نویسنده : نام انگلیسی: Boss Level
نام فارسی: فیلم مرحله‌ی آخر
محصول: ۲۰۲۰
کشور تولید کننده: ایالات متحده
امتیاز: ۲.۵ از ۴ – 〇◐⬤⬤
مصطفی ملکی
بیشتر مخاطبان مرد که در کودکی و نوجوانی تا کنون تجربه‌ی بازی‌های «مورتال کمبت» یا «شورش در شهر» را داشته‌اند، بسیار پیش آمده که به‌صورت انفرادی بازی کنند و با انتخاب یکی از شخصیت‌های بازی شروع به پشت سر گذاشتن مراحل کنند.
تفاوتی که بازی‌هایی مانند شورش در شهر با مورتال کمبت دارند در این است که هر مرحله فیلم مرحله‌ی آخر یک داستان دارد و در پایان با رئیس یا سرکرده‌ی آن مرحله مواجه می‌شوند.
اما در بازی مورتال کمبت، یک ستون از افرادی که قرار است با آنها مبارزه کنید، مقابل شما قرار دارد و باید با هر کدام از افراد درج شده روی ستون مبارزه کنید تا به رئیس اصلی برسید. اما در هر مرحله که کشته شوید و شکست بخورید، باز هم باید از ابتدا شروع کنید.
بگذارید کمی از افسانه‌ی ایزیس و اُزیریس نیز بگوییم. برای علاقه‌مندان به اسطوره‌شناسی شاید نام این دو آشنا باشد. ازیریس و ایزیس فرزندان خدایان زمین و آسمان بودند. این خواهر و برادر با یکدیگر ازدواج کردند و حاصل این ازدواج حوروس بود. اما شیرینی این زندگی دیری نپایید و برادر حسودشان، ست، اُزیریس را به قتل رساند. اما اُزیریس دوباره دچار حیات شد و خدای دنیای اموات گشت.
مقدمه‌ای طولانی برای فیلمی صرفاً اکشن شاید چندان معمول نباشد. اما وقتی کارگردان این فیلم «جو کارناهان» باشد که آثار اکشنی همچون «پلیس مواد مخدر»، «تیم A»، «خاکستری» یا «تک‌خال‌های دودی» را در کارنامه دارد، باید کمی با دقت به این اثر پرداخت. از همان دو مقدمه‌ی ابتدایی باید متوجه شده باشید که با فیلمی غیرمعمول مواجه هستیم.
فیلمی که هم اکشن است و هم نیست. هم فانتزی است و هم نیست. هم‌زمان گره‌ای پست‌مدرنی بین دنیای اساطیر و آینده‌ی بشر ایجاد می‌شود و قرار است ازیریس دنیای نو در یک روز که مدام تکرار می‌شود، آنقدر بمیرد و زنده شود تا بتواند به مرحله‌ی آخر و نجات دنیا برسد.
تمپوی بالای فیلم مرحله‌ی آخر باعث می‌شود تا مخاطب از همان ابتدا و بدون آزار چشمی نسبت به برش‌های متعدد فیلم مرحله‌ی آخر، با آن همراه شود. اما فیلم مرحله‌ی آخر و مراحل مختلفی که «روی» با آنها مواجه می‌شود.
باتوجه‌به تعلیق‌های به‌موقعی که کارناهان در طول فیلم قرار می‌دهد، جذاب است و دچار افت نمی‌شود. مخاطب سینمای اکشن نیز درخواست چنین ضربآهنگ و تعلیقی را دارد و شاید به‌همین سبب ضعف‌های موجود در فیلم مرحله‌ی آخر را ببخشد.
اما فیلمی که دچار کمی خدشه در منطق روایی خود باشد، حتی اگر قواعد ژانری خود را در حد اعلی رعایت کرده باشد، باز هم کمیت‌اش لنگ است. «تکرار» در این فیلم یعنی درون‌مایه.
وقتی کارگردان قرار است روی این درون‌مایه سرمایه‌گذاری فکری کند، باید جزئیات را کاملاً رعایت کند. اما کارناهان، علی‌رغم توانایی در ساخت سینمای اکشن، باز هم نقاطی از فیلم مرحله‌ی آخر را در دامنه‌ای تکرارهای بی‌پایان همچون وصله‌ای ناجور نشان می‌دهد.
اما باید قبول کنیم که با اکشنی جذاب مواجه هستیم و کارناهان باز هم نشان داده که در ساخت سینمای اکشن و سرگرم‌کننده تبحر خاصی دارد و می‌داند از چه بازیگرانی در قالب چه کاراکتری بهره ببرد.
