند نشان می‌دهد.
اما ورود آقای پولسکی به این روایت با خنده‌های تا بناگوش صورت می‌پذیرد. مخاطب سینما و به‌خصوص سینمای وسترنی که در آن قرار است کاراکتری شهری وارد غرب وحشی شود این ورود را نمی‌پذیرد. در هر حال آقای پولسکی باز هم بدون فوت وقت «ویلی» را در برابر «میلر» قرار می‌دهد و باز هم با عجله رابطه‌ی مرید و مرشدی را بین آن‌ها برقرار می‌کند.
این اثر درون‌مایه‌ای برگرفته از واقعیت محض دارد، کارگردان‌اش قاب‌ها را می‌شناسد، تاریخ را خوب می‌داند، به‌لطف بازی خوب و میمیک گرم و پرانرژی کیج می‌تواند جنون حاصل از عطش موفقیت را به مخاطب ارائه دهد، اما جان سینمایی ندارد.
فیلم گذرگاه قصاب متوسط اگر روایت را طبق همان دو سکانس پایانی، یعنی دقیقاً در راستای سینمای ابزورد پیش می‌برد، اکنون با اثری گیراتر مواجه بودیم. در هر حال باید پذیرفت که این اولین گام آقای پولسکی در سینمای داستانی است و باید منتظر آثار دیگر او در این سینما باشیم. این کارگردان حتی در آثار مستند قبلی‌اش نیز نشان داده که به‌راحتی می‌تواند از نقصان‌های آثار پیشین خود در قوت بخشیدن به روایت جدیدش استفاده کند.
بیشتر بخوانید : بیوگرافی بسکتبالیست مطرح شکیل اونیل
امیدواریم در سینمای داستانی و مسیر جدیدی که پولسکی در پیش گرفته شاهد چنین ارتقایی در فرم روایی آثار بعدی او باشیم. فیلم گذرگاه قصاب اثری متوسط، اما قابل اعتناست. پس از تماشای این فیلم مخاطب از دیدن بازی خوب کیج شگفت‌زده می‌شود، چرا که این بازیگر پس از چندین سال افول و درست از زمان بازی در فیلم «خوک» روی دیگری از هنر خود را در قاب کارگردان‌های سینمای مستقل به‌تصویر کشیده است.
▪️نام انگلیسی: فیلم butcher’s crossing
▪️نام فارسی: فیلم گذرگاه قصاب
▪️محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
▪️ژانر: درام، وسترن، هیجان‌انگیز
▪️امتیاز: ۲ از ۴ – 〇〇⬤⬤
مصطفی ملکی
