نویسنده : نام انگلیسی: Hostage: Missing Celebrity
نام فارسی: فیلم گروگان‌گیری: ستاره‌ی مفقودشده
محصول: ۲۰۲۱ – کره ای جنوبی
امتیاز: ۱.۵ از ۴ – 〇〇◐⬤
یکی از نمادهای سینمای کره آثار جنایی آن است و بدون شک سردمدار این ژانر سینمایی آثاری چون «تعقیب‌کننده»، «مادر»، «من شیطان را دیدم»، «دنیای نو» هستند که با روی پرده رفتن هر کدام مخاطبان جدیدی به دنبال‌کنندگان سینمای کره اضافه شدند.
در هر کدام از این آثار که اتفاقاً در هرم سینمای بدنه و تجاری کره‌ی جنوبی رأس هرم را تشکیل می‌دهند با دو روی یک سکه مواجه هستیم؛ یک جانی بی‌رحم که در انجام جنایت خود هیچ تعللی نمی‌کند و از سوی دیگر پلیس یا قربانی یکی از جنایت‌های این جانی که تمام زندگی‌اش تقابل با اوست.
در این دنیا فیلم‌ساز سعی ندارد سیاه و سفید مطلق را به مخاطب نشان دهد بلکه جهانی کاملاً خاکستری را به تصویر می‌کشد تا مخاطب بیش‌ازپیش درگیر روایت شود و از هر گونه حدس در باب آن عاجز بماند.
کمی که از رأس این هرم پایین بیاییم با آثار بسیار زیادی مواجه هستیم که همان تیپیکال کاراکترهای رأس هرم را در خود دارند، اما با روایت‌هایی خطی و ساده‌تر. فیلم گروگان‌گیری: سلبریتی مفقودشده نیز یکی از همین آثار میانه است.
یک بازیگر موفق سوژه‌ی اتفاقی یک سری آدم‌ربای بی‌پول می‌شود. این پلات ساده از ابتدا تا انتها هیچ تغییری ندارد و تمام المان‌های روایی با سادگی هرچه‌تمام استفاده می‌شوند و فیلم گروگان‌گیری به پایان‌بندی خود می‌رسد.
فیلم گروگان‌گیری در کلیت خود جذابیتی را که بخواهد آن را در زمره‌ی آثار موفق میانه‌ی هرم توصیف‌شده قرار دهد دارا نیست. روایت از نقطه‌ی الف آغاز می‌شود و از مسیری قابل تشخیص و بدون هیچ شکستی در خط روایت به نقطه‌ی ب می‌رسد.
جانی تیپیکال هم تمام فاکتورهای ذکرشده در بند اول این مرور را دارد؛ انسانی که به انتهای خط رسیده و با ذکاوتی که دارد مسیر را برای تمام کاراکترهای درگیر در فیلم گروگان‌گیری مشکل می‌کند.
این کاراکترها دیگر به تیپیکال سینمای جنایی و هیجان‌انگیز کره تبدیل شده‌اند. چهره‌های سرد، خنده‌های مرموز، موهای لخت که در برخی نماها یکی از چشمان آن‌ها را می‌پوشاند، شات‌هایی که نیمی از چهره را در سایه قرار می‌دهد و مکالمه‌های مرموز او با دیگر کاراکترها تقریباً در تمام فیلم‌های تحت این ژانر سینمایی وجود دارند.
فیلم گروگان‌گیری نمونه‌ای از ده‌ها نسخه‌ای است که سینمای کره‌ی جنوبی هرساله برای مخاطب جهانی و تشنه‌ی سینمای جنایی و هیجان‌انگیز خود تولید می‌کند. در این فیلم‌ها نه نشانی از خلاقیت و نه تلنگری به مخاطب برای درکی روانکاوانه وجود دارد.
هر چه هست همان جذابیت تکراری و نخ‌نمای این نوع آثار است که بتوانند مخاطبی را که با دیدن آثار رأس هرم این سینما دنبال‌کننده‌ی سینمای کره‌ی جنوبی شده‌اند راضی نگه دارند. غیر از این دیگر وظیفه‌ای بر دوش این آثار نیست و پس از تماشای هر کدام از آن‌ها در زمانی کوتاه‌تر از زمان فیلم گروگان‌گیری به فراموشی سپرده خواهند شد.
