نویسنده : نام انگلیسی: All Souls
نام فارسی: فیلم همهی آمرزیدگان
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
ژانر: هیجان‌انگیز
رده‌ی سنی: ۱۶+
امتیاز: ۲ از ۴
مصطفی ملکی
در میان آثار سینمایی هیجان‌انگیز دسته‌ای وجود دارند که مخاطب را در برابر یک روز یا یک شب از زندگی کاراکتری قرار می‌دهند که در برابر موقعیت‌های مختلف بایستی مقاومت کند تا وارد مرحله‌ی جدیدی از زندگی خود شود. خانم «امانوئل پیکت» در اولین اثر بلند سینمایی خود سعی دارد از طریق زنی جوان با نام «ریور» مخاطب را وارد این ماجرای هیجان‌انگیز کند.
خانم پیکت از همان ابتدا فیلم همهی آمرزیدگان سعی دارد شخصیت‌پردازی کاراکتر خود را به مرور و در طول روایت ارائه دهد. ریور دختری جوان و بیست‌و‌اندی ساله است که دختری کوچک با نام «جید» دارد.
در طول فیلم همهی آمرزیدگان است که مخاطب از طریق دیالوگ‌های بین کاراکترها در جریان گذشته و چگونگی به‌دنیا آمدن این دختر کوچک قرار می‌گیرد. ریور در سن ۱۶ سالگی با سرکرده‌ی یک باند بزهکار خرد رابطه‌ای جنسی داشته و حاصل آن حاملگی قبل از سن قانونی و به‌دنیا آمدن جین بوده است. حال این مادر مجرد برای تأمین مخارج خود علاوه بر کار در یک فست‌فود مجبور است در خیابان مواد مخدر توزیع کند.
فیلم همهی آمرزیدگان از دستگیری او توسط دو افسر پلیس مبارزه با مواد مخدر آغاز می‌شود و شب طولانی ریور کلید می‌خورد. او در ازای آزادی مجبور است به‌عنوان خبرچین به درون این باند نفوذ کند و بار دیگر با پدر فرزندش، سایلاس، روبه‌رو شود. این مواجهه آشوب روایت را برپا می‌کند و تعقیب‌و‌گریزها در این نقطه است که به اوج خود می‌رسند.
خانم پیکت در فیلم همهی آمرزیدگان کاراکتر ریور را از درون قاب جدا نمی‌کند تا کل ماجرا از زاویه‌دید او جریان پیدا کند. کارگردان سعی دارد تقلای این زن جوان را در یک شب پرحادثه به‌تصویر بکشد. اما روایت خطی او خطی‌تر از آن است که مخاطب را درگیر این هراس و آشفتگی کاراکتر ریور کند.
به‌همین سبب است که گویی همهی آشوب‌ها تصنعی تصویر می‌شوند. «مایکی مدیسن» در این روایت یک‌تنه قرار است بار کاراکتر ریور و حتی دیگر کاراکترها را به دوش بکشد.
همین ثقیل بودن بار روایت روی دوش است که باعث کم‌رنگ شدن دیگر کاراکترها و یخ‌زدگی آن‌ها می‌شود. تقابل احساسات گویی باز هم روی دوش مدیسن در نقش ریور سنگینی می‌کند و دیگر کاراکترهای پیرامون او هیچ تلاشی برای شریک شدن در این بار احساسی ندارند. این احساس را می‌توان خشم، نفرت، تلاش برای بقاء و در نهایت امید به طلوع خورشید تعبیر کرد.
همهی این احساسات از کاراکترهای دیگر رخت بربسته و این ریور است که باید بازیگران دیگر را وادار به بیان هر کدام از این احساسات کند. این عدم توازن بین کاراکترها و شخصیت‌پردازی‌های‌اشان فیلم خانم پیکت را درحد یک اثر متوسط پایین می‌کشد.
فیلم همهی آمرزیدگان خانم پیکت بار درام کمی دارد و به‌نوعی به مخاطب اجازه نمی‌دهد تا کاراکتر ریور و زندگی او را کمی غور کند. به فیلم فرانسوی «فیلم تمام‌وقت» توجه کنید که چگونه یک مادر مجرد زیر فشاری که بر او تحمیل می‌شود هم می‌شکند و هم بار دیگر خود را تبدیل به فرنکشتاینی برآمده از محدودیت‌ها می‌کند.
هیجان در آن فیلم نه از طریق تزریق تعقیب‌و‌گریزها و اسلحه‌کشیدن، بلکه از طریق بیداری‌های سحرگاهی و تلاش یک زن برای تسلط روی زندگی نیم‌بند خود و فرزندان‌اش برمی‌آید. اما در فیلم خانم پیکت گویی درام جانی ندارد و صرفاً مخاطب باید بپذیرد که کاراکتر ریور با شخصیت‌پردازی دیالوگ‌محور نیم‌بندش قادر است او را طی این شب پر حادثه همراه روایت کند. باید دید خانم پیکت در آینده‌ی فیلمسازی خود قرار است چه مسیری را در پیش گیرد.
