نویسنده : نام انگلیسی: The life list
نام فارسی: فیلم فهرست آرزوها
محصول: ۲۰۲۵ – ایالات متحده
رده‌ی سنی: ۱۳+
ژانر: درام
امتیاز: ۱ از ۴
اردیبهشت
همه‌ی ما برای معنا بخشیدن به زندگی خود برنامه‌ها و هدف‌هایی داریم که غالب‌اشان هم در زمانی که در ذهنمان پررنگ هستند دور از دسترس یا با ریسک بالا برای دستیابی به‌شمار می‌روند. در هیاهوی زندگی و درگیری‌های جاری تلاش می‌کنیم به آنچه برایمان لذت‌بخش است اهمیت دهیم و حتی برای یکبار هم که شده آن را عملی کنیم.
تاکنون همین سوژه دست‌مایه‌ی بسیاری از مؤلفین و فیلمسازان شده است. «لوری نلسون اسپیلمن»، نویسنده‌ی آمریکایی، در سال ۲۰۱۳ اثری با عنوان فیلم فهرست آرزوها به رشته‌ی تحریر در آورد. ماجرا از این قرار است که «اما» پس از مرگ مادرش با فهرستی از آرزوهای او که در سال‌های گذشته لیست شده.
مواجه می‌شود و در صدد انجام خواسته‌های مادرش است تا اینگونه یاد او را زنده نگه دارد. حال با چالش‌هایی روبرو می‌شود که همین مضمون انسانی، باعث فروش بالای کتاب و جلب توجه خوانندگان می‌گردد.
اکنون «آدام بروکس»، فیلمنامه‌نویس و کارگردان کانادایی، تلاش می‌کند تا توسط این کتاب پرمخاطب، فیلمی را تحت عنوان یادشده بسازد. بروکس پیشتر با فیلم‌های «سیرک نامرئی»، محصول ۲۰۰۱، و «قطعاً، شاید»، محصول ۲۰۰۸، آشنای سینما دوستان بود.
گرچه در سال‌های دور ما او را با نویسندگی در فیلم‌های «بوسه‌ی فرانسوی»، محصول ۱۹۹۵، و «ویمبلدون»، محصول ۲۰۰۴، و توانایی‌اش در نوشتن داستان‌های عاشقانه به خاطر می‌آوریم.
«الکس رز»، با بازی «سوفیا کارسون»، برای اینکه بتواند ارثیه‌ی مادر را به دست آورد باید به وصیت مادر، به فهرستی که خود در ۱۳ سالگی نوشته و لیست آرزوهای‌‌اش است جامه‌ی عمل بپوشاند. تا پایان سال او زمان دارد تا تمام موارد را انجام دهد.
او در این مسیر با چالش‌های زیادی مواجه می‌شود و ایجاد روابط جدید و کشف‌های شخصیتی و هویتی همگی باعث رشد و ارتقای اخلاقی و اجتماعی‌اش می‌شوند. سکانس‌های ابتدایی فیلم فهرست آرزوها جدا از کلیشه بودن آثار دهه‌ی ۱۹۹۰ و اوایل دهه‌ی نخست قرن بیست‌و‌یک را برای بیننده تداعی می‌کنند.
فضای فیلم فهرست آرزوها، منهتن و آن مناظر و لوکیشن در کنار قطعات موسیقی استفاده‌شده در فیلم فهرست آرزوها سراسر یادآور فیلم‌های آن دوران است. همین امر هم شاید نشان‌دهنده‌ی اوج علاقه‌ی کارگردان به آن دوران است. بروکس با تولید فیلم‌های پیشین خود نشان داد که به مفاهیمی چون خانواده، روابط خانوادگی، دلشکستگی، شجاعت، رقابت و از همه مهمتر کشف هویت علاقه دارد.
مهمترین نکته که به ذوق بیننده می‌زند عدم شخصیت‌پردازی الکس است. پروتاگونیستی که به هیچ وجه از آب در نمی‌آید. به قدری دچار سادگی و سرسری گرفتن مسائل می‌شود که اتفاقات در فیلم فهرست آرزوها را سطحی جلوه می‌نماید.
سکانس‌های مرتبط با اطلاع مادر از عدم بهبودی‌اش در اثر بیماری و مرگ مادر خانواده برای سوگلی او، الکس، آنقدر که باید حزن‌آلود باشد، نیست. رابطه‌های عاطفی شکل گرفته با پسرهای مختلف نیز در سطح می‌مانند. برآوردن یکی از آیتم‌های موجود در فهرست که به یافتن عشق واقعی اختصاص دارد.
به حدی کم‌عمق و دست‌کم گرفته می‌شود که عدم باورپذیری اثری انسانی را برای مخاطب به همراه دارد. کشش و جذابیتی که یک شخصیت اصلی در ژانر عاشقانه و درام باید دارا باشد را ما در بازی سوفیا کارسون نخواهیم دید. هنوز با گذشت سال‌ها، هنرنمایی «مگ رایان» در فیلم بوسه فرانسوی از یادها نرفته است.
چیرگی و تسلط بر فیلم فهرست آرزوها از نکات برجسته‌ی اینگونه آثار مختص به این ژانر است که در فیلم فهرست آرزوها دیده نمی‌شود. اقتباسی که خیلی راحت با این تغییر یا برداشت آزاد از کتاب پرفروش، در کنار کاراکترهای گم و شخصیت‌پردازی ناقص به باد فنا رفت تا این فیلم را فقط برای معدود علاقه‌مندان پاپکورنی این سبک راضی‌کننده نگه دارد.
