نویسنده : نام اصلی: The Big 4
نام فارسی: فیلم چهار آدمکش خفن
محصول: ۲۰۲۲ – اندونزی
ژانر: اکشن، کمدی
رده‌ی سنی: ۱۷+
امتیاز: ۱.۵ از ۴
مصطفی ملکی
قسمت دوم از فیلم هیچ‌کس قرار است طی سال ۲۰۲۵ اکران شود. کارگردانی این فیلم برعهده‌ی فیلمساز اندونزیایی، «تیمو چایانتو»، است. به همین سبب به دو اثر متأخر این کارگردان طی سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ خواهیم پرداخت.
اما این کارگردان اندونزیایی یک دهه است که در سینمای کشور خود مشغول فعالیت است. در قسمت دوازدهم تاریخ سینمای دلهره در کانال یوتوب به سینمای اندونزی پرداختیم. آقای چایانتو در دهه‌ی ۲۰۱۰ خود را از میان انبوه آثار دلهره‌ی اندونزیایی و آنتولوژی‌های بین‌المللی همچون فیلم وی/اچ/اس و «الفبای مرگ» به سینما معرفی کرد.
در مرور فیلم سال ۲۰۲۰ او با نام «شاید شیطان تو را نیز بگیرد: بخش دوم» به بی‌مرزی سینمای او در به‌تصویر کشیدن ذات اسلشر و خون‌افشانی‌ها اشاره کردیم. شاید این را باید موتیف کارهای او دانست.
اما گویا سینمای دلهره برای آقای چایانتو آن‌قدرها هم بی‌مرز نبوده و پس از تجربه‌ی موفق در ساخت اکشن-هیجان‌انگیز «شب برای ما می‌آید» قرار است وارد تلفیقی از سینمای اکشن و کمدی شود.
زمانی که فیلم چهار آدمکش خفن به پایان می‌رسد گویی بدون استفاده از جامپ‌اسکر و سکون‌های سینمای دلهره یک اسپلتر مشاهده کرده‌ایم. آقای چایانتو در فیلم چهار آدمکش خفن سعی کرده از توشه‌ی دلهره‌ی خود خون‌افشانی‌ها را به درون اکشن بریز و با لایه‌ای از کمدی مخاطب را مقابل اثری دو ساعت و بیست دقیقه‌ای قرار دهد.
باید گفت که او در این زمینه موفق شده است و مخاطب سینمای اکشن و دلهره‌ی گروه ب نه‌تنها از تماشای اثر او سیر نمی‌شود، بلکه منتظر تماشای آثار بیشتری از این کارگردان نیز خواهد ماند.
اما روایت آقای چایانتو غیر از خون‌افشانی‌ها چه دارد؟ آیا با روایتی دارای قصه روبه‌رو هستیم؟ آیا موقعیت‌های کمدی در اثر شکل می‌گیرند؟ باید گفت که آقای چایانتو از هر کدام مقداری کمتر از چیزی که برای یک اثر متوسط لازم است بهره برده است.
داستان او عملاً در طول ۱۴۰ دقیقه سکانس‌هایی جدا از هم است که گویی به‌زور و اجبار خود او کنار یکدیگر تبدیل به یک فیلم شده‌اند. کاراکترها در این اثر شخصیت‌پردازی نشده‌اند تا بلکه بتوان دنیای‌اشان را شناخت.
به‌همین سبب است که هر کاراکتر گویی با دیالوگ‌هایی از پیش‌آماده و نه برآمده از پیش‌داستان خودش در ذهن نویسنده در یک موقعیت قرار می‌گیرد.
داستان فیلم چهار آدمکش خفن حول چهار آدمکش می‌گذرد که از کودکی توسط یک مرد مورد محبت قرار گرفته‌اند و او آن‌ها را تعلیم داده است تا در یک رشته بهترین خود شوند. داستان فیلم چهار آدمکش خفن قرار است این چهار نفر را در کنار تک‌دختر آن مرد قرار دهد تا وارد مسیر انتقام شوند.
اما آقای چایانتو گویا اصلاً پیشبرد داستان و ساختاربندی روایت را حتی در اولویت دهم فیلم خود قرار نداده و صرفاً به‌دنبال تلفیق المان‌های اسلشرهای خون‌افشان و غلوشده با ساختار سینمای اکشن بوده است.
این تلفیق بدون داستان هیچ خاصیتی ندارد و صرفاً تبدیل به آب در هاون کوبیدن می‌شود. این کارگردان اندونزیایی بن‌مایه‌های تبدیل شدن به یک بلاک‌باسترساز خشن در سینمای اکشن و دلهره را دارد. باید دید او در مسیر پیش روی خود در هالیوود آیا از این ساده‌نگری در روایت عبور خواهد کرد یا باز هم قصه در اولویت‌های بعدی او قرار خواهد گرفت.
