نویسنده : آقای «توردور پالسون» در فیلم نفرین‌شدگان قرار است مخاطب را در برابر یک دلهره‌ی فولکلور در منتهی‌‌الیه قطب شمال قرار دهد؛ جایی که یک زن بیوه ایستگاه ماهیگیری دارد و به‌همراه گروهی از ماهیگیران مزدبگیر زمستانی سخت را پیش رو دارند.
نام انگلیسی: The Damned
نام فارسی: فیلم نفرین‌شدگان
محصول: ۲۰۲۴ – ایسلند، ایالات متحده، بریتانیا، بلژیک، ایرلند
ژانر: دلهره
رده‌ی سنی: ۱۶+
امتیاز: ۲ از ۴
روایت فیلم نفرین‌شدگان با واگویه‌های ایوا از شرایط سخت زمستانی آغاز می‌شود. او برای تأمین نیازهای ابتدایی این ماهیگیران و ایستگاه ماهیگیری خود با مشکل روبه‌روست. ایوا همسر خود را از دست داده است و حال علی‌رغم تصور این مردان قوی‌هیکل به‌تنهایی در حال اداره‌‌ی این مکان است. آقای پالسون سعی دارد در ابتدای داستان خود درکی از این محیط به مخاطب ارائه دهد.
هلگا زنی مسن است که به داستان‌های دلهره‌ی فولک علاقه‌مند است و هر شب برای آن‌ها از داستان‌های ترسناک می‌گوید. سکاندار قایق نیز رگنار نام دارد که در کنار دنیل و دیگر مردان هر روز برای صید به این دریای سرد و گاه یخ‌بسته می‌روند. آقای پالسون از طریق داستان‌های هلگا مخاطب را با موجودی شبح‌گونه که نوعی رستاخیز جسمی مردگان است آشنا می‌کند؛ موجودی با نام «دراوگر».
حال آقای پالسون سعی دارد موقعیت‌ها را به‌گونه‌ای مقابل این کاراکترها قرار دهد که این نام همه‌ی آن‌ها را در خود غوطه‌ور کند. یک روز صبح که همه در کنار ساحل هستند کشتی بادبانی‌ای را مشاهده می‌کنند که در حال غرق است. به‌سبب کمبود منابع رگنار و ایوا تصمیم می‌گیرند به کمک بازماندگان کشتی نروند. اما صبح روز بعد یکی از بشکه‌های حاوی منابع غذایی کشتی به ساحل می‌رسد و این‌بار رگنار و ایوا همه را بسیج می‌کنند تا به محل غرق کشتی بروند و هر آنچه که می‌توانند به دست آورند. اما همه‌چیز مطابق انتظار آن‌ها پیش نمی‌رود و با دیدن بازماندگانی که به صخره‌ای پناه آورده‌اند بازی زندگی و مرگ آغاز می‌شود.
آقای پالسون سعی دارد دراوگر را از طریق یکی از اجسادی که تابوت خود را ترک کرده مقابل چشم این کاراکترها قرار دهد؛ موجودی که فقط به ذهن رخنه می‌کند و باعث می‌شود قربانی به خود و دیگران آسیب برساند. اما مشکل آنجاست که بیداری این موجود یا همان مرگ در کالبد جسمی قابل لمس در روایت آقای پالسون عقیم باقی می‌ماند.
کارگردان نوپای این روایت گویی هیچ فرم روایی خاصی در ذهن خود ندارد و صرفاً زیبایی‌شناسی قاب را از طریق نماهای عریض و گاه اکستریم‌لانگ‌شات‌ها در ترکیب با این سرزمین یخ‌زده و مه‌آلود دنبال می‌کند. در فیلم آقای پالسون داستان گم است و همین باعث ناترازی فیلم در تصویر و قصه است. آقای پالسون به‌خوبی توانسته در برخی نقاط فیلم مخاطب را درگیر تنهایی این مردمان میان برف و بوران کند. اما او قادر نیست قصه‌ی خود را در دل این سرما به جلو هدایت کند. داستان فیلم در پرده‌ی دوم عملاً سر به بیابان می‌گذارد و حتی برای لحظه‌ای قرار نیست مخاطب در برابر این مالیخولیا قرار بگیرد.
فیلم نفرین‌شدگان آقای پالسون به‌راحتی می‌توانست به اثری بدل شود که قادر است مخاطب را در ساده‌ترین قاب‌ها در برابر نفرینی قرار دهد که ساکنان این ایستگاه ماهیگیری دورافتاده را می‌بلعد. آقای پالسون در شخصیت‌پردازی ابتدایی کاراکترها خوب عمل می‌کند و در ادامه حتی آن کشش تنانه و حاصل از تنهایی و رخوت ایوا به کاراکتر دنیل را نیز زیبا ارائه می‌‌دهد. اما داستان او حول دلهره‌ی فولکلور است و مخاطب قرار است هم‌زمان وارد داستان‌ها، تخیلات و در نهایت مالیخولیای کاراکترها شود. این اتفاق در داستان او حتی با وجود آن خرده‌روایت ابزورد وجود دزد در این ایستگاه پنهان می‌ماند.
