معرفی و نقد فیلم ددپول ۳: وقتی مزدور بددهن با ولورین همراه می‌شود

بخش اول: داستان و خط روایی فیلم ددپول ۳

بیاید اول از داستان شروع کنیم. فیلم ددپول ۳ با یه سکانس باحال شروع می‌شه که ددپول داره قبر ولورین رو نبش قبر می‌کنه! فکر می‌کنه لوگان هنوز زنده‌ست، ولی وقتی اسکلتشو می‌بینه، می‌فهمه که کارش تمومه.

اینجاست که سازمان TVA، همون نگهبانای خط زمانی که تو سریال لوکی دیدیمشون، سراغ ددپول میان و بهش می‌گن دنیای اون به‌خاطر مرگ ولورین داره نابود می‌شه.

حالا ددپول باید یه ولورین از یه دنیای دیگه پیدا کنه و با هم جلوی یه تهدید بزرگ رو بگیرن.

داستان فیلم ددپول ۳ پر از پیچ و تابه. یه لحظه داری به شوخی‌های ددپول می‌خندی، یه لحظه دیگه با حسرت ولورین همراه می‌شی که داره با گذشته‌اش کنار میاد. شخصیت شرور اصلی، کاساندرا نووا، یه دشمن حسابی قویه که می‌خواد کل مولتی‌ورس رو نابود کنه.

خط روایی فیلم یه جورایی دیوونه‌واره، ولی همین دیوونگیه که بهش جذابیت می‌ده. مثلاً یه سکانس داریم که ددپول با یه لشکر از نسخه‌های خودش می‌جنگه! اینجور خلاقیت‌ها باعث می‌شه داستان هیچ‌وقت خسته‌کننده نشه.

البته یه جاهایی حس می‌کنی داستان زیادی شلوغ شده. این همه پرش بین دنیاها و شخصیت‌ها گاهی گیج‌کننده می‌شه، ولی خب، اینم بخشی از سبک ددپول دیگه. به نظرم اگه دنبال یه فیلم ابرقهرمانی با یه خط داستانی ساده هستی، فیلم ددپول ۳ شاید اون چیزی که می‌خوای نباشه. ولی اگه دیوونگی و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن رو دوست داری، این فیلم دقیقاً همونیه که باید ببینی.

بخش دوم: شخصیت‌پردازی و بازیگری

حالا بریم سراغ شخصیت‌ها و بازیگرا. رایان رینولدز تو فیلم ددپول ۳ همون ددپول همیشگیه: پرحرف، بامزه و یه کم دیوونه! انگار این نقش رو براش ساختن. طنز خاصش و اون دیالوگای سریعش هنوزم تازه‌ست و هیچ‌وقت تکراری نمی‌شه. هیو جکمن هم که بعد از “لوگان” فکر می‌کردیم دیگه ولورین رو نمی‌بینیم، با یه نسخه‌ی جدید و خسته از زندگی برگشته که خیلی خوب با ددپول جور درمیاد. تضاد بین جدیت جکمن و شوخ‌طبعی رینولدز یه جورایی قلب فیلم رو تشکیل می‌ده.

شخصیت کاساندرا نووا با بازی اما کورین هم خیلی خوب از آب دراومده. یه شرور قوی و مرموز که حسابی ددپول و ولورین رو به چالش می‌کشه. بقیه بازیگرا مثل مورنا باکارین (ونسا)، لزلی اوگامس (بلایند ال) و راب دلینی (پیتر) هم هستن که هر کدوم یه رنگ خاص به فیلم اضافه می‌کنن. یه نکته‌ی باحال اینه که فیلم ددپول ۳ پر از مهمونای غافلگیرکننده‌ست، مثلاً جنیفر گارنر که دوباره نقش الکترا رو بازی کرده. اینجور سورپرایزا برای طرفدارای قدیمی حسابی جذابه.

شخصیت‌پردازی تو این فیلم یه جورایی دو لبه‌ست. از یه طرف ددپول و ولورین خیلی خوب پرداخت شدن و عمق دارن، ولی از طرف دیگه بعضی شخصیت‌های فرعی مثل آقای پارادوکس یه کم سطحی به نظر می‌رسن. به هر حال، تمرکز اصلی رو ددپول و ولورینه و این دو تا انقدر خوبن که بقیه رو می‌شه بخشید.

بخش سوم: جلوه‌های بصری و کارگردانی

فیلم ددپول ۳ از نظر بصری یه جشن واقعیه! شاون لِوی، کارگردان این فیلم، قبلاً با “مرد آزاد” نشون داده بود که بلده چطور اکشن و طنز رو قاطی کنه، و اینجا هم حسابی سنگ‌تموم گذاشته. سکانسای اکشن پر از خلاقیتن؛ مثلاً جایی که ددپول با استخونای آدامانتیومی ولورین می‌جنگه و همزمان با موسیقی شاد می‌رقصه، واقعاً دیوونگی محضه و چشماتو نمی‌تونی ازش برداری.

جلوه‌های ویژه هم خیلی خوبن. از طراحی مولتی‌ورس و دنیاهای مختلف بگیر تا انفجارا و مبارزات تن‌به‌تن، همه‌چیز با کیفیت ساخته شده. البته یه جاهایی رنگ‌پردازی فیلم یه کم بی‌روح به نظر میاد؛ انگار زیادی از خاکستری استفاده کردن که یه کم تو ذوق می‌زنه. ولی در کل، این نقص کوچیک تو اون همه هیجان گم می‌شه. کارگردانی لِوی هم یه تعادل خوب بین طنز و جدیت ایجاد کرده که باعث می‌شه فیلم ددپول ۳ هم بامزه باشه، هم احساسی.

موسیقی هم نقش بزرگی تو فیلم داره. ترکیباي پاپ و راک با حال و هوای ددپول جور درمیاد و یه جورایی امضای این سری فیلماست. به نظرم اگه دنبال یه تجربه‌ی بصری پرهیجان هستی، فیلم ددپول ۳ ناامیدت نمی‌کنه.

بخش چهارم: تأثیر فیلم ددپول ۳ بر دنیای سینمایی مارول

فیلم ددپول ۳ فقط یه فیلم سرگرم‌کننده نیست؛ یه نقطه‌ی عطف برای مارول هم هست. این اولین باریه که ددپول رسماً وارد MCU می‌شه و با خودش کلی شخصیت از دنیای مردان ایکس رو میاره. این فیلم یه جور پل ارتباطی بین این دو دنیاست و نشون می‌ده که مارول قراره تو فاز پنجم و ششمش چه مسیر جدیدی رو بره. حضور TVA و بحث مولتی‌ورس هم به این معناست که قراره تو آینده بیشتر با این مفاهیم سروکار داشته باشیم.

از نظر تجاری هم فیلم ددپول ۳ یه موفقیت بزرگ بود. فروش بیشتر از 1.3 میلیارد دلار نشون می‌ده که هنوزم مردم عاشق اینجور فیلم‌های پرهیاهو و متفاوتن. این موفقیت می‌تونه راه رو برای ساخت فیلم‌های بیشتر با رده سنی بزرگسال تو مارول باز کنه. مثلاً فکر کن یه فیلم جدید از بلید یا پانیشر با این سبک ببینیم؛ چقدر باحال می‌شه!

به نظرم این فیلم یه پیام مهم هم داره: مارول هنوز می‌تونه خلاق باشه و از فرمول تکراریش فاصله بگیره. فیلم ددپول ۳ با طنزش، خشونتش و داستان عجیبش ثابت کرد که ابرقهرمانا همیشه نباید جدی باشن تا مخاطب رو جذب کنن.