نویسنده : نام انگلیسی: One Win
نام فارسی: فیلم یک برد
محصول: ۲۰۲۵ – کره‌ی جنوبی
ژانر: کمدی، ورزشی
رده‌ی سنی: ۱۲+
امتیاز: ۲.۵ از ۴
مصطفی ملکی
یک سوال ساده: از یک درام ورزشی با سویه‌های کمدی چه انتظاری دارید؟ آیا انتظاری جز سرگرم‌شدن و لذت‌بردن از استانداردی میانه را دارید؟ فیلم جدید آقای «شین یئون-شیک» فیلم یک برد قرار است یکی از آن پاسخ‌های سرگرم‌کننده به این سوال باشد.
از این کارگردان فیلم «کاسیوپیا» را در سال ۲۰۲۲ مرور کردیم. دنیای آقای شین همیشه تحت‌تأثیر سینمای جریان اصلی بوده و جز این هم نباید از او انتظار داشت.
در فیلم یک برد با یکی از آن کمدی‌های کره‌ای مواجه هستیم که به‌زیبایی مخاطب غیر‌کره‌ای را نیز وادار به خندیدن می‌کند. روایت حول کاراکتری با نام «کیم وو-جین» تصویر می‌شود. او مربی ناموفق والیبال است و عملاً همه‌ی کلاس‌های والیبال او در همان شروع تئوری و قبل از ورود به زمین لغو می‌شوند.
همان‌طور که انتظار می‌رود شخصیت‌پردازی کاراکتر اصلی و در کنار آن موقعیت‌شناسی فیلم یک برد با برش‌های منقطع و ضربآهنگی بسیار بالا ارائه می‌شود. این کلیشه چه زمانی و توسط چه فیلمسازی شکسته خواهد شد.
پرسشی‌ست که در سینمای میانه همچنان بی‌پاسخ است. فیلمساز این ساختار سینمایی بدون حتی لحظه‌ای درک فضای روایی فیلمش گویی دکوپاژ را بر اساس همین ساختار طراحی می‌کند و در اتاق تدوین طبق الگویی مشخص آن نماها را پشت سر یکدیگر قرار می‌دهد. به‌همین سبب است که برای لذت‌بردن از این روایت باید این افتتاحیه‌ی کلیشه را کمی تحمل کنید.
پس از آنکه ضربآهنگ کمی آرام می‌گیرد و دو سوی ماجرا، یعنی مربی و بازیکنان، در برابر چشم مخاطب قرار می‌گیرند، کمدی ورزشی آقای شین دچار طراوت می‌شود. او با زیرکی هم مخاطب را درگیر اصطلاحات تخصصی والیبال می‌کند و هم اجازه می‌دهد موقعیت‌های کمدی برآمده از شخصیت‌پردازی‌ها به خوبی به درون این اصطلاحات نفوذ پیدا کند.
هرگاه در برابر یک درام ورزشی قرار می‌گیریم ترس این را داریم که استیج‌بندی صحنه‌ی مسابقات تا چه اندازه تحت‌تأثیر سالن خالی و حرکات تصنعی بازیگران خواهد بود و در این میان جلوه‌های ویژه چه کمکی خواهند کرد.
در بسیاری از روایت‌های ورزشی اصلی‌ترین ضعف در ساختار بصری فیلم یک برد مربوط به همین صحنه‌هاست؛ از بوکس و راگبی و بیسبال محبوب در ایالات متحده تا گذری بر فوتبال در اروپا. در بسیاری از این روایت‌ها شاهد این هستیم که فیلمسازان از درک تأثیرگذاری این صحنه‌ها و سکانس‌ها عاجزند و درست در شرایطی که مخاطب انتظار دارد قهرمان موردنظر را در چنین موقعیتی شاهد باشد.
به بدترین شکل ممکن و با بدترین برش‌ها و کلیشه‌ای‌ترین اسلوموشن‌ها هیجان روایت را می‌گیرند. اما در فیلم یک برد آقای شین از این کم‌کاری‌ها چیزی را نمی‌بینید. روایت او اگر در شخصیت‌پردازی ابتدایی.
وسعت‌دادن به داستان با استفاده از زندگی خصوصی کاراکترها و جسارت در پایین آوردن ضربآهنگ مشکلات پایه‌ای دارد، اما در تزریق هیجان چنین درامی به مخاطب و تسلط روی برش‌های مرتبط با رشته‌ی ورزشی والیبال و تحلیل حرکات حین مسابقه چیزی از یک اثر کامل کم ندارد.
او در این سکانس‌ها عملاً مخاطب را بخشی از هوادران تیم مروبطه می‌کند و اجازه می‌دهد این تماشاگر در مقابل صفحه‌ی نمایش از جذابیت و هیجان موجود در روایت لذت کافی را ببرد. فیلم یک برد آقای شین هم شما را می‌خنداند و هم به هیجان می‌رساند؛ چیزی که از یک درام-کمدی ورزشی در تعطیلات انتظار می‌رود.
