نویسنده : نام انگلیسی: Kill Boksoon
نام فارسی: فیلم بوکسون را بکش
محصول: ۲۰۲۳ – کره‌ی جنوبی
ژانر: درام، اکشن
امتیاز: ۳.۵ از ۴ – ◐⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
گویی دیگر عادت هر ساله‌ی مخاطبان سینما این شده که از ابتدای هر سال کم‌کم منتظر روی پرده رفتن آثار سینمای کره‌ی جنوبی در ژانرهای مختلف باشند. این‌بار قرعه به‌نام آقای «بیون سونگ-هیون» افتاده است. این کارگردان را با آثاری چون «بی‌رحم» و «شاه‌نشان» می‌شناسیم.
او در این دو اثر نتوانست تعادلی را که انتظار داشتیم برقرار کند. بازیگر محوری هر دو اثر «سول کیونگ-گو» بود و همین باعث می‌شد احساس کنیم کارگردان کره‌ای توانسته از این بازیگر توانا برای قوت‌بخشیدن به درام‌های خود استفاده کند.
آقای بیون در فیلم «بی‌رحم» به‌خوبی توانست دنیای گنگستری را در قالب یک درام-اکشن به‌تصویر بکشد. اما در فیلم «شاه‌نشان» به‌یک‌باره با بالا بردن ضربآهنگ قصد داشت یک درام سیاسی را روی پرده ببرد.
او در شاه‌نشان اسیر تک جملات شعاری و سیاسی شده بود و به‌همین علت مخاطب احساس می‌کرد کارگردان در ابتدای مسیر فیلم‌سازی خود راه را گم کرده است. حال آقای بیون با اثر جدید خود بازگشتی شکوهمند به دنیای گنگستری داشته است.
اگر با عنوان فیلم به‌یاد فیلم‌های «بیل را بکش» تارانتینو افتادید، بگذارید ذهن شما از ابتدا تا انتها دچار همین قیاس شود. این عنوان هوشمندانه از همان ابتدا تأثیر خود را می‌گذارد. تفاوت فیلم آقای بیون با اثر تارانتینو در این است که بوکسون برخلاف کاراکتر «بیل را بکش» تمام برنامه‌ی زندگی خود را برای کشتن استاد تغییر نداده است.
بوکسون در شرکتی که پروژه‌های مهم ترور یا قتل افراد مشهور و پر سروصدا در هر صنفی را به‌عهده می‌گیرد مشغول به کار است. افتتاحیه‌ی فیلم طعنه‌ای فرمی به هالیوود است. بوکسون فرد مورد نظر را به کنار بزرگراهی آورده است. او همچون یک شکارچی که دوست دارد با شکار خود بازی کند شروع به مکالمه‌ای پر از کنایه با یاکوزای ژاپنی می‌کند.
در همین افتتاحیه کارگردان نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با ضربآهنگی ملایم و در عین حال بازی با زاویه‌های دوربین صحنه‌ی اکشن را به‌تصویر درآورد. به افتتاحیه‌ی فیلم استاد بزرگ اثر «وونگ کاروای» توجه کنید.
کارگردان کره‌ای در دنیای زیرزمینی خود هم «بیل» تارانتینو را دارد و هم فرم «استاد بزرگ» وونگ‌کاروای در صحنه‌های اکشن او خودنمایی می‌کند. از سویی دیگر مخاطب سینمای اکشن ناخودآگاه درگیر قیاسی جدی با کاراکتر «جان ویک» آمریکایی می‌شود. اما قاتل اجاره‌ای فیلم بوکسون را بکش همچون جان ویک قرار نیست در رخدادهای پی‌در‌پی و مملو از خونریزی مخاطب را دچار سرسام کند.
اکشن فیلم بوکسون را بکش نیازی به ضربآهنگی بالا ندارد، چون کارگردان قصد دارد زندگی بوکسون را از همه‌ی زاویه‌ها مقابل چشم مخاطب قرار دهد. مخاطب در فیلم بوکسون را بکش با زندگی روزمره‌ی بوکسون هم درگیر می‌شود.
بسیط بودن زوایه‌دید کارگردان در فیلم بوکسون را بکش باعث می‌شود مخاطب از ابتدا تا انتهای اثر درگیر خرده‌روایت‌ها و مسیر اصلی روایت شود. مخاطب در فیلم بوکسون را بکش گویی بوکسون را بیشتر یک مادر مجرد و دلسوز می‌بیند تا یک قاتل بی‌رحم و اجاره‌ای. اما زمانی که از زاویه‌دید بسیط کارگردان می‌گوییم.
حیف است از فلش‌بک‌های اقتصادی و تأثیرگذار آن چیزی بر زبان نیاوریم. مخاطب در طول فیلم بوکسون را بکش و در چند سکانس کوتاه با بوکسون نوجوان نیز آشنا می‌شود. این سکانس‌های کوتاه در درست‌ترین نقاط روایت قرار داده شده‌اند و به‌همین سبب باید به تدوین‌گر فیلم بابت این انتخاب‌ها تبریک گفت.
در بند اول در باب فرم تصویری زیبای این اثر صحبت کردیم. اما در اینجا باید از تک‌صدای تیغه‌ی شمشیر گفت که نگاه شطرنج‌باز کاراکترهای اصلی را تصویر می‌کند. گویی مخاطب هر بار این صدای کوتاه را می‌شنود وارد ذهن بوکسون یا آقای «چا» می‌شود و هر آنچه را آن‌ها از دقایق پیش رو تصور می‌کنند می‌بیند.
این تلفیق انتزاعی و ذهنی باعث زیباتر شدن فرم بصری اثر می‌شود. فیلم بوکسون را بکش طعنه‌ای نرم و زیبا به آثار اکشن و شلوغ هالیوودی است و نشان می‌دهد که با نرم‌ترین ضربآهنگ ممکن می‌توان تعلیق، هیجان و در نهایت خشونت را به مخاطب انتقال داد.
