نقد فیلم وحشی | The Wild 2023

نام انگلیسی: The Wild

نام فارسی: فیلم وحشی

محصول: ۲۰۲۳ – کره‌ی جنوبی

ژانر: اکشن، هیجان‌انگیز

امتیاز: ۲.۵ از ۴ – 〇◐⬤⬤

مصطفی ملکی

تعداد کشورهایی که در ژانری خاص امضای سینمایی دارند بسیار کم است؛ از شوروی سابق و روسیه‌ی فعلی تا برخی کشورهای اقماری بلوک شرق که در نهایت در ساختار فرمی قاب‌های‌اشان و روایت‌هایی با ضربآهنگ پائین شهره هستند، فرانسه و بریتانیا که مبدأ برخی جنبش‌های مهم سینمایی بوده‌اند، هالیوود که غولی بزرگ در صنعت و هنر سینماست، سینمای اسپانیا و برخی کشورهای آمریکای جنوبی. اما زمانی که به شرق جهان می‌نگریم گویی درصد قابل توجهی از سینما را می‌توان در کره‌ی جنوبی، ژاپن و چین مشاهده کرد.

شرقی‌ها سینمایی را که همه می‌شناسیم ارائه می‌دهند، اما در طول دهه‌ها هر کدام از این کشورها در ژانری خاص به قله رسیده‌اند. سینمای گنگستری-جنایی کره‌ی جنوبی یکی از این قله‌هاست و شاید نزدیک به یک دهه است که مخاطب جهانی سینما در تعریف خود از سینمای گنگستری-جنایی سینمای کره‌ی جنوبی را جدای از دیگر کشورها قرار می‌دهد.

کره‌ی جنوبی در این آثار تلفیقی از عشق و خشونت را تصویر می‌کند و به‌همین سبب است که این سینما را سینمای عشق و خشونت می‌شناسیم. آقای «کیم بونگ-هان» در جدیدترین اثر سینمایی خود فیلم وحشی به درون یکی از این دنیاهای تاریک رفته است.

فیلم وحشی آقای کیم با بریده‌هایی از یک مکالمه‌ی کوتاه در زندان بین یک مادر و فرزند و فرد زندانی آغاز می‌شود. کاراکتر اصلی این فیلم «وو-چول» است که پس از ۸ سال تحمل زندان به زندگی عادی بازگشته است و حال قرار است زندگی خود را به‌دور از حواشی سابق بگذراند. اما به‌محض خروج از زندان با دوست صمیمی خود روبه‌رو می‌شود که اکنون یکی از گنگسترهای معروف شهر است.

آقای کیم مانند بسیاری از آثار سینمای کره در این ژانر سعی دارد پرده‌ی اول را به واکاوی شخصیت‌های درگیر در فیلم وحشی بپردازد و سپس با شروع پرده‌ی دوم مخاطب را به درون هیاهویی با ضربآهنگ ملایم ببرد. در همین پرده‌ی اول است که افتتاحیه‌ی فیلم بارها و بارها تکرار می‌شود و مخاطب را وارد کابوس‌های شبانه‌ی وو-چول می‌کند.

او به‌سبب مرگ حریف‌اش روی رینگ بوکس به زندان افتاده است و هر چه فیلم وحشی پیش می‌رود این کابوس در زندگی واقعی او از طریق دوست‌دختر حریف‌اش-که اکنون در یک روسپی‌خانه مشغول کار است- و برادر کوچک حریف-که اکنون تبدیل به یک ولگرد شده است- بیشتر و بیشتر درگیر سیاهی دنیای پیرامون می‌شود.

آقای کیم در فیلم وحشی سعی دارد کاراکترها را از چند وجه به یکدیگر وصل کند و همین باعث پیچیدگی روایی اثر او می‌شود. آنچه در این فیلم بیش از هر چیزی باعث حسرت می‌شود، شکل نگرفتن زندگی پیرامونی این کاراکترهاست.

فیلم وحشی اگر قرار بود از زاویه‌دید وو-چول روایت شود چندان نیازی به این واکاوی‌ها نبود، اما وقتی کارگردان تصمیم گرفته تقابل کاراکترها را بدون حضور وو-چول تصویر کند، در نتیجه وظیفه دارد بیشتر و بیشتر از آن‌ها بگوید تا این درهم‌آمیختگی‌ها مخاطب بیش از پیش درگیر خود کنند.

به‌همین سبب است که عاشقانه‌ی میان وو-چول و «میونگ-جو» تبدیل به یکی از ریسمان‌های محکم روایت می‌شود. اما این تنها رابطه‌ی بین کاراکترها نیست و شاید رابطه‌های چشمی میان «کاگ-سو» و وو-چول نیز به‌همین اندازه نیاز به واکاوی داشت.

در هر حال باید قبول کنیم که آقای کیم پس از فیلم کمدی-اکشن «تعطیلات طلایی»‌ وارد دنیای سیاه گنگستری شده است و باید گفت این کارگردان نوید شکل گرفتن دنیای ذهنی فیلمسازی را می‌دهد که در حال منطبق کردن خود با ساختارهای موفق در سینمای کره است؛ کارگردانی که به‌خوبی از پیشینیان خود بهره می‌برد تا بتواند سکانس بی‌نقص پایانی فیلم وحشی را فقط با پس‌و‌پیش کردن رویا و کابوس قاب‌بندی کند.