نویسنده : نام انگلیسی: Baby Assassins 2
نام فارسی: فیلم آدمکش‌های ظریف ۲
محصول: ۲۰۲۳ – ژاپن
ژانر: اکشن، کمدی، ابزورد
امتیاز: ۳ از ۴ – 〇⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
در مرور فیلم قبلی آقای «یوگو ساکاموتو» با نام «فیلم آدمکش‌های ظریف 1» از این ابراز نگرانی کردیم که کارگردان سعی دارد فیلم دومی را در سال ۲۰۲۳ روی پرده ببرد.
این نگرانی بدان سبب بود که تا کنون اثری از این کارگردان مشاهده نکرده بودیم و اولین مواجهه‌امان با سینمای او فیلم اول آدمکش‌های ظریف بود. متأسفانه این کارگردان از سال ۲۰۲۰ تا کنون سه اثر دیگر نیز روی پرده برده، اما تاکنون آن سه اثر هنوز به دست ما نرسیده‌اند. حال آقای ساکاماتو فیلم دوم خود را نیز روی پرده برده است.
پس از تماشای فیلم دوم به‌راحتی می‌توان به تسلط کارگردان روی دنیایی که خلق کرده پی برد. او در فیلم اول مخاطب را در برابر دو دختر جوان با نام‌‌های «ماهیرو» و «چیساتو» قرار داد. این دو دختر عضو یک گروه زیرزمینی از آدمکش‌های حرفه‌ای بودند که برای امرار معاش به مأموریت‌های مختلف می‌رفتند.
کارگردان در فیلم او روی جامعه‌ستیز بودن این دو دختر متمرکز شده بود و سعی داشت بر خلاف روند معمول اکشن‌های هیت‌منی آن‌ها را در نتیجه‌‌ی رخدادهای تصادفی وارد کارزاری ابزورد کند.
فیلم اول به‌طور کامل این دو کاراکتر جوان را شخصیت‌پردازی کرد. حال در فیلم دوم بدون اینکه کارگردان قصد داشته باشد مخاطب را درگیر داستانی در مکانی دیگر کند، فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ را همراه ماهیرو و چیساتو ادامه می‌دهد.
آقای ساکاماتو در فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ مخاطب را درگیر دو کاراکتر جوان دیگر می‌کند. این دو کاراکتر قصد دارند برای به‌دست آوردن ثروت هر طور که شده وارد دنیای زیرزمینی آدمکش‌ها شوند.
افتتاحیه نیز به این دو نفر اختصاص دارد و برای اینکه مخاطب وارد روزمرگی کاراکترهای اصلی شود، ابتدا با نقطه‌ی مقابل آن‌ها روبه‌رو می‌شود. آقای ساکاماتو مانند اثر اول باز هم از تزریق بی‌رویه‌ی سکانس‌های اکشن به اثر خود جلوگیری می‌کند. این کار در اثر اول باعث شده بود مخاطب بیشتر و بیشتر درگیر کاراکترهای اصلی شود.
حال در فیلم دوم نیز شاهد روزمرگی‌های بیشتر نیز هستیم. البته آقای ساکاماتو در این بین سعی دارد در همان ساختار کمدی-ابزورد خود این چهار کاراکتر را درون دنیای سرمایه‌داری و تعاریف مشهور از تقابل انسان طبقه‌ی متوسط و کارگر با نظام سرمایه‌داری رها کند.
این کار جسورانه‌ی کارگردان در اثری که در ظاهر یک اکشن-ابزورد داستانی است بسیار جسورانه به‌حساب می‌آید. باید گفت موقعیت‌هایی که کارگردان ژاپنی در سرتاسر پرده‌ی اول و بخش اعظمی از پرده‌ی دوم خلق می‌کند مخاطب را درگیر چالش‌های جوان‌هایی از طبقه‌ی متوسط برای رهایی از بردگی و مقروض بودن دائمی به ساختار نظام سرمایه‌داری می‌کند.
اما او از این تصویرسازی سعی ندارد کاراکترهای خود را دچار انقلابی داستانی کند و در عوض طبق همان ساختار ابزورد روایت فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ را به پایان می‌رساند. تسلط کارگردان ژاپنی روی روایتی که به مخاطب ارائه می‌دهد و در کنار استفاده‌ی اقتصادی از سکانس‌های اکشن فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ را نیز همانند اثر اول دچار فرم بصری و روایی ساختارمند می‌کند.
در این تک‌سکانس‌ها باز هم شاهد تنوع زاویه‌ی دوربین و اجتناب از برش‌های نابه‌جا هستیم که باعث می‌شود مخاطب سینمای اکشن از این سکانس‌ها نهایت لذت را ببرد. اما فراموش نکنیم که ساختار غالب روایت فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ کمدی-ابزورد است و بر اساس منطقی که کارگردان از همان فیلم اول در برابر مخاطب قرار داده باید این تلاقی‌ها را در فیلم دوم بپذیریم.
استفاده‌ی هوشمندانه‌ی کارگردان از صدای محیط شهری و در عین حال کم و زیاد کردن این صدای محیطی هنگام دیالوگ‌ها مخاطب را بیشتر و بیشتر درون روایت فیلم آدمکش‌های ظریف ۲ قرار می‌دهد تا درگیر قصه‌ی فیلم شود.
این فیلم از همان زاویه‌ای که اثر اول به پایان رسید به انتها می‌رسد و به‌نوعی بدون اینکه مخاطب را درگیر اضافه‌هایی بی‌ربط در انتهای خود کند به پایان‌بندی اثر اول وفادار می‌ماند. حال اینکه کارگردان قصد ادامه‌ی این ماجرا را داشته باشد موضوعی است که فقط آقای ساکاماتو از آن اطلاع دارد.
اما باید گفت چنین روایتی اگر با همین ساختارمندی تصویر شود پتانسیل تبدیل شدن به یک فرنچایز کالت را در سینمای ژاپن و جهان دارد و چه بسا در سال‌های پیش رو شاهد ساخت نسخه‌های اروپایی و هالیوودی نیز از آن باشیم.
