نویسنده : نام انگلیسی: Single in Seoul
نام فارسی: فیلم تنهایی در سئول
محصول: ۲۰۲۳ – کره‌ی جنوبی
ژانر: درام، عاشقانه
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۱ از ۴
پارک یونگ-هو، معلمی جوان و نویسنده‌ای نوپا، توسط یک انتشارات برای نگارش مجموعه‌ای درباره‌ی زندگی مجردی در سئول استخدام می‌شود. ویراستار این پروژه، جو هیون-جین، برخلاف یونگ-هو، از تنهایی گریزان است و در جست‌وجوی همراهی‌ست. در مسیر نگارش کتاب، این دو شخصیت با جهان‌بینی‌های متفاوت، به تدریج به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند.
پارک بوم-سو با فیلم تنهایی در سئول دومین فیلم بلند خود را روانه‌ی پرده‌ی سینما کرده است. هرچند تجربه‌ی کارگردانی‌اش محدود است، اما نشان می‌دهد که توانایی شکل‌گیری به عنوان فیلمسازی قابل‌اعتنا را دارد.
سینمای کره‌ی جنوبی با فراهم کردن بستری مناسب برای فیلمسازان جوان، فضایی ایجاد کرده که در آن حتی کارگردانان تازه‌کار نیز با اصول روایت، قاب‌بندی، و هدایت بازیگران آشنا هستند. بازیگران کره‌ای نیز اغلب استانداردهای جهانی را رعایت می‌کنند و کمتر می‌توان نمونه‌ای غیرحرفه‌ای در آثارشان یافت.
با این حال، «تنها در سئول» با وجود پیرنگی جذاب، در شخصیت‌پردازی دچار ضعف است. کارگردان نمی‌تواند به‌درستی وارد جهان درونی شخصیت‌هایش شود. فیلم تنهایی در سئول مدام از یک خرده‌روایت به دیگری می‌پرد و شخصیت‌ها را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد که فاقد عمق و توضیح کافی‌اند.
نتیجه، روایتی پاره‌پاره است که مخاطب نه با روابط میان شخصیت‌ها ارتباط برقرار می‌کند، نه آن‌ها را به‌صورت مستقل می‌شناسد، و نه پایانی قابل اتکا برای خرده‌روایت‌ها می‌بیند.
از سوی دیگر، فیلم تنهایی در سئول نتوانسته از پتانسیل شهر سئول و فضای تنهایی در آن بهره‌برداری درستی داشته باشد. تلاش کارگردان برای نشان دادن زیست شهری شخصیت‌ها در تنهایی، سطحی باقی می‌ماند و احساسات مخاطب را درگیر نمی‌کند. سکانس‌هایی که یونگ-هو در شهر قدم می‌زند، کوتاه و بی‌هدف‌اند و به‌جای خلق حس، صرفاً گذرا هستند.
روابط عاشقانه‌ی فیلم تنهایی در سئول نیز فاقد پرداخت کافی‌اند. نه عشق اول یونگ-هو به‌درستی تصویر شده، نه رابطه‌ی فعلی‌اش با هیون-جین عمق یافته است. در حالی که تنها با تمرکز بر نگاه‌های متقابل یونگ-هو و معشوقه‌ی سابقش در روند نگارش دو کتاب متفاوت، می‌شد روایتی عاشقانه و تأثیرگذار خلق کرد.
در مجموع، «تنها در سئول» فیلمی‌ست با ظرفیت‌های بالقوه، اما در اجرا، به دلیل ضعف در شخصیت‌پردازی و انسجام روایی، از رسیدن به تأثیر عاطفی و فلسفی مورد نظر بازمی‌ماند. با کمی تجربه بیشتر، پارک بوم-سو می‌تواند در آثار آینده‌اش، این خلأها را پر کند و به فیلمسازی پخته‌تر بدل شود. در ادامه و در روزهای آتی به فیلم بعدی این کارگردان که در سال ۲۰۲۴ آن را ساخته است نیز می‌پردازیم.
