نویسنده : فیلم قاتلان ماه گل : در باب اثر جدید مارتین اسکورسیزی چه افتتاحیه‌ای را باید ارائه داد؟ اسکورسیزی در جدیدترین اثر خود همانند «دار و دسته‌ی نیویورکی» به جایی در تاریخ ایالات متحده سر زده که از دل آن تمدن بیرون آمد؛ مکان‌هایی در نیویورک و اوکلاهاما.
در دار و دسته‌ی نیویورکی به میانه‌ی قرن نوزدهم سفر کردیم و حال درست در همان سالی که جنگ جهانی اول به پایان رسید از طریق کاراکتر «ارنست» وارد دنیای پرآشوب نفتی می‌شویم. افتتاحیه‌ی فیلم قاتلان ماه گل همه‌ی آن اطلاعاتی را که مخاطب طلب می‌کند به او می‌دهد و در ادامه و از طریق کتابی که ارنست از دایی خود دریافت می‌کند این اطلاعات تکمیل‌تر می‌شوند.
نقد فیلم قاتلان ماه گل
نقد فیلم قاتلان ماه گل
جنگ بین بومیان و مهاجران اروپایی در ایالات متحده منجر به نسل‌کشی‌های بسیاری شد، اما زمانی که این دو گروه در شهرها جا خوش کردند و به‌نوعی یکدیگر را پذیرفتند همه‌چیز بر سر سیاه‌پوستان آوار شد. فیلم آقای اسکورسیزی تورقی پهناور در برهه‌ای از تاریخ قرن بیستم ایالات متحده است.
اگر در حین تماشای فیلم گاهی به‌یاد قاب‌های وس اندرسون، به‌خصوص در دو اثر «گزارش فرانسوی» و «شهر سیارکی»، افتادید، بگذارید این زیبایی ذهن شما را همچون شکوفه‌های گل در دشت‌های آمریکای شمالی زیر نور ماه کامل می در بر بگیرد.
شخصیت‌پردازی کاراکترهای بسیار زیادی که در این فیلم وجود دارند جز از طریق فرم اندرسونی امکان‌پذیر نبود. به کاراکترهایی چون «بلکی» (سارق بانک و ماشین)، «جان رمزی» (مشروب‌فروش)، «کلسی موریسن» ( قاتل آنا) و انبوهی دیگر از کاراکترهایی که در همان فرم مقابل چشم مخاطب قرار می‌گیرند توجه کنید. اسکورسیزی هم فرم روایی خود را حفظ کرده و هم گذری به دنیایی زده که سیاهی قتل‌ها را کمی تعدیل کند و در طول زمان بیش از ۲۰۰دقیقه‌ای فیلم خود مخاطب را دچار شوک‌هایی ناشی از این قتل‌های خونین نکند.
نقد فیلم قاتلان ماه گل
آقای اسکورسیزی آن امضای لانگ‌تیکی خود را نیز فراموش نکرده است. دوربین او را به‌طور مثال در «رفقای خوب» (سکانس ورود به رستوران) یا در افتتاحیه‌ی «مرد ایرلندی» به‌یاد بیاورید. این دوربین گویی همچون انسانی است که پس از مرتب کردن کراوات خود و تکانی بر بدن به‌آرامی و در عین حال با سرعتی معنادار وارد یک خانه، رستوران، یا راهروهای آسایشگاه سالمندان می‌شود.
این لانگ‌تیک در فیلم جدید اسکورسیزی در دقیقه‌ی ۴۳:۵۵ رخ می‌دهد؛ زمانی که دوربین با زاویه‌دید پرنده روی این شهر گذر می‌کند و سپس مقابل خانه‌ای می‌ایستد، دچار سکونی لحظه‌ای می‌شود و سپس با همان تناقض سرعت و آرامش به درون خانه می‌رود و همهمه‌ای که مد نظر کارگردان است به‌خوبی و بدون برش در برابر مخاطب قرار می‌گیرد.
فیلم قاتلان ماه گل از همان دیالوگ ابتدایی بین ارنست و هیل ما را نشئه‌ی خود می‌کند. در این تقابل شاهد دوئت زیبای دو بازیگر از دو نسل مختلف سینمای جهان هستیم. سرتاسر این دیالوگ‌های پینگ‌پنگی موقعیتی کمدی-ابزورد را خلق می‌کنند که تا انتهای فیلم همراه کاراکترهاست. اگر این دیالوگ اول با چنین نفوذی در ذهن وجود نداشت، کل رخدادهای درون فیلم بی‌رنگ و بی‌معنا می‌شدند.
مخاطب پس از این دیالوگ است که هیل را پیرمردی می‌پندارد که به‌سبب نبودن نفت در زمین‌های خود دچار حسرتی جانکاه شده و با نقشه‌ی همه‌ی آن قتل‌ها قصد دارد خودش را به جایگاهی که حس می‌کند شایسته‌اش است برساند. در برابر او ارنست همان جوان خام، نابلد و در عین حال تشنه‌ی پول است که برای یک دلار اضافه دست به هر کار شنیعی می‌زند؛ از قتل تدریجی همسر گرفته تا جواهردزدی از مادرزن در قبرستان.
روند تکامل این رخدادها در فیلم گاهی به‌اندازه‌ی احمقانه‌های ارنست ساده هستند و مخاطب در کل ساعت دوم فیلم شاهد این ضربآهنگ بالا در فیلم است. برخی از برش‌های اسکورسیزی به‌اندازه‌ی یک سال هستند و برخی دیگر به‌اندازه‌ی بزرگ شدن فرزندان ارنست است. اسکورسیزی از طریق نشانه‌هایی مانند فرزندان ارنست و مالی این گذر زمان را به ما نشان می‌دهد.
فیلم قاتلان ماه گل همانند همان صحنه‌ی پهناور گل‌های شکوفه‌زده در دشتی پهناور برای مخاطب عیان است. اسکورسیزی در این فیلم، برعکس مرد ایرلندی، قصد ندارد رخدادها را پس‌و‌پیش کند. او در عوض با خط مستقیم روایت تمرکز خود را روی فرم روایی و بصری گذاشته است؛ فرمی زیبا که باعث لذت هر مخاطبی در سینما می‌شود.
نام انگلیسی: فیلم Killers of the Flower Moon
نام فارسی: فیلم قاتلان ماه گل
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
ژانر: جنایی، وسترن
امتیاز: ۴ از ۴ – ⬤⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
