نویسنده : نام انگلیسی: Secret: Untold Melody
نام فارسی: فیلم راز: ملودی ناگفته
محصول: ۲۰۲۵ – کره‌ی جنوبی
ژانر: عاشقانه، تخیلی
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۲ از ۴
سارا
«یو جون»، پیانیستی جوان و موفق که به دلیل مصدومیت دست دیگر نمی‌تواند مانند گذشته بنوازد، به‌تازگی به کره برگشته تا در مسیری جدید در مدرسه‌ی موسیقی به تدریس پیانو مشغول شود.
او در همان روزهای اول با دختری جوان با نام «یو جونگ» آشنا می‌شود که او نیز در نواختن پیانو تبحر دارد. دیری نمی‌گذرد که این دو به هم علاقه‌مند شده و تلاش می‌کنند لحظات خوشی را با هم داشته باشند. آنها اما نمی‌دانند که در دو حلقه‌ی زمانی متفاوت گرفتار شده‌اند.
نام «یو-مین سئو» به عنوان نویسنده‌ی دو اثر مهم و اثرگذار در مسیر سینمای کره‌ی جنوبی بسیار آشناست. هر علاقه‌مند به سینمای کره یا بهتر است بگوییم سینمای عاشقانه‌ی کره‌ی جنوبی دو اثر «برف آوریل»، محصول ۲۰۰۵، و «خوشبختی»، محصول ۲۰۰۷، را دیده و از آن لذت بردهاند.
این نویسنده‌ی قدیمی و کارگردان نوپا در سال ۲۰۲۱ اولین فیلم بلند سینمایی خود را با نام «یادآوری» روی پرده برد و سپس در سال ۲۰۲۵ دومین اثرش فیلم راز: ملودی ناگفته را هم ساخت تا نشان دهد به کارگردانی علاقه دارد و می‌خواهد آن را دنبال کند. ما در فیلم یادآوری با روایتی ضعیف و بدون منطق روایی روبه‌رو بودیم که در سطح سینمای کره‌ای هم نبود.
فیلم دوم خانم یو-مین با نام «فیلم راز: ملودی ناگفته» در واقع یک فیلم بازسازی شده از سینمای تایوان با نام «راز»، محصول ۲۰۰۷، است که تلاش کرده با وفاداری به اصل ماجرا داستان را به شکلی دیگر روایت کند.
مهم‌ترین کاری که خانم یو-مین در این فیلم کرده توجه به شخصیت‌های اصلی و فرعی خودش است. یعنی فیلم راز: ملودی ناگفته اگرچه به‌نوعی در مسیر ژانری خود تکراری است، اما با وجود کاراکترهایی که به‌خوبی پرداخت شده‌اند می‌تواند مخاطب را درگیر خود کند.
فیلم راز: ملودی ناگفته را می‌توان به نوعی به فیلم «خانه‌ای کنار برکه»، محصول ۲۰۰۶، با بازی «کیانو ریوز» شبیه دانست. در آن فیلم هم یک مرد و زن جوان در خانه‌ای کنار برکه به فاصله‌ی زمانی دو سال از هم زندگی می‌کنند و رفته‌رفته عاشق هم می‌شوند. یو جون و یو جونگ نیز به همین شکل در ابتدا نمی‌دانند در دو دهه‌ی مختلف و سال‌هایی متفاوت زندگی می‌کنند. آنها در ابتدا عاشق می‌شوند و سپس گذر زمان باعث می‌شود، متوجه این اتفاق بزرگ شوند.
خانم یو-مین با هوشیاری تمام نه‌تنها کاراکترهای اصلی‌اش را به‌خوبی پرداخت کرده، بلکه با پرداختن به کاراکترهای فرعی می‌تواند هم باعث جذابیت روایت‌اش شود و از تکرار آن بکاهد و هم شخصیت‌های اصلی را با توجه به این کاراکترها بهتر معنا کند. او همانطور که یو جون را در تنهایی‌های خود و با عشق خود، یو جونگ، رفته‌رفته به مخاطب معرفی می‌کند، با ایجاد مکالماتی صمیمی و جذاب میان او و پدرش باعث شرح بهتری از دو کاراکتر می‌شود.
به رابطه‌ی شکل گرفته شده توسط یو جون و پدر توجه کنید که چگونه نقطه‌ی قوت فیلم راز: ملودی ناگفته می‌شود و حتی بهتر از رابطه‌ی یو جون و یو جونگ می‌تواند مخاطب را به دنبال خود بکشاند. این رابطه آنقدر صمیمی و قابل لمس در مسیر روایت قرار گرفته است که علی‌رغم داستان عاشقانه‌ی قابل پیش‌بینی از میانه‌ی آن، اما مخاطب مشتاق است در برابرش بنشیند و روابط میان کاراکترها و این پدر و پسر را کشف کند.
