نویسنده : نام انگلیسی: I’m Not a Robot
نام فارسی: فیلم من ربات نیستم
محصول: ۲۰۲۴ ـ بلژیک، هلند
ژانر: کوتاه، علمی-تخیلی
امتیاز: ۳ از ۴
سارا
«لارا» پشت میز کارش نشسته و در حال گوش دادن به موسیقی است. به ناگاه موسیقی قطع می‌شود و لارا به کامپیوتر در برابرش نگاه می‌کند. چه اتفاقی رخ داده که موسیقی برای‌اش قطع شده است؟! سیستم به او هشدار می‌دهد که باید ربات نبودن خود را ثابت کند.
لارا ماشین‌های درون تصویر را همانطور که از او خواسته‌اند انتخاب می‌کند، اما سیستم باز هم به او هشدار می‌دهد. لارا عصبانی با مرکز کنترل تماس می‌گیرد و از آنها می‌خواهد مشکل را حل کنند، زیرا سیستم مدام او را ربات تشخیص می‌دهد. اپراتور آن سوی تلفن اما با گفتن یک جمله ذهن لارا را دچار آشفتگی می‌کند:«افراد زیادی از این طریق متوجه شده‌اند».
سال‌هاست که با پیشرفت تکنولوژی وجود ربات‌هایی که قرار است جای انسان را بگیرند دیگر کاری غیرممکن به نظر نمی‌رسد. امروزه دیگر همه باور کرده‌اند در آینده‌ای نزدیک ربات‌ها می‌توانند در تمام زندگی انسان‌ها نقش داشته باشند. سینما به عنوان هنری که می‌تواند به راحتی آینده و گذشته را تصویر کند نیز مدام در حال تصویر کردن این انتزاع است.
انتزاعی که به‌زودی محقق‌تر می‌شود، چراکه در همین روزها هم ربات‌ها کم جای در زندگی انسان ندارند. شاید یکی از اولین نمونه‌های روایت‌های تصویری که در باب ربات‌های انسانی‌ای که قرار است جای معشوق را بگیرند ساخته شده، یکی از اپیزودهای سریال «آینه‌ی سیاه» باشد. روایتی که در آن زنی جوان همسر خود را در تصادفی از دست می‌دهد و تنهایی و دلتنگی‌اش باعث می‌شود با رباتی کاملاً مشابه با عشق‌اش وارد رابطه شود. رباتی که هر چه بیشتر درباره‌ی گذشته‌ی مرد می‌فهمد بیشتر شبیه او می‌شود.
«ویکتوریا وارمردام» ۳۴ ساله، در چهارمین تجربه‌ی ساخت فیلم کوتاهه فیلم من ربات نیستم با هوشیاری تمام از اتفاقی ساده که مدام در برابر مردم عاشق تکنولوژی رخ می‌دهد بهره برده و روایتی جذاب و شاید حتی اگزیستانسیالیستی را در برابر مخاطب خود قرار می‌دهد. مخاطبی که بارها با نشستن در برابر کامپیوتر یا لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند خود با این سؤال مواجه شده است که آیا او ربات است.
سؤالی ساده که پاسخ‌اش از خود سؤال آسان‌تر به نظر می‌رسد. قطعاً که ما ربات نیستیم. اما خانم وارمردام این سؤال را بارها و بارها به اشکال مختلف از مخاطب‌اش می‌پرسد تا او را دچار شک کند.
آیا ما ربات نیستیم؟ آیا ما که نه در تولدمان نقشی داریم و نه در مرگ‌امان ربات نیستیم؟ آیا ما غریبه‌هایی نیستیم که در دنیایی جدید پا گذاشته‌ایم و باید با قوانین آن زندگی کنیم؟ آیا از زندگی کردن لذت می‌بریم؟ آیا از عشق‌هامان لذت می‌بریم؟ آیا عشق‌های ما همگی واقعی هستند؟ آیا از بودن در کنار دیگران لذت می‌بریم؟ آیا اصلاً ربات نبودن همان لذت بردن از زندگی نیست؟
خانم وارمردام در مدت زمان ۲۲دقیقه فیلم من ربات نیستم مخاطب را نه‌تنها با سؤالاتی اساسی مواجه می‌کند، بلکه با حرکت دوربین خود باعث می‌شود اضطراب و نگرانی لارا نیز به‌خوبی به مخاطب منتقل شود. بازی بازیگر نقش لارا این امکان را به خانم وارمردام داده تا قاب‌های مدیوم‌شات و کلوزآپی راحت بگیرد و مخاطب را با این شخصیت همراه کند. قاب‌هایی که در آنها لارا در اضطراب یافتن پاسخی برای سؤال خود است.
