نویسنده : نام انگلیسی: Small, Slow But Steady
نام فارسی: فیلم کوچک، کند اما استوار
محصول: ۲۰۲۲ – ژاپن
رده‌ی سنی: ۱۳+
ژانر: درام
امتیاز: ۳ از ۴
سارا
«کیوکو» دختر جوان ناشنوایی است که توانسته با بوکس ارتباطی عمیق پیدا کند و این ورزش را راهی برای کاهش استرس و تنهایی خود بیابد. او مدت‌هاست در یک باشگاه ورزشی کوچک و قدیمی با مربی‌گری آقای «کاتسومی ساساکی» تمرین می‌کند و توانسته در چندین مسابقه‌ی بوکس شرکت کرده و برنده هم شود. اما زمانی که آقای ساساکی دچار بیماری سرطان می‌شود و تصمیم به بستن باشگاه خود می‌کند دنیای کیوکو نیز متزلزل شده و او باید با این تغییر بزرگ مواجه شود.
آقای «شو میاکه» داستان فیلم کوچک، کند اما استوار را در زمانی آغاز کرده که پاندومی کووید تمام جهان را در انزوایی ناخواسته فرو برده است. او از این انزوا بهترین بهره را برده تا بتواند تنهایی دختری را ترسیم کند که نه تنها به دلیل وجود این بیماری دچار انزوایی ناخواسته شده، بیلکه بیماری‌اش او را از همان کودکی دچار تنهایی و سکوتی متفاوت کرده است.
آقای میاکه بدون اینکه بخواهد تمرکز زیادی بر روی ناشنوا بودن کیوکو بگذارد، تلاش می‌کند تنهایی و انزوای این دختر جوان را نشان دهد که در جهان پر از سکوت و تبعیض برای داشتن آرامش رو به ورزشی آورده که تمام استرس و تنهایی و عصبانیت و خشم‌اش را بتواند از آن طریق خالی کند.
این کارگردان ژاپنی آن‌قدر عمیق و آرام وارد دینای کیوکو می‌شود و از تنهایی‌ها، تمرین‌ها، کار کردن‌اش در یک هتل به عنوان خانه‌دار، از رابطه‌اش با مربیان باشگاه، دیگر ورزشکاران درون باشگاه، برادرش، مادرش، دوستان برادرش، حتی همکاران‌اش در محل کار تصاویری را نشان می‌دهد که مخاطب با تمام وجود می‌تواند دنیای کیوکو را درک کند.
در فیلم کوچک، کند اما استوار آقای میاکه در ذره‌ذره‌ی زندگی کیوکو وارد می‌شود و بدون هیچ اغراقی تلاش می‌کند آنچه این دختر جوان در حال گذراندن است را تصویر کند. کیوکو شاید تنها دلیل ادامه‌ی زندگی‌اش حضور در این باشگاه است که حالا با بسته شدن آن در حال از بین رفتن است. او صبح‌ها تمرین می‌کند، شب‌ها تمرین می‌کند و تمام وقت‌های آزاد خود را برای رسیدن به هدفی می‌گذراند که حتی از دید مربی‌های‌اش هم می‌تواند غیرممکن باشد.
آنجا که آقای ساساکی در برابر خبرنگار نشسته است و از عادی بودن کیوکو می‌گوید. اینکه او کند است، کوچک است و هیچ استعداد خاصی برای ورزش بوکس ندارد، اما قلب بزرگی دارد.
ساساکی و تمام مربیان این باشگاه می‌دانند که کیوکو چه دردها و قلدری‌هایی را تحمل کرده است، به همین دلیل هم تلاش می‌‌کنند او را همراهی کنند و به او آموزش دهند تا در این ورزش موفق شود. آقای میاکه تمام این اتفاقات را در مسیر روایت خود چه در دیالوگ‌های ردوبدل شده میان شخصیت‌ها و چه در تصاویر خود به خوبی نشان داده است.
آقای میاکه البته که آقای ساساکی و رابطه‌اش با همسر و دیگر افراد باشگاه را هم فراموش نکرده و به زیبایی وارد زندگی، افکار و اعتقادات این مرد هم شده است و نشان می‌دهد که احساسات این شخصیت نسبت به کیوکو تا چه اندازه واقعی و پدرانه است.
آقای میاکه فیلم کوچک، کند اما استوار را با آن برنده شدن‌های غیرواقعی و هیجان‌های کاذب دیگر فیلم‌های ورزشی همراه نمی‌کند. حتی هنگام نشان دادن مسابقات کیوکو این خود کیوکو است که مرکز توجه روایت است.
او و احساسات دوستان، مربیان و خانواده‌‌ی کیوکو و میزان خواستن آنها برای پیروزی این دختر ناشنوا. اما واقعیت زندگی همیشه چیز دیگری است و کیوکو قرار نیست معجزه کند، زیرا او نیز انسانی عادی مانند دیگران است و باخت هم در مسیر سفر زندگی او جایگاهی ویژه خواهد داشت. در سوی دیگر بازی بسیار خوب بازیگران فیلم کوچک، کند اما استوار را هم نباید فراموش کرد که توانسته باعث ایجاد رابطه‌ای عمیق میان مخاطب و شخصیت‌های روایت شود.
