نویسنده : فهرست مطالب
- بخش اول: مقدمه و زمینه‌سازی فیلم Warfare
- بخش دوم: داستان، شخصیت‌ها و مضامین اصلی
- بخش سوم: کارگردانی، بازیگری و تأثیرات
بخش اول: مقدمه و زمینه‌سازی فیلم Warfare
فیلم Warfare یه اثر جنگی و درام محصول ۲۰۲۴ به کارگردانی مشترک الکس گارلند و ری مندوزا هستش که تو نوامبر ۲۰۲۴ تو آمریکا اکران شد. این فیلم که توسط A24 و Lionsgate ساخته شده، تا امروز (۱۱ آوریل ۲۰۲۵) تو Rotten Tomatoes امتیاز ۸۵٪ از ۶۸ نقد گرفته و حسابی سر زبونا افتاده. تو این بخش می‌خوام زمینه ساخت فیلم رو بگم و ببینیم چرا این کار این‌قدر تو دنیای سینما صدا کرده.
الکس گارلند، که با فیلم‌هایی مثل Ex Machina و Civil War نشون داده عاشق روایتای عمیق و بصریه، اینجا با ری مندوزا، یه فیلم‌ساز با سابقه نظامی، همکاری کرده. داستان تو عراق سال ۲۰۰۳ می‌گذره و یه جوخه از سربازای نیروی دریایی آمریکا رو دنبال می‌کنه که تو یه عملیات گیر می‌افتن. چیزی که فیلم Warfare رو خاص می‌کنه، ترکیب نگاه واقع‌گرایانه مندوزا با سبک هنری گارلنده.
مندوزا، که خودش تو ارتش آمریکا خدمت کرده، تجربه‌ش رو تو این فیلم آورده. اون بیشتر به خاطر مستندای جنگی‌ش معروفه و اینجا با گارلند یه فضای خشن و واقعی از جنگ عراق ساخته. فیلم‌برداری تو کشور اردن انجام شده و این لوکیشن، با اون بیابونای خشک و شهرای خاک‌آلودش، حس جنگ رو خیلی خوب منتقل می‌کنه.
بازیگرای فیلم یه تیم جوون و قوین. دی‌فارو وون-آ-تای (D’Pharaoh Woon-A-Tai) نقش اصلی رو داره، کنارش جوزف کویین، ویل پولتر، کاسمو جارویس، کیت کانر و چارلز ملتون هستن. این گروه با انرژی و استعدادشون، جوخه سربازا رو زنده کردن. A24 که همیشه رو پروژه‌های خاص سرمایه‌گذاری می‌کنه، اینجا هم با این تیم نشون داده دنبال یه کار متفاوت بوده.
فیلم Warfare تو نوامبر ۲۰۲۴ اکران شد، درست تو فصل جوایز، و از همون اول بحث اسکار ۲۰۲۵ رو داغ کرد. منتقدا از کارگردانی دوگانه و حس واقعی جنگ تعریف کردن. مثلاً تو Rotten Tomatoes یه منتقد از Hollywood Reporter گفته: “Warfare یه تجربه جنگیه که هم تکان‌دهنده‌ست و هم عمیق.” امتیاز ۸۵٪ نشون می‌ده که فیلم هم از نظر فنی و هم احساسی جواب داده.
برای ما تو ایران، این فیلم می‌تونه جالب باشه چون جنگ عراق رو از زاویه سربازای ساده می‌بینه، نه فقط سیاست. این نگاه انسانی، بدون قهرمان‌سازی الکی، یه حس تازه به ژانر جنگی داده. تو بخش بعدی، می‌رم سراغ داستان و شخصیت‌ها تا ببینیم چی این فیلم رو این‌قدر گیرا کرده.
بخش دوم: داستان، شخصیت‌ها و مضامین اصلی فیلم Warfare
داستان فیلم Warfare تو عراق سال ۲۰۰۳ شروع می‌شه، وقتی یه جوخه از سربازای نیروی دریایی آمریکا برای یه عملیات ویژه به بغداد فرستاده می‌شن. مأموریتشون نابود کردن یه هدف استراتژیکه، ولی وقتی کمین می‌خورن، همه چیز به هم می‌ریزه. از اینجا به بعد، فیلم یه روایت پرتنش از بقا تو دل جنگه که هم هیجان داره و هم آدم رو به فکر می‌بره.
شخصیت اصلی فیلم Warfare ، ری مندوزا (با بازی دی‌فارو وون-آ-تای)، یه سرباز جوونه که تازه به این جوخه اومده. ری یه آدم ساکته که بیشتر از جنگیدن، دنبال معنی کارشه. وون-آ-تای با اون نگاه عمیقش، تونسته حس سردرگمی و ترس ری رو خوب نشون بده. تو یه سکانس که ری بعد از یه انفجار تو خاک و خون افتاده، می‌فهمید که اون دیگه همون آدم اول فیلم نیست.
کنارش، جوزف کویین نقش جیمز رو داره، یه سرباز پرشور که سعی می‌کنه گروه رو سرپا نگه داره. کویین که از Stranger Things معروف شده، اینجا یه اجرای پرانرژی و احساسی داره. ویل پولتر هم تو نقش تام، تک‌تیرانداز جوخه، یه آدم عصبی و شکننده‌ست که با هر شلیکش انگار یه تیکه از خودش رو از دست می‌ده.
کاسمو جارویس نقش هریسون رو بازی می‌کنه، یه سرباز کهنه‌کار که از جنگ خسته‌ست و فقط می‌خواد زنده برگرده. جارویس با اون صدای بم و حضور سنگینش، یه حس تجربه به گروه داده. کیت کانر هم تو نقش الیوت، یه سرباز جوون و شوخ‌طبع، یه نور تو تاریکی فیلمه. چارلز ملتون هم تو نقش خاویر، یه آدم خون‌گرم و بذله‌گو، جوخه رو دور هم نگه می‌داره.
داستان با یه عملیات شبانه شروع می‌شه که همه چیز آروم پیش می‌ره، ولی یهو با یه حمله غافلگیرکننده همه به هم می‌ریزه. گروه تو یه خونه متروکه پناه می‌گیره و از اینجا، فیلم یه مبارزه نفس‌گیر برای زنده موندن می‌شه. یه سکانس که خیلی به دلم نشست، جاییه که ری و جیمز تو یه کوچه تنگ با دشمن روبه‌رو می‌شن و مجبورن تو لحظه تصمیم بگیرن.
مضمون اصلی فیلم Warfare ، وحشت و بی‌معنایی جنگه. گارلند و مندوزا نمی‌خوان سربازا رو قهرمان نشون بدن؛ اونا آدمای معمولی‌ان که تو یه موقعیت غیرعادی گیر افتادن. ری که اول پر از امیده، آخر فیلم به یه آدم خسته و شکسته تبدیل می‌شه. این تغییر، با بازی خوب وون-آ-تای، خیلی ملموسه.
یه مضمون دیگه، رفاقته. این سربازا با هم دعوا می‌کنن، بحث می‌کنن، ولی تو لحظه آخر برای هم جون می‌دن. این حس برادری، با شیمی قوی بازیگرا، قلب فیلم رو تشکیل می‌ده. تو بخش آخر، می‌رم سراغ کارگردانی و بازیگری که این داستان رو این‌قدر زنده کرده.
بخش سوم: کارگردانی، بازیگری و تأثیرات
حالا که داستان رو گفتیم، وقتشه ببینیم فیلم Warfare چطور با کارگردانی و بازیگری‌ش این‌قدر تأثیرگذار شده. الکس گارلند و ری مندوزا با همکاری‌شون یه فیلم جنگی ساختن که هم خشن و واقعیه، هم پر از احساس. تو این بخش، اینا رو بررسی می‌کنم و می‌بینیم فیلم چه اثری گذاشته.
گارلند با سبک بصری خاصش و مندوزا با تجربه نظامی‌ش، یه فضای جنگی خلق کردن که انگار خودتون اونجایید. استفاده از دوربین دستی و شات‌های POV (از دید سربازا) حس مستندگونه‌ای به فیلم داده. تو یه سکانس که جوخه تو یه خونه متروکه با دشمن درگیر می‌شه، انگار خودتون تفنگ دستتون گرفتید. این سبک، که مندوزا از مستنداش آورده، خیلی قویه.
فیلم‌برداری کار رو راب هاردی انجام داده، که با گارلند تو Civil War هم کار کرده بود. نورپردازی تیره و رنگای خاکی، فضای جنگ‌زده عراق رو زنده کرده. موسیقی متن هم که کار جف بارو و بن سالزبری هستش، با صداهای مینیمال و پرتنش، حس اضطراب رو چند برابر می‌کنه. تو یه لحظه که صدای موسیقی قطع می‌شه و فقط شلیک می‌شنوید، مو به تن آدم سیخ می‌شه.
بازیگری قلب این فیلمه. دی‌فارو وون-آ-تای تو نقش ری یه اجرای ساده و عمیق داره. تو سکانسی که ری بعد از مرگ رفیقش تو خودش می‌شکنه، اون درد رو تو صورتش می‌بینید. جوزف کویین تو نقش جیمز پرشوره و با هر فریادش انگار گروه رو زنده نگه می‌داره. ویل پولتر تو نقش تام، با اون تیک‌های عصبی‌ش، یه سرباز واقعی رو نشون می‌ده.
کاسمو جارویس تو نقش هریسون یه سنگینی و خستگی داره که به جوخه عمق می‌ده. کیت کانر تو نقش الیوت، با شوخی‌هاش، یه نفس راحت تو فیلم می‌ده، و چارلز ملتون تو نقش خاویر با خون‌گرمی‌ش گروه رو دور هم نگه می‌داره. این تیم با هم، یه جوخه واقعی و باورپذیر ساختن.
تأثیرات فیلم Warfare هم کم نیست. تو نوامبر ۲۰۲۴ که اکران شد، بحثای زیادی راه انداخت. منتقدا تو Rotten Tomatoes گفتن این فیلم یه نگاه تازه به جنگه، بدون اینکه فقط سربازا رو قهرمان کنه. یه منتقد از Guardian نوشته: “Warfare وحشت جنگ رو فریاد می‌زنه، نه عاشقش می‌شه.” تو گیشه هم با بودجه ۵۰ میلیون دلاری، تا الان ۱۲۰ میلیون دلار فروخته که برای یه فیلم جنگی خوبه.
برای ما تو ایران، این فیلم می‌تونه جالب باشه چون جنگ رو از زاویه آدمای ساده می‌بینه، نه سیاست‌بازی. Warfare یه تجربه جنگیه که هم هیجان داره، هم فکر آدم رو مشغول می‌کنه. اگه ژانر جنگی رو دوست دارید، این کار ارزش دیدن رو داره.
