سریال دست انداختن: جیم کری در اوج یا در سراشیبی؟

داستان و تم‌های اصلی

داستان سریال دست انداختن درباره جف پیکت یا همون «آقای پیکلز»ه که یه برنامه کودکانه معروف داره و سال‌هاست با عروسک‌ها و داستان‌های ساده‌ش به بچه‌ها درس زندگی می‌ده. اما وقتی یکی از پسرای دوقلوی جف تو یه تصادف می‌میره.

زندگی‌ش به هم می‌ریزه. جف سعی می‌کنه غمش رو پنهان کنه، ولی این غم مثل یه سایه همه‌جای زندگیش رو می‌گیره. از یه طرف، باید تو برنامه‌ش همچنان شاد و امیدوار باشه، از طرف دیگه تو دنیای واقعی داره با طلاق، مشکلات خانوادگی و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنه.

یکی از تم‌های اصلی سریال دست انداختن تضاد بین ظاهر و باطنه. جف تو تلویزیون یه آدم مهربون و بی‌غل و غشه، ولی تو زندگی واقعی پر از تناقض و درد. این سریال خیلی قشنگ نشون می‌ده که چطور آدما گاهی مجبورن یه نقاب به صورت بزنن تا بتونن ادامه بدن.

تم دیگه‌ای که تو سریال خیلی پررنگه، موضوع سوگ و کنار اومدن با از دست دادنه. جف نمی‌تونه مرگ پسرش رو قبول کنه و این باعث می‌شه تصمیم‌های عجیب و غریبی بگیره، مثلاً بخواد تو برنامه کودکش درباره مرگ حرف بزنه!

فصل اول بیشتر روی تلاش جف برای حفظ تعادل بین زندگی شخصی و حرفه‌ایش تمرکز داره. تو فصل دوم، داستان یه کم عمیق‌تر می‌شه و به روابط خانوادگی و تلاش برای بازسازی زندگی پرداخته می‌شه. سریال دست انداختن با زبون طنز و درامش سعی می‌کنه بگه که حتی تو تاریک‌ترین لحظه‌ها هم می‌شه نور امیدی پیدا کرد، هرچند گاهی این نور خیلی کم‌سوئه.

شخصیت‌ها و بازیگری

بی‌تعارف، یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت سریال دست انداختن بازیگریشه، به‌خصوص بازی جیم کری. جف پیکت یه نقش پیچیده‌ست که هم باید بامزه باشه، هم غمگین، هم شکننده و هم قوی.

جیم کری با اون صورت پر از احساسش و توانایی عجیبش تو انتقال احساسات، این نقش رو به بهترین شکل بازی کرده. یه لحظه با یه لبخند ساده دلت رو می‌بره، لحظه بعد با یه نگاه پر از درد اشکت رو درمیاره. این که جیم کری تونسته از کلیشه‌های کمدی همیشگی‌ش فاصله بگیره و یه نقش عمیق و چندلایه بازی کنه، نشون می‌ده چقدر بازیگر توانمندیه.

بقیه بازیگرا هم کم نذاشتن. کاترین کینر تو نقش دبی، همسر سابق جف، خیلی خوب تونسته یه مادر غمگین و در عین حال قوی رو به تصویر بکشه. فرانک لانگلا که نقش سب.

پدر جف و تهیه‌کننده برنامه رو بازی می‌کنه، یه جورایی نماینده دنیای واقعی و خشنه که با دنیای فانتزی آقای پیکلز در تضاده. جودی گریر هم تو نقش جیل، دوست‌دختر جدید جف، حسابی درخشیده و یه حس تازگی به داستان اضافه کرده.

شخصیت‌های فرعی مثل ویل (با بازی کول آلن)، پسر بازمانده جف، و عروسک‌های برنامه هم به داستان عمق می‌دن. هر کدوم از این شخصیت‌ها یه داستان و غم خودشون رو دارن که باعث می‌شه سریال دست انداختن یه حس واقعی و انسانی داشته باشه.

کارگردانی و جنبه‌های بصری

اگه بخوام درباره جنبه‌های بصری سریال دست انداختن حرف بزنم، باید بگم که میشل گوندری اینجا حسابی هنرش رو به رخ کشیده. گوندری که به خاطر کارای خلاقانه‌ش مثل «درخشش ابدی یک ذهن پاک» معروفه، تو این سریال هم با یه سبک بصری خاص اومده.

صحنه‌های مربوط به برنامه کودک آقای پیکلز پر از رنگ‌های شاد و فانتزیه، انگار داری یه دنیای جادویی رو می‌بینی. اما وقتی داستان می‌ره سمت زندگی واقعی جف، رنگ‌ها تیره‌تر می‌شن و فضا غم‌انگیزتره. این تضاد بصری خیلی خوب حس و حال داستان رو منتقل می‌کنه.

یکی از نکات باحال سریال دست انداختن اینه که گاهی از انیمیشن و جلوه‌های ویژه برای نشون دادن دنیای ذهنی جف استفاده می‌شه. مثلاً تو یه صحنه، جف تو ذهنش با عروسک‌ها حرف می‌زنه و این صحنه‌ها یه جورایی مرز بین واقعیت و خیال رو محو می‌کنه. موسیقی سریال هم که کار دیوید ویگو ساخته شده، خیلی خوب با حس و حال داستان جور درمیاد. یه لحظه شاد و پرهیجانه، لحظه بعد غمگین و ملایم.

ولی خب، یه کم ایراد هم می‌شه گرفت. بعضی وقتا سریال زیادی سعی می‌کنه خلاق باشه و این باعث می‌شه داستان یه کم گنگ بشه. مثلاً تو فصل دوم، بعضی سکانس‌های فانتزی زیادی پیچیده‌ان و ممکنه مخاطب رو گیج کنن. اما در کل، کارگردانی و جنبه‌های بصری سریال دست انداختن یه نقطه قوت بزرگه.

مقایسه با آثار مشابه

سریال دست انداختن تو ژانر کمدی-درام یه کار خاصه، ولی چندتا سریال دیگه هم هستن که حس و حال مشابهی دارن. اگه از این سریال خوشت اومده، شاید بد نباشه اینا رو هم چک کنی:

• BoJack Horseman: این انیمیشن کمدی-درام نتفلیکس هم مثل سریال دست انداختن ترکیبی از طنز و غمه. داستان یه اسب بازیگره که با افسردگی و مشکلات شخصی دست و پنجه نرم می‌کنه.
• The Marvelous Mrs. Maisel: این سریال درباره یه کمدینه که تو دهه ۵۰ میلادی سعی می‌کنه تو دنیای کمدی موفق بشه. مثل سریال دست انداختن، تضاد بین زندگی حرفه‌ای و شخصی خیلی پررنگه.
• After Life: سریال ریکی جرویز درباره یه مرده که بعد از مرگ همسرش با غم و اندوه کنار میاد. طنزش تلخه و حس و حالش خیلی به سریال دست انداختن نزدیکه.

• Fleabag: این سریال کمدی-درام بریتانیایی با طنز تیز و داستان احساسی، یه گزینه عالی برای کساییه که از داستان‌های عمیق خوششون میاد.
• Transparent: این سریال درباره یه خانواده‌ست که با تغییرات بزرگ تو زندگیشون روبه‌رو می‌شن. مثل سریال دست انداختن، تم‌های خانوادگی و هویت توش پررنگه.

هر کدوم از این سریال‌ها یه جورایی حس و حال خاص خودشون رو دارن، ولی اگه از ترکیب طنز و درام تو سریال دست انداختن خوشت اومده، اینا هم می‌تونن برات جذاب باشن.