نویسنده : نام انگلیسی: Showing Up
نام فارسی: فیلم نمایشگاه
محصول: ۲۰۲۳ – کشور ایالات متحده
ژانر: درام، کمدی، ابزورد
امتیاز: ۳.۵ از ۴ – ◐⬤⬤⬤
«شانتال آکرمن» را به سینمای آهسته و روزمرهاش میشناسیم. آکرمن گاه خودش روبهروی دوربین در نقش کاراکتر اول فیلمهایاش در قاب قرار میگرفت و سعی میکرد بهطور همزمان در پشت و مقابل دوربین روزمرگیهای یک زن را تصویر کند. سینمای آکرمن مملو از زندگی واقعی بود.
«کلی رایکارت» نیز در سه دهه فیلمسازی خود سعی کرده زندگی را در پائینترین ضربآهنگ ممکن روی پرده ببرد. بیشتر آثار رایکارت در لوکیشن اورگان میگذشتند و پس از دوری چند ساله از این لوکیشن.
حال او در جدیدترین اثر خود فیلم نمایشگاه بار دیگر همچون فیلم «اولین گاو» به این محیط بازگشته است. رایکارت در فیلم نمایشگاه همچون فرم روایی آثار آکرمن سعی دارد یک هفته از زندگی یک زن جوان با نام «لیزی» را تصویر کند.
روایت فیلم نمایشگاه از همان تیتراژ وارد زندگی هنری لیزی میشود. لیزی یک مجسمهساز است و دوشنبهی هفتهی بعد اولین نمایشگاه خود را برگزار خواهد کرد. او مستأجر یکی از دوستاناش با نام «جو» است.
رایکارت پس از تیتراژ سایهروشنی از لیزی را هنگام خلق مجسمههایاش تصویر میکند و در نماهای بعد کمکم او را زیر نور خورشید به مخاطب نشان میدهد. تغییر نمای او از لیزی روی ایوان بهسمت جو که در پیادهرو است درکی مختصر از رابطهی این دو به مخاطب میدهد.
لیزی همهی تمرکزش روی مجسمههای کوچک سفالیای است که از شخصیتهای پیرامون او الهام گرفته شدهاند. رایکارت رابطهی بین لیزی و دنیای پیرامون را از طریق خیرگیهای اختیاری این کاراکتر به مردمان اطراف تصویر میکند. لیزی کاملاً صادق، تکبعدی و در نهایت شخصیتی است که محیط اختیاری را در زاویهی دید خود میآورد.
فیلم نمایشگاه در ۱۰۴ دقیقه روایتی به گستردگی زندگی یک انسان را تصویر میکند. دوربین کارگردان همیشه همراه لیزی است، اما در عین حال گویی همهی اطراف لیزی را نیز مینگرد.
اینکه زندگی واقعی بدون اضافات داستانی و انتزاعی تا چه حد میتواند در سینما قابل تماشا باشد، همان نکتهای است که فیلمسازانی چون آکرمن و رایکارت در همهی آثار خود تصویر میکنند.
رایکارت در فیلم نمایشگاه یک هفته از زندگی لیزی را تصویر میکند، اما در همین یک هفته مخاطب خانواده و دوستان این کاراکتر را از نزدیک رؤیت میکند و در خلال همین روزمرگیهای کسالتبار همچون لیزی هیجان مضاعف را قبل از برپایی نمایشگاه حس میکند.
در مورد عنوان فیلم باید اینگونه گفت که رایکارت از این طریق توانسته کل رخدادهای فیلم را به مخاطب ارائه دهد. این واژه گاه بهمعنای خجالتزده کردن کسی است (جر و بحث پدر و مادر لیزی در حین برگزاری نمایشگاه و پنیر خوردنهای برادر).
گاه بهمعنای بالاخره از راه رسیدن شخص است (اشاره به نگرانی لیزی از گم شدن برادر و بهیکباره سر رسیدن اوست) و گاه در همین ساختار عنوان فیلم بهمعنای نمایشگاه یا به نمایش گذاشتن است.
اثر خانم رایکارت برشی معنادار از زندگی زنی است که در میان رخدادهای ابزوردی همچون پرت کردن یک کبوتر از تراس خانه به درون باغچه و دوباره نجات دادن آن کبوتر یا دغدغهی آب گرم حمام خانه و وسواس برای در تماس بودن با اعضای از هم پاشیدهی خانوادهاش دچار اضطرابی دائمی شده است و گویا هیچچیز نمیتواند او را راضی نگاه دارد.
رایکارت رابطهی کبوتر بیصدا و زخمی را با لیزی تبدیل به جلسهی تراپی این کاراکتر میکند و در نهایت لیزی را پس از پرواز کبوتر از درون کالبد آشفتهاش بیرون میکشد. همکاری مجدد ویلیامز و رایکارت نشان میدهد که این بازیگر طی این سه دهه همهی دنیای مد نظر رایکارت را درک کرده است و بهراحتی میتواند درون کالبد کاراکترهای آثار این فیلمساز خوش بدرخشد.
