سریال سایبرپانک:اج‌رانرز قلب گیمر و انیمه‌بازها رو تسخیر کرد

مقدمه: چرا سریال سایبرپانک:اج‌رانرز ارزش داره؟

خب، بذارید یه چیزی رو همین اول کار رک و پوست‌کنده بگم: سریال سایبرپانک: اج‌رانرز فقط یه انیمه نیست. یه تجربه‌ست. یه مشت به صورت سیستم سرمایه‌داری، یه فریاد بلند علیه تکنولوژی بی‌رویه و یه عشق‌نامه غم‌انگیز به آدمایی که تو نایت‌سیتی دارن له می‌شن.

من که پنج سال تو حوزه محتوا کار کردم، از انیمه‌های شونن گرفته تا درام‌های سنگین، هیچوقت ندیده بودم یه اثر ۱۰ قسمتی این‌قدر سریع بره زیر پوست آدم و تا هفته‌ها ولش نکنه.

وقتی سال ۲۰۲۲ نتفلیکس سریال سایبرپانک:اج‌رانرز رو منتشر کرد، بازی Cyberpunk 2077 تازه داشت از زیر آوار باگ‌هاش درمی‌اومد. همه فکر می‌کردن این انیمه قراره یه تبلیغ طولانی برای بازی باشه.

اما استودیو تریگر (همونایی که Kill la Kill و Gurren Lagann رو ساختن) اومد و با یه حرکت غافلگیرکننده، یه اثر مستقل خلق کرد که نه تنها بازی رو نجات داد، بلکه خودش شد یه پدیده فرهنگی. تو این نقد قراره همه‌چیز رو زیر ذره‌بین بذاریم: از دیالوگ‌نویسی گرفته تا انتخاب رنگ‌ها تو انیمیشن. آماده‌اید؟ چون قراره تا تهش بریم.

معرفی سریال سایبرپانک:اج‌رانرز: از بازی تا انیمه، یه جهش کوانتومی

سریال سایبرپانک:اج‌رانرز یه انیمه ۱۰ قسمتیه که توسط استودیو تریگر و سی‌دی پراجکت رد ساخته شده. کارگردانش هیرو‌یوکی ایمائیشی (همون مغز متفکر پشت FLCL) و آهنگسازش آکیرا یامائوکا (خالق موسیقی‌های بازی Silent Hill). داستان تو نایت‌سیتی جریان داره، همون شهری که تو بازی Cyberpunk 2077 دیدیم، اما این بار تمرکز روی دیوید مارتینز، یه جوون فقیر لاتین‌تباره که می‌خواد تو این شهر پر از کروم و خون، یه چیزی بشه.

نکته جالب اینجاست که سریال سایبرپانک:اج‌رانرز هیچ پیش‌نیازی نداره. حتی اگه بازی رو بازی نکرده باشید، تو همون قسمت اول می‌فهمید چه خبر است. دنیای سایبرپانک اینجا زنده‌ست: از تبلیغات هولوگرافیک گرفته تا بوی خون تو کوچه‌های تاریک.

این انیمه تو سپتامبر ۲۰۲۲ منتشر شد و تو کمتر از یه ماه، تو ۳۰ کشور ترند شماره یک نتفلیکس بود. چرا؟ چون تونست حس واقعی “ادج‌رانر” بودن رو منتقل کنه: زندگی روی لبه تیغ، جایی که یه لحظه غفلت یعنی مرگ.

بخش اول: تحلیل داستانی فصل اول (قسمت‌های ۱ تا ۳)

خب بریم سراغ قسمت‌های اول سریال سایبرپانک:اج‌رانرز. قسمت اول، “Let You Down”، یه مشت محکم به صورت تماشاچیه. دیوید مارتینز رو می‌بینیم که تو یه مدرسه خصوصی گرون‌قیمت داره له می‌شه. مادرش، یه پرستار خسته، داره جون می‌کنه که پول شهریه‌ش رو بده. اینجا اولین بار با مفهوم “سایبراسکایز” روبرو می‌شیم: دیوانگی ناشی از ایمپلنت‌های بیش از حد.

تو قسمت دوم، “Like A Boy”، دیوید یه سنداستورم (یه ایمپلنت نظامی فوق‌سری) پیدا می‌کنه و تصمیم می‌گیره ادج‌رانر بشه. اینجاست که لوسی وارد داستان می‌شه. رابطه‌شون از همون اول پیچیده‌ست: لوسی یه نت‌رانره که گذشته تاریکی داره و دیوید فقط یه بچه‌ست که می‌خواد مادرش رو نجات بده.

قسمت سوم، “Smooth Criminal”، اوج این بخشه. مرگ گلوریا (مادر دیوید) تو بیمارستان، یکی از غم‌انگیزترین لحظات کل سریال سایبرپانک: اج‌رانرزه. اینجا دیوید کامل می‌شکنه و تصمیم می‌گیره راه خودش رو بره.

از نظر داستانی، این سه قسمت یه قوس شخصیتی کامل برای دیوید می‌سازن: از یه دانش‌آموز مطیع به یه ادج‌رانر تمام‌عیار. دیالوگ‌ها تیزن، شوخی‌ها تلخن و خشونت… خب، خشونت تو سریال سایبرپانک: اج‌رانرز یه زبانه. نه فقط برای شوک، بلکه برای نشون دادن پوچی زندگی تو نایت‌سیتی.

بخش دوم: اوج‌گیری در میانه راه (قسمت‌های ۴ تا ۶)

حالا که دیوید تو تیم مِین و لوسی جا افتاده، سریال سایبرپانک: اج‌رانرز سرعتش رو بیشتر می‌کنه. قسمت چهارم، “Lucky You”، مارا معرفی می‌کنه: یه فِیکسر مرموز که انگار همه‌چیز رو می‌دونه. اینجا اولین ماموریت بزرگ تیم رو می‌بینیم: دزدی از یه کاروان آراساکا. انیمیشن تو سکانس‌های اکشن دیوونه‌واره. استودیو تریگر با رنگ‌های نئونی و فریم‌رات بالا، حس سرعت و خطر رو عالی منتقل می‌کنه.

قسمت پنجم، “All Eyez On Me”، یه قسمت پر از تنش عاطفیه. رابطه دیوید و لوسی عمیق‌تر می‌شه، اما همزمان می‌بینیم که دیوید داره به سنداستورم اعتیاد پیدا می‌کنه. اینجاست که تم اصلی سریال سایبرپانک: اج‌رانرز خودش رو نشون می‌ده: تکنولوژی چطور می‌تونه آدم رو از خودش بیگانه کنه. قسمت ششم، “Girl on Fire”، با مرگ یکی از اعضای تیم تموم می‌شه. این مرگ نه تنها شوکه‌کننده‌ست، بلکه نشون می‌ده تو نایت‌سیتی هیچ‌کس در امان نیست.

از نظر ریتم، این سه قسمت بهترین بخش سریال سایبرپانک: اج‌رانرز هستن. هر قسمت یه چیز جدید به داستان اضافه می‌کنه، اما هیچوقت حس نمی‌کنید که دارن عجله می‌کنن. شخصیت‌پردازی هم عالیه: حتی شخصیت‌های فرعی مثل مِین و ریبِکا، لحظه‌های خودشون رو دارن.

بخش سوم: سقوط آزاد و پایان‌بندی (قسمت‌های ۷ تا ۱۰)

خب، حالا می‌رسیم به سخت‌ترین بخش سریال سایبرپانک: اج‌رانرز. قسمت هفتم، “Stronger”، دیوید رو تو اوج قدرت نشون می‌ده. اون حالا یه سایبراسکلت نظامی داره و عملاً یه ماشین کشتاره. اما همزمان، علائم سایبراسکایز دارن شدیدتر می‌شن. لوسی سعی می‌کنه جلوش رو بگیره، اما دیوید دیگه نمی‌تونه برگرده.

قسمت‌های هشتم و نهم، “Stay” و “Humanity”، قلب آدم رو می‌شکنن. اینجا گذشته لوسی رو می‌فهمیم: یه بچه نت‌رانر که تو آزمایشگاه‌های آراساکا بزرگ شده. رابطه‌شون به اوج می‌رسه، اما همزمان می‌بینیم که دیوید داره خودش رو نابود می‌کنه.

قسمت دهم، “My Moon My Man”، پایان‌بندی غم‌انگیزه. دیوید تو یه عملیات خودکشی‌کننده شرکت می‌کنه تا لوسی رو نجات بده. آخرین سکانس، جایی که لوسی تو ماهه و به یاد دیوید گریه می‌کنه… خب، اگه اشکتون درنیومد، حتماً ایمپلنت اشک‌ریزتون خرابه!

پایان سریال سایبرپانک: اج‌رانرز بحث‌برانگیزه. بعضی‌ها می‌گن زیادی تلخه، بعضی‌ها می‌گن دقیقاً همینه که باید باشه. من شخصاً فکر می‌کنم این پایان‌بندی، شجاعانه‌ترین انتخاب ممکن بوده. تو دنیایی که همه‌چیز مصنوعیه، مرگ واقعی تنها چیزیه که معنی داره.

بخش چهارم: بررسی تکنیکی انیمیشن، موسیقی و کارگردانی

حالا بیایم یه کم تکنیکی بشیم. انیمیشن سریال سایبرپانک: اج‌رانرز یه شاهکاره. استودیو تریگر با ترکیب انیمیشن دوبعدی و سه‌بعدی، یه سبک بصری خلق کرده که هم آینده‌نگرانه‌ست و هم نوستالژیک. رنگ‌های نئونی تو پس‌زمینه‌های تاریک، حس غربت و زیبایی رو همزمان منتقل می‌کنن.

موسیقی؟ آکیرا یامائوکا با ترکیبی از سینث‌ویو و راک صنعتی، یه ساندترک ساخته که جدا از انیمه هم گوش می‌دم. ترک “I Really Want to Stay at Your House” از رزا والتون، تو قسمت‌های آخر قلب آدم رو می‌بره. صداگذاری هم عالیه. نسخه ژاپنی با صدای کنجیرو تسودا (دیوید) و نسخه انگلیسی با زاخاری گوردون، هر دو فوق‌العاده‌ان.

کارگردانی هیرو‌یوکی ایمائیشی هم که دیگه حرف نداره. هر فریم، هر برش، هر حرکت دوربین، حساب‌شده‌ست. تو سکانس‌های اکشن، دوربین مثل یه ادج‌رانر حرکت می‌کنه: سریع، بی‌رحم و غیرقابل پیش‌بینی.

لیست بهترین آثار مشابه سریال سایبرپانک:اج‌رانرز

• آکیرا (Akira – 1988): کلاسیک سایبرپانک با تم‌های قدرت، دیوانگی و انفجار. انیمیشنش هنوزم نفس‌گیره.
• شبح در زره (Ghost in the Shell – 1995): عمیق‌ترین کاوش تو هویت و تکنولوژی. اگه فلسفه دوست دارید، اینو ببینید.
• سایکو-پس (Psycho-Pass – 2012): یه سریال جنایی تو یه دنیای دیستوپیایی که جرم قبل از وقوع پیش‌بینی می‌شه.
• بلید رانر ۲۰۴۹ (Blade Runner 2049 – 2017): فیلم لایواکشن، اما روح سایبرپانک تو رگ‌هاش جریان داره.
• دارک‌نت (Dark Net – 2016): مستند، اما اگه بخواید واقعیت سایبرپانک امروز رو ببینید، این بهترینه.

لیست صداپیشگان اصلی سریال سایبرپانک:اج‌رانرز

• دیوید مارتینز (David Martinez): کنجیرو تسودا (ژاپنی) / زاخاری گوردون (انگلیسی)
• لوسی (Lucy): آئوی یوکی (ژاپنی) / اِما استون (انگلیسی)
• مین (Maine): هیرویوکی یوشینو (ژاپنی) / ویلیام کریستوفر استیفنز (انگلیسی)
• ریبکا (Rebecca): تومويو كوكوشو (ژاپنی) / الکس کازاراس (انگلیسی)
• فالکو (Falco): یاسویوکی کازه (ژاپنی) / متیو مرسر (انگلیسی)

نقد کوتاه: نقاط قوت و ضعف سریال سایبرپانک:اج‌رانرز

نقاط قوت: داستان فشرده و عاطفی، انیمیشن خیره‌کننده، موسیقی به‌یادماندنی، شخصیت‌پردازی عمیق، پایان‌بندی شجاعانه.

نقاط ضعف: ریتم تو بعضی قسمت‌ها کمی تند، برخی شخصیت‌های فرعی کمتر پرداخت شدن، نیاز به پیش‌زمینه بازی برای درک کامل برخی جزئیات.

جمع‌بندی: سریال سایبرپانک:اج‌رانرز، یه شاهکار یا فقط یه نوستالژی موقت؟

خب، بعد از این همه حرف، نظر نهایی من چیه؟ سریال سایبرپانک: اج‌رانرز یه شاهکاره. نه به خاطر اینکه بی‌نقصه، بلکه به خاطر اینکه جرأت داره ناقص باشه. جرأت داره غم‌انگیز باشه. جرأت داره بهت بگه که تو نایت‌سیتی، رویاهات ممکنه با یه گلوله تموم شن. این انیمه نه تنها بازی Cyberpunk 2077 رو نجات داد، بلکه خودش شد یه مرجع برای نسل بعدی آثار سایبرپانک.

حالا نوبت شماست! تو کامنت‌ها بگید: کدوم قسمت سریال سایبرپانک: اج‌رانرز بیشتر به دلتون نشست؟ دیوید رو دوست داشتید یا لوسی؟ فکر می‌کنید فصل دوم لازم داره یا همین ۱۰ قسمت کافیه؟ منتظر نظراتتونم!

سوالات متداول درباره سریال سایبرپانک:اج‌رانرز