نویسنده : تعریف سمفونی در موسیقی کلاسیک : عبارت سمفونی به زبان انگلیسی symphony از واژه یونانی Συμφωνία الهام گرفته شده است .
در هنر موسیقی کلاسیک سمفونی به ترانه هایی ارکسترال گفته می گردد که از چند قسمت متفاوت و جدا به نام موومان تشکیل شده باشد.
هرسمفونی دارای فرم سونات است.
فرم سونات در اصل می توان گفت همان فرم چهار قسمتی یا چار موومان است. پیشینه آن به قرن 18 میلادی در اروپا باز می‌گردد.
از افراد بزرگی که تاثیر بسیار زیادی در شکل گیری سمفونی داشته اند می توان به موتزارت و باخ و بتهوون و … اشاره کرد.
سونات یا در اصل می توان گفت سوناتا (Sonata) از ریشه واژه ایتالیایی – لایتین به معنای ایجاد صوت و نواختن (to sound , toplay) است که در موسیقی کلاسیم برای ترانه ای بکار برده می گردد که شما در آن پارادوکس آن را می توانید لمس کنید.
این اصطلاح رایج در موسیقی در قرن 17زمانی که به مرور زمان موسیقی آوازی (Vocal) از موسیقی سازی (Instrumental) جدا شد، مورد استفاده فراوان قرار گرفت.
تعریف سمفونی در موسیقی
قبل از دوران کلاسیک از این اصطلاح برای خیلی از ساختار های های موسیقی بدون کلام استفاده می شد، از همین رو نوعی ابهام و گنگی در ادراک از مفهوم و تعریف سونات در این دوره ها مشاهده می شود که با گذر زمان و با پیداش و گذر دورهای گوناگون و متداول موسیقی، سونات شخصیت منحصر به فرد و بخصوصی را پیدا کرد و به آنچه ما در عصر جدید موسیقی می شناسیم تبدیل گرددید.
ایجاد و پی ریزی فرم سونات در دوران موسیقی کلاسیک آنقدر با نظم و بدون مشکل انجام گرفت که به مرور زمان در دوران رمانتیک این فرم قادر شد مبدا پیدایش انواع گوناگون فرم های موسیقی ارکسترال و کنسرتی – همانند سمفونی که بحث اصلی این مطلب است – شود.
تعریف سمفونی در موسیقی کلاسیک
بعضی از سونات ها دارای قسمت های دو بخشی هستند (توجه داشته باشید نه به معنی دو موومان) ، به این گونه که در پارت اول موسیقی، آهنگساز پس از جا انداختن یک گام از پیش تعریف شده ای به سمت گام نخستی مدولاسیون می کند و در بخش و پارت دوم از گام تازه به گام نخست باز می گردد و آن قسمت از موسیقی را به پایان می رساند.
یک سمفونی در واقع یک ژانر موسیقی است و در آن دارای چندین بخش است که به آن ها حرکات گفته می شود و با مکثی کوتاه از هم جدا می گردد.
شنوندگان حرفه ای بین حرکات تشویق یا کف نمی زند. یک اصل اساسی یک حرکت سریع و پر جنب و جوش است و به دنبال آن یک حرکت دوم آهسته و غنایی ، یک حرکت سوم رقصنده و یک پایان مجازی است.
تغییرهای فراوانی در این مورد وجود دارد. این ساختار بیش از 300 سال وجود داشته است ، ولیکن در طول قرن ها جدید رشد چشمگیری کرده است. در حالی که سمفونی های سال 1700 میلادی با فرمت استانداردتری برگزار می شدند ، سمفونی های سا های 1800 و بعد از آن شامل عناصر غیر سنتی مثل تکنوازها و گروه های کر بودند.
علاوه بر آن می توان گفت از نظر تعداد حرکات کاملا گوناگون و متفاوت باشند. خیلی از سمفونی ها چهار حرکت دارند و بعضی از آن ها سه حرکت دارند.
این مطلب ادامه دارد پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.
