نویسنده : نام انگلیسی: Hamlet
نام فارسی: فیلم هملت
محصول: ۲۰۲۴ – بریتانیا
ژانر: درام
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۱ از ۴
سارا
«هملت» به‌تازگی پدر خود را از دست داده است و دیدن مادر در کنار عموی‌اش سرخوش و خندان او را عصبانی می‌کند. او راهی جز هم‌کلامی با «اوفلیا» ندارد تا او را آرام کند. اما زمانی که به او خبر می‌رسد که عموی‌اش دستی در مرگ پدر داشته همین دنیای نه‌چندان آرام هم برای‌اش نابود می‌شود. حال او قصد انتقام دارد.
در سینما اقتباس‌های بسیاری از آثار ویلیام شکسپیر انجام شده است و سینما پر است از روایت‌های متفاوت از داستان‌های این نمایشنامه‌‌نویس غیرقابل تکرار. در این میان شاید «هملت» بیش از همه دیده و شنیده شده باشد. «بودن یا نبودن، مسئله این است».
بیوگرافی ایان مک‌کلن: از تئاتر شکسپیر تا گاندالف و مگنیتو!
جمله‌ای که بارها شنیده شده است و فیلم آقای «شان ماتیاس» نیز به‌نوعی با همین جمله وارد مسیر اصلی‌اش می‌شود. جایی که هملت پیر در حال پا زدن روی دوچرخه‌ای الکترونیک در اتاق‌اش است و لباس‌هایی امروزی پوشیده است.
آقای ماتیاس قرار است در حدود ۱۲۰دقیقه مخاطب خود را در برابر داستان هملتی امروزی قرار دهد که در تئاتری امروزی زندگی می‌کند، دوستانی امروزی دارد و رفتارهایی امروزی انجام می‌دهد.
آقای ماتیاس در روایت خود تلاش کرده اگر تصاویرش وام گرفته از اتفاقات امروزی است، روایت و دیالوگ و مکالمات‌اش تمام از خود روایت اصلی شکسپیر باشد، به همین دلیل هم شخصیت‌های روایت‌اش همگی مانند مردمان آن زمان، کتابی و خاص، صحبت می‌کنند.
در ابتدا مخاطب زمانی که در برابر فیلم هملت قرار می‌گیرد این نوع سخن گفتن برای‌اش غیرعادی و ناموزون است، اما رفته‌رفته می‌تواند حتی برای‌اش جالب باشد. دیدن هملت و اوفلیا و خانواده در بستری متفاوت از همیشه جذاب است. شمایل کاراکترها و محیطی که آنها در آن قرار گرفته‌اند.
حتی موسیقی‌ای که گاه‌گداری شنیده می‌شود همگی در ابتدا مخاطب علاقه‌مند به هملت را مشتاق می‌کند. تا نیمه‌های روایت مخاطب به‌راحتی همراه آن است، شخصیت‌های جدید وارد می‌شوند، هملت از نیت شوم عموی خود آگاه می‌شود و قصد انتقام می‌گیرد، حتی تئاتری را بر روی صحنه می‌برد تا واکنش عمو را ببیند.
اما از نیمه‌های روایت دیگر عملاً جذابیت‌های تصویری و صوتی کارایی خود را از دست می‌دهند، مکالمات طولانی و خسته‌کننده می‌شوند و اکت پویا و اتفاقی خاص رخ نمی‌دهد تا مخاطب آشنا به هملت بتواند جذب آن شود.
آقای ماتیاس عنصر پویایی و تحرک را از روایت خود گرفته و سعی دارد همان مکالمات تئاتری را در روایت تصویری خود نشان دهد. در صورتی که او باید می‌دانست مخاطبی که در برابر این تصاویر قرار می‌گیرد خواهان دیدن تئاتر نیست، واکنش‌های اغراق‌آمیز و حرکاتی که در نظر او غیرواقعی هستند نمی‌خواهد.
مخاطب فیلم هملت به دنبال جذب شدن است، به دنبال دیدن رویدادی خاص و جدید. به دنبال روایتی که هملت را شاید از زاویه‌ای دیگر در اطراف خود ببیند. سایه‌ای از هملت را حتی ببیند. مخاطب در تصاویری که امروزی‌ست به دنبال یافتن هملتی می‌گردد که با اتفاقات امروزی مرگ را در چشمان خود نثار دیگران کند.
مرگ را به آغوش دیگران بیندازد یا حتی خود را در آغوش آن. مخاطب اوفلیایی می‌خواست که اسیر کلام پدر نبود و رابطه‌ای را میان خود و هملت به‌درستی شکل می‌داد.
آقای ماتیاس حتی همین کار را هم انجام نداده است و نتوانسته رابطه‌ای ساده را میان این دو و دیگر شخصیت‌ها برقرار کند. اگرنه روایت هملت را دیگر همه می‌دانند. به همین دلیل هم فیلم هملت در پرده‌ی سوم حتی غیرقابل تحمل و خسته‌کننده می‌شود. در این میان اما نباید از بازیگران غافل بود.
بازیگرانی که تئاتر خوب بازی می‌کنند و می‌توانند روی صحنه تماشاچی را به وجد آورند، اما در فیلم هملت مخاطب با تئاتر روبه‌رو نیست، او سینما می‌خواهد.
