نویسنده : نقد فیلم رد وان : «جیک کسدن» کارگردان خوبی‌ست، اما دائم در حال تغییر دنیای خود برای رسیدن به سینمای بلاک باستری بود که در نهایت از سال ۲۰۱۷ و با اولین فیلم از «جومانجی» توانست به خواسته‌ی خود برسد. او از همان آثار ابتدایی‌اش دائم سعی داشت مزه‌ی دهان هالیوود و مخاطب آن را بچشد و در نهایت موفق شد. کمدی‌های ابزورد، پارودی و در نهایت جنسی مسیری بوده که این کارگردان از سر گذرانده تا به سه بلاک‌باستر اخیر خود برسد. حال نوبت به اثر جدید او با نام « فیلم رد وان » است که در زمره‌ی همان آثار مناسبتی محسوب می‌شود.
نام انگلیسی: فیلم Red One
نام فارسی: فیلم رد وان (اسم رمز بابانوئل بین بادیگاردهای او)
محصول: ۲۰۲۴ – ایالات متحده
ژانر: اکشن، هیجان‌انگیز، ماجراجویی، کمدی
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۰.۵ از ۴
طی چند سال اخیر با نگاه‌هایی تازه و نو به بابانوئل اساطیری مواجه بودیم. به‌طور مثال دو فیلم «مرد چاق » و «یک شب خشن » نشان دادند که می‌توان یک اثر کلیشه‌ی کریسمسی را دچار تغییر کرد و از طریق نگاهی پست‌مدرنر بار دیگر مخاطب را درگیر کریسمس نمود. هر دو اثر یاد شده اکشن‌هایی خشن بودند که رده‌ی سنی بالایی داشتند. اما آقای کسدن در اثر خود سعی دارد همچون جومانجی مخاطب را درگیر ماجراجویی کمدی‌واری با حضور ستارگان هالیوودی کند.
پس از همکاری با جک بلک، کوین هارت و کیرن گیلن نوبت به حضور دوباره‌ی دواین جانسون و کریس ایوانز رسیده است. آقای کسدن در اثر جدید خود سعی دارد دنیای خیر و شر را با مرزی پررنگ و بر اساس کلیشه‌های جن و پری مقابل چشم مخاطب قرار دهد. داستان او حول بابانوئل واقعی می‌گذرد که قرار است مانند سال‌های قبل با همراهی کالم دریفت، سرکرده‌ی الف‌های محافظ بابانوئل، هدایای کریسمس را پخش کند. آقای کسدن از آن‌سو شخصیت‌های «گریلا» و «کرامپوس» را نیز برای جان گرفتن این دو دنیا وارد داستان می‌کند و دنیای بین دو گروه را با «جک» پر می‌کند.
همان‌طور که انتظار می‌رود این داستان قرار است حاوی پیامی برای کودکان باشد که در لیست اسم‌های بد بابانوئل قرار نگیرند و در نهایت هدیه‌ی سال نو را از طریق دودکش خانه دریافت کنند. هیچ اشکالی بر چنین روایت‌هایی وارد نیست. اما آیا داستان آقای کسدن در سال‌های بعد قرار است از آن دست روایت‌هایی باشد که یک فرد در تعطیلات کریسمس و سال نو مجاب به تماشای دوباره‌ی آن شود؟ به‌طور حتم نه. به‌همین سبب است که این اثر را می‌توان داستانی ضعیف با ماکت‌های زیبا معرفی کرد.
آقای کسدن در جای‌جای روایت خود مخاطب را با کاراکترهایی چون «گارسیا»، کرامپوس و گریلا و پسران‌اش مواجه می‌کند. اما او هیچ‌گاه آن‌ها را درگیر داستان نمی‌کند. در عوض با حضور همیشگی ایوانز و جانسون مواجه هستیم که گویی همچون کارگردان هیچ تلاشی برای درگیر کردن مخاطب با کاراکترهای جک و کالم نمی‌کنند. شاید در برخی نقاط موقعیت‌های کمدی‌ای که کریس ایوانز درگیرشان می‌شود باعث خنده‌ی مخاطب شود، اما در نهایت این ترکیب با چنین تلاش نافرجامی در شخصیت‌پردازی باعث خلق این اثر ضعیف شده‌‌اند.
داستان جدید آقای کسدن طراحی شخصیت‌های خوبی را درون این همهمه‌ی کاراکتری دارد، اما از آن‌ها بهره نمی‌برد؛ کاراکترهایی که هر کدام می‌توانستند نقش اول یک اثر بلک‌باستری دیگر شوند، اما آقای کسدن ترجیح داده همه‌اشان را در حد همان چند سکانس نگاه دارد و به خلق موقعیت‌های غیرروایی با جانسون و ایوانز ادامه دهد. آقای کسدن در فیلم رد وان کاراکترهایی را که می‌توانستند داستان‌اش را نجات دهند پشت درهای بزرگ و قفل‌شده نگاه می‌دارد تا آسیبی به ضعف روایت‌اش نزنند.
