مقدمه
وقتی حرف از شخصیتهای شرور دنیای کمیک میشود، کمتر کسی به اندازهی شخصیت گرین گابلین در ذهن طرفداران مارول ماندگار شده است. گرین گابلین، این جن سبزپوش دیوانه با خندههای شیطانی و بمبهای کدو شکلش، فقط یک دشمن ساده برای مرد عنکبوتی نیست؛ او آینهای است که پیچیدگیهای ذهن انسان، جامعه و حتی فلسفهی زندگی را به ما نشان میدهد.
از اولین حضورش در شمارهی ۱۴ کمیک مرد عنکبوتی شگفتانگیز در سال ۱۹۶۴ تا تبدیل شدنش به یکی از نمادهای شرارت در فرهنگ عامه، شخصیت گرین گابلین راه درازی را طی کرده است. اما چرا اینقدر جذاب است؟ چرا هنوز بعد از دههها، وقتی نام نورمن آزبورن یا همان شخصیت گرین گابلین به میان میآید، قلب طرفداران کمیک تندتر میزند؟
در این پست بلاگ، میخواهم عمیقتر به شخصیت گرین گابلین نگاه کنم. نه فقط به عنوان یک ابرشرور با گلایدر و تجهیزات عجیب، بلکه به عنوان یک نماد اجتماعی و فلسفی که حرفهای زیادی برای گفتن دارد. از نقد جامعهی سرمایهداری گرفته تا بررسی پوچی و جنون در زندگی مدرن، شخصیت گرین گابلین چیزی فراتر از یک ماسک سبز و خندههای بلند است.
این مطلب حدود ۴۰۰۰ کلمه خواهد بود و در آن، هم معرفی کاملی از او ارائه میدهم، هم نقدی عمیق از جنبههای مختلفش میکنم و در نهایت، با سوالهای متداول و لیستهایی از دشمنان و کمیکهای برترش، شما را به دنیای این شخصیت پیچیده دعوت میکنم. پس همراه من باشید تا ببینیم پشت این ماسک سبز چه رازهایی پنهان شده است.
معرفی شخصیت گرین گابلین
شخصیت گرین گابلین اولین بار توسط استن لی و استیو دیتکو خلق شد و در جولای ۱۹۶۴ در کمیک The Amazing Spider-Man #14 به دنیای مارول قدم گذاشت. نورمن آزبورن، مغز متفکر پشت این شخصیت، یک تاجر ثروتمند و نابغهی علمی بود که به خاطر آزمایش یک فرمول شیمیایی خاص، هم قدرت بدنی فوقالعادهای پیدا کرد و هم به جنون کشیده شد.
این فرمول که قرار بود او را به اوج موفقیت برساند، در عوض ذهنش را تکهتکه کرد و شخصیت گرین گابلین را زادهی این شکاف ذهنی کرد. او با گلایدر پرندهاش، بمبهای کدو شکل و هوش شیطانیاش به یکی از بزرگترین تهدیدها برای پیتر پارکر یا همان مرد عنکبوتی تبدیل شد.
اما شخصیت گرین گابلین فقط نورمن نیست. این عنوان به افراد دیگری مثل هری آزبورن (پسر نورمن) و حتی شخصیتهای فرعی مثل رادریک کینگزلی (هابگابلین) هم رسیده است.
با این حال، نورمن همیشه اصلیترین و ماندگارترین تجسم شخصیت گرین گابلین باقی مانده. او در فیلمهای سم ریمی با بازی ویلم دفو به اوج شهرت رسید و در مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست (۲۰۲۱) دوباره نشان داد که چرا یکی از بهترین شرورهای تاریخ سینما و کمیک است.
داستان نورمن از کودکی تلخش شروع میشود؛ پدری سختگیر و شکنجهگر که او را در زیرزمین زندانی میکرد، زمینهساز ترسها و جاهطلبیهایش شد. وقتی به قدرت رسید، شرکت Oscorp را تأسیس کرد و ثروتش را چند برابر کرد، اما طمع و حسادت، او را به سمت آزمایش آن فرمول کشاند. نتیجه؟ یک هیولای سبزپوش که هم نابغه است و هم دیوانه. شخصیت گرین گابلین با این پیشزمینه، نه فقط یک شرور ساده، بلکه یک تراژدی انسانی است که در خودش هم قربانی دارد و هم جلاد.
بخش اول: گرین گابلین و نقد جامعهی سرمایهداری
یکی از جذابترین جنبههای شخصیت گرین گابلین این است که او را میتوان بهعنوان یک نقد تند و تیز به جامعهی سرمایهداری دید. نورمن آزبورن قبل از تبدیل شدن به شخصیت گرین گابلین، یک تاجر موفق و رئیس Oscorp بود؛ مردی که ثروت و قدرت برایش همهچیز بود.
اما این جاهطلبی بیپایان، او را به سمت آزمایشهایی کشاند که نه تنها خودش را نابود کرد، بلکه زندگی دیگران را هم به خطر انداخت. این دقیقاً همان چیزی است که در دنیای واقعی هم میبینیم: شرکتهای بزرگ که برای سود بیشتر، اخلاق و انسانیت را زیر پا میگذارند.
شخصیت گرین گابلین با لباس سبز و تجهیزات پیشرفتهاش، انگار نمادی از طمع بیحد و حصر است. او از تکنولوژی و هوشش نه برای بهتر کردن دنیا، بلکه برای سلطه و انتقام استفاده میکند.
در کمیکهایی مثل The Amazing Spider-Man #39-40، میبینیم که چطور نورمن از موقعیتش سوءاستفاده میکند تا رقبا را نابود کند و خودش را بالا بکشد. این رفتار یادآور مدیرانی است که در دنیای واقعی، کارگران را استثمار میکنند یا محیط زیست را برای سود بیشتر تخریب میکنند. شخصیت گرین گابلین به ما میگوید که سرمایهداری بدون کنترل، هیولاهایی مثل خودش را میسازد.
بخش دوم: گرین گابلین و فلسفهی پوچی
اگر کمی عمیقتر به شخصیت گرین گابلین نگاه کنیم، میتوانیم او را با فلسفهی پوچی (نیهیلیسم) مرتبط ببینیم. نورمن بعد از جنونش، انگار هیچ ارزش یا هدفی جز تخریب و هرجومرج ندارد.
در کمیک The Amazing Spider-Man #121-122، جایی که گوئن استیسی را میکشد، این پوچی به اوج خودش میرسد. او نه برای قدرت، نه برای ثروت، بلکه صرفاً برای ضربه زدن به مرد عنکبوتی این کار را میکند. این رفتارش شبیه دیدگاه نیچه است که میگوید وقتی خدا یا ارزشهای سنتی میمیرند، انسان یا باید خودش معنا بسازد یا در پوچی غرق شود.
شخصیت گرین گابلین اما انتخابش پوچی است. خندههای دیوانهوارش و نقشههای بیمنطقش نشان میدهد که او دیگر به چیزی اعتقاد ندارد. حتی وقتی در Spider-Man: No Way Home میبینیم که با مرد عنکبوتی از دنیاهای دیگر روبهرو میشود، باز هم هدفی جز نابودی ندارد. این جنبه از شخصیت گرین گابلین به ما یادآوری میکند که وقتی انسان از معنا خالی میشود، چه هیولایی میتواند درونش بیدار شود.
بخش سوم: گرین گابلین و دوگانگی انسان
یکی از دلایلی که شخصیت گرین گابلین اینقدر جذاب است، دوگانگی درونی اوست. نورمن آزبورن یک پدر است، یک تاجر موفق است، اما در عین حال یک دیوانهی قاتل هم هست. این دوگانگی یادآور نظریهی فروید دربارهی «اید» (غریزه) و «سوپرایگو» (وجدان) است. شخصیت گرین گابلین انگار تجسم خالص غریزههای سرکوبشدهی نورمن است که با فرمول شیمیایی آزاد شدهاند.
در کمیک Dark Reign، میبینیم که نورمن سعی میکند این دو بخش از وجودش را متعادل کند، اما همیشه شخصیت گرین گابلین برنده میشود. این مبارزهی درونی، او را به شخصیتی تراژیک تبدیل میکند که هم قربانی خودش است و هم دشمن دیگران. این دوگانگی به ما میگوید که همهی ما پتانسیل تبدیل شدن به شخصیت گرین گابلین را داریم؛ فقط باید چیزی آن تاریکی درونمان را بیدار کند.
بخش چهارم: گرین گابلین و قدرت تخریب رابطهها
شخصیت گرین گابلین فقط با مرد عنکبوتی دشمنی ندارد؛ او رابطههایش را هم نابود میکند. مرگ گوئن استیسی، تأثیرش روی هری (پسرش) و حتی خیانت به شرکای تجاریاش، نشان میدهد که شخصیت گرین گابلین چطور همهچیز را به آتش میکشد. در The Amazing Spider-Man #136-137، وقتی هری به گابلین دوم تبدیل میشود، میبینیم که چطور نفرت نورمن مثل یک ویروس به نسل بعد منتقل شده.
این جنبه از شخصیت گرین گابلین نقدی است به روابط انسانی در دنیای مدرن. او نشان میدهد که وقتی خودخواهی و جنون غالب میشود، حتی نزدیکترین آدمها هم قربانی میشوند. این تخریب رابطهها، شخصیت گرین گابلین را به یک هشدار تبدیل میکند: مراقب باشید که دیوانگیتان چه کسانی را نابود میکند.
نقد کوتاه
شخصیت گرین گابلین بدون شک یکی از پیچیدهترین شرورهای مارول است، اما کامل نیست. گاهی نقشههایش بیش از حد تخیلی و غیرمنطقی به نظر میرسند، مثل وقتی در The Amazing Spider-Man #98 سعی میکند مرد عنکبوتی را با مواد مخدر نابود کند! این جنبهها گاهی از عمق فلسفیاش کم میکنند. با این حال، همین دیوانگی است که او را خاص میکند. شاید بزرگترین ضعفش این باشد که گاهی بیش از حد به مرد عنکبوتی وابسته است و بدون او، هویتش گم میشود.
جمعبندی
شخصیت گرین گابلین فقط یک شرور نیست؛ او آینهای است که زشتیها و زیباییهای انسان را نشان میدهد. از نقد سرمایهداری تا پوچی و دوگانگی، او ما را وادار میکند به خودمان و دنیای اطرافمان فکر کنیم.
نظرتون چیه؟ فکر میکنید گرین گابلین بهترین شرور مارول است یا نه؟ توی کامنتها برام بنویسید و بگید کدوم جنبهی این شخصیت براتون جذابتر بود. منتظر خوندن نظراتتون هستم!
۱۰ سوال متداول درباره گرین گابلین:
گرین گابلین کیست؟ نورمن آزبورن، تاجر نابغهای که با یک فرمول شیمیایی به شخصیت گرین گابلین تبدیل شد.
اولین بار کجا ظاهر شد؟ در The Amazing Spider-Man #14 در جولای ۱۹۶۴.
چرا با مرد عنکبوتی دشمن است؟ چون پیتر پارکر جلوی نقشههایش را میگیرد و او را به چالش میکشد.
چه کسی گوئن استیسی را کشت؟ شخصیت گرین گابلین در شماره ۱۲۱-۱۲۲ کمیک مرد عنکبوتی.
تجهیزاتش چیست؟ گلایدر، بمبهای کدو شکل و سلاحهای پیشرفته.
هری آزبورن چه نقشی دارد؟ پسر نورمن که بعداً خودش به گابلین دوم تبدیل شد.
بهترین بازیگرش کیست؟ ویلم دفو در فیلمهای سم ریمی و No Way Home.
چرا دیوانه شد؟ فرمول شیمیایی ذهنش را مختل کرد.
آیا واقعاً مرده؟ نه، بارها در کمیکها برگشته است.
بهترین کمیکش چیه؟ The Night Gwen Stacy Died (شماره ۱۲۱-۱۲۲).
۱۰ دشمن اصلی گرین گابلین:
مرد عنکبوتی
هری آزبورن (بهعنوان گابلین دوم)
دکتر اختاپوس
ونوم
هابگابلین
کارنیج
مایلز مورالس
دارک اَوِنجرز
۱۰ کمیک برتر گرین گابلین:
The Amazing Spider-Man #14 (اولین حضور)
The Amazing Spider-Man #121-122 (مرگ گوئن استیسی)
The Amazing Spider-Man #39-40 (افشای هویت)
Dark Reign
The Amazing Spider-Man #136-137
The Amazing Spider-Man #98
Spider-Man: Blue
The Spectacular Spider-Man #200
Ultimate Spider-Man #1
The Amazing Spider-Man #698-700